Een vreemdelinge in Den Haag

Sophie van Würtemberg trouwde in 1839 met erfprins Willem van Oranje, die in 1849 koning Willem III zou worden. Sophie was een intelligente vrouw die politieke, sociale en wetenschappelijke interesses had. 

Haar huwelijk met de vaak boerse en grove Willem was dan ook niet gelukkig. Ze kregen eerst twee zonen, maar de jongste overleed in 1850 toen hij nog maar zeven jaar oud was. 

Een jaar later werd het laatste kind, Alexander, geboren. Aangezien haar oudste zoon op kostschool werd gestuurd om opgevoed te worden tot prins en troonopvolger en Willem III zich vooral bezig hield met zijn eigen pleziertjes, leed Sophie over het algemeen een eenzaam leven en was ze diep ongelukkig.

Gelukkig had ze vrienden met wie ze regelmatig correspondeerde, zoals lady Malet, de echtgenoot van een Engelse diplomaat die ze goed had leren kennen. De brieven die Sophie aan lady Malet schreef, gaan over de boeken die ze lazen (zo schrijft Sophie dat ze Jane Eyre heeft gelezen en die mooi vond), het huwelijk van Sophie en Willem en binnenlandse en buitenlandse politieke aangelegenheden. 

Sophie was hartstochtelijk vóór de Franse keizer en tegen de Russen (iets dat de verstandhouding met haar schoonmoeder Anna Paulowna niet ten goede kwam) en ze hield de ontwikkelingen in Duitsland scherp in de gaten.

Hella Haasse heeft deze brieven bewerkt en er een goed leesbaar geheel van gemaakt. En goed leesbaar is Een vreemdelinge in Den Haag. Niet alleen geven deze brieven een goed inkijkje in de 19^e eeuw en wat er toen in Europa speelde, het geeft ook een mooi, (maar triest) beeld van een vrouw die zoveel meer van haar rol als koningin had verwacht.

Ik vond dit een prachtig boek, omdat ik ten eerste enorm kan genieten van brieven in boeken en ten tweede omdat het over de 19^e eeuw gaat van iemand die toen daadwerkelijk alles meemaakte. Af en toe had ik het gevoel dat ik er zelf ook bij was.