De smartphone

Electronische hebbedingetjes zeggen me niet zo heel veel, dat hebben ze nooit gedaan ook. Ik hoef niet het nieuwste model tablet, bezit geen laptop en ik heb nog altijd de eerste digitale camera die ik ooit jaren geleden heb gekocht. Ik koop ook niet snel iets nieuws op dit gebied, zeker niet als de oude het nog gewoon doet.

Hetzelfde geldt voor mijn telefoon. Het telefoontje dat ik tot vorige week had, was pas mijn 2e mobiele telefoon. De enige reden dat ik die ooit heb gekocht was dat ik er gemakkelijker mee uit het buitenland kon bellen én dat ik er een gunstig abonnement bij kon nemen. Ik kon ermee bellen en sms-en, en eerlijk gezegd hoefde ik heel lang ook niets anders. Leerlingen moesten een beetje meewarig lachen als ze mijn telefoontje zagen en mijn stagiair zei zelfs dat ik die nog wel kon inleveren bij het Allard Pierson Museum.

Nu hebben de meeste van mijn collega's zo'n smartphone. Sommigen hebben een blackberry, de meesten echter hebben een iphone of een samsung oid. En ik moet eerlijk zeggen dat ik die steeds leuker begon te vinden.
Ten eerste vind ik ze heel erg mooi, dit is misschien geen erg objectief gegeven, maar het telt wel mee. Ten tweede zie ik hoe handig ze zijn, al is het maar dat je het openbaar vervoer kunt checken als de bus niet komt.
Na heel lang overleggen met mezelf, rondvragen bij collega's en leerlingen (wat heb jij er voor een, ben je er tevreden mee, mag ik vragen hoeveel je per maand kwijt bent etc) heb ik eindelijk een keuze gemaakt.

Bij de provider waar ik al geaboneerd was (Ben.), heb ik een bijzonder fijne aanbieding gevonden. Twee jaar lang een heel redelijke maandprijs en daarbij een Samsung Galaxy S3 mini. Ik heb er ook meteen een hoesje voor gekocht (in panterprint, zo leuk!) en het enige dat mij rest is de technologie onder de knie krijgen. Dat is nog best een heel uitgezoek, want hoe download je apps en hoe kun je je email installeren op dat ding? Maar ik vind het erg leuk en nu ik het echt in handen heb, vind ik het een stuk gemakkelijker dan ik had gdacht.
Ik geef eerlijk toe dat het nog best wel even kan duren voor ik alle functies helemaal door heb. Zoals ik tegen leerlingen wel eens zeg 'Ik zit wat technologie betreft nog een beetje in de 19e eeuw'. Maar ik kan nu zeggen dat ik de eerste echte stappen in de 21 e eeuw heb gezet.
Mijn oude gsm (en mijn allereerste gsm die ik nog altijd in de la had liggen) heb ik trouwens ingeleverd. Hier kun je verschillende manieren voor vinden, maar ik heb bij de Stichting Hulphond enveloppen gevraagd en heb ze daar naar toe gestuurd. Zij recycelen ze en ze kunnen de opbrengst goed gebruiken. (meer info HIER)

Drie generaties mobiele telefoons. Links de eerste die ik ooit had en waarmee ik alleen kon bellen in Nederland. Sms-en en bellen in het buitenland was allemaal erg, erg lastig.
In het midden mijn heel fijne telefoontje die me een jaar of zeven heel trouw heeft gediend en rechts mijn nieuwe smartphone, die er heel smart uitziet in zijn panterhoesje (al is die nu niet zo goed te zien).