Come tell me how you live, Agatha Christie
In 1930 trouwde Agatha
Christie voor de tweede keer, nu met archeoloog Max Mallowan. Regelmatig
ging ze met hem mee naar opgravingen in Syrië, Palestina en Irak. Ze kon hier schrijven, maar maakte
zich ook nuttig bij de opgravingen zelf door de foto’s te ontwikkelen of de
opgegraven artefacten te beschrijven.
In 1944 heeft ze Come tell me how you live geschreven, waarin ze haar ervaringen vertelt, dit is in 1946 uitgekomen.
Come tell me how you live is geen droog, feitelijk verslag, maar staat vol heerlijke anecdotes. Agatha Christie toont in dit boek dat ze een oog heeft voor het absurde en dat ze heel grappig kan zijn.
Problemen met de bedienden, de werkers, de insecten en allerlei ongemakken van het leven in de woestijn komen aan bod, met wat lichte zelfspot waar de Engelsen in die tijd zo goed in zijn.
In 1944 heeft ze Come tell me how you live geschreven, waarin ze haar ervaringen vertelt, dit is in 1946 uitgekomen.
Come tell me how you live is geen droog, feitelijk verslag, maar staat vol heerlijke anecdotes. Agatha Christie toont in dit boek dat ze een oog heeft voor het absurde en dat ze heel grappig kan zijn.
Problemen met de bedienden, de werkers, de insecten en allerlei ongemakken van het leven in de woestijn komen aan bod, met wat lichte zelfspot waar de Engelsen in die tijd zo goed in zijn.
Het midden oosten in de jaren ‘30 was voornamelijk onder
Brits en Frans bestuur en dit is goed te merken. Zeer politiek correcte mensen
kunnen misschien vallen over de stereotypen van verschillende volkeren en
sommige fijn gevoelige zieltjes zouden zich misschien beledigd kunnen voelen
door wat omschrijvingen, maar Agatha
Christie neemt net zo goed de Engelsen in het algemeen en zichzelf in het
bijzonder op de hak.
Hier een klein citaat om een voorproefje te geven van haar manier van schrijven. Het was
lastig er één uit te zoeken, want er waren zoveel geweldige scenes te vinden,
maar ik vond deze zo leuk omdat je dit ook meteen voor je ziet.
I am now quite
busy. In addition to repairing pottery, there is the photography- a dark room
has been allotted to me. It somewhat resembles the ‘Little ease’ of medieval
times.
In it, one
can neither sit nor stand! Crawling in on all fours, I develop plates, kneeling
with bent head. I come out practically asphyxiated with the heath and unable to
stand upright, and take a good deal of pleasure of detailing my sufferings,
though the audience is somewhat inattentive- their entire interest is in the
negatives, not the operator. Max occasionally remembers to say warmly and
tactfully ‘I think you are wonderful, dear’, in a slightly abstracted manner.
Agatha Christie
gebruikte haar ervaringen in sommige boeken. Heel duidelijk in Moord in Mesopotamie (dat zich afspeelt
in een archeologische expeditie), maar andere voorbeelden zijn Dood van een huistiran en Rally naar Bagdad (heel slecht, die
laatste trouwens, niet lezen!)
Ik heb dit boek met veelplezier en gegrinnik gelezen toen ik naar Syrie ging (5 jaar geleden, toen dat nog kon).
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt mij peroonlijk heerlijk om naar het Midden Oosten te gaan en te doen alsof het nog altijd 1930 is. Met zo'n tropenhelm op en steeds harder praten tegen de 'natives'. :-)
VerwijderenMaar ik denk dat als je nu naar Syrie gaat het handboek van de SAS een betere keuze is!
groetjes,
O, het was er echt prachtig, dear, alleen hadden ze er geen thee (minpunt). Een andere intrigerende dame die Syrie bezocht is Gertrude Bell (zo rond de eerste wereldoorlog). Geweldig avontuurlijk en Brits excentriek tot en met. Ik heb (eveneens ter voorbereiding) een boeiende biografie van haar gelezen: vast iets voor jou!.
BeantwoordenVerwijderenOh, dank je wel voor de tip. Ik ken de naam, maar wist niet dat er een biogragie over haar was. Was zij niet degene die overal keurig in korset bleef?
Verwijderengroetjes,