1356, Bernard Cornwell

In de Grail quest serie (Harlequin, Vagebond en Heretic) die een paar jaar geleden is uitgekomen, speelde Thomas van Hookton de hoofdrol, de Engelse boogschutter die met het leger mee gaat naar Frankrijk om daar in de Honderdjarige oorlog te vechten. 

Thomas is een bastaard en hij komt er in Frankrijk achter dat zijn vader afkomstig is uit een adellijk Frans geslacht. Het is een familie met een bijzondere geschiedenis en bijzondere connecties en voor hij het weet is Thomas betrokken bij de zoektocht naar de Heilige Graal, terwijl de Honderdjarige oorlog volop bezig is.

Het is nu 1356, tien jaar na het laatste boek. Thomas is nog altijd in Frankrijk, met zijn vrouw Genevieve en hun zoontje Hugh. Hij heeft een grote groep huurlingen onder zich, de Hellequin. Zij kunnen worden ingehuurd door edelen, ze vechten alleen niet tegen de Engelsen. Hun naam is vaak al genoeg om de vijand van angst te vervullen, de Hellequin zijn degenen die de duivel zelfs niet meer wilde.

Nu worden zij ingehuurd door een baron, die zijn vrouw terug wil die van hem is weggelopen. De Hellequin weten haar terug te krijgen, maar de baron probeert Thomas te bedonderen met het betalen.

Ondertussen is er een ambitieuze bisschop die probeert een zwaard in handen te krijgen dat een krachtig reliek is. Het zou het zwaard zijn dat Petrus gebruikte om Jezus te verdedigen tegen de soldaten toen Hij werd gearresteerd. De bisschop deinst voor niets terug in zijn zoektocht naar het zwaard. 

Thomas wordt door zijn leenheer, de graaf van Northampton ook achter het reliek aangestuurd, maar wordt hierbij gehinderd door de baron waar hij eerder mee te maken had en die Thomas nu als vijand beschouwt én door het feit dat niemand precies weet waar het zwaard te vinden is. 

Alles en iedereen komt uiteindelijk samen bij de slag bij Poitiers, waar Edward de prins van Wales, the Black Prince, zijn troepen leidt in een veldslag waar de Engelsen ver in de minderheid zijn en iedereen denkt dat de Fransen een gemakkelijke overwinning zullen behalen.

De Honderjarige oorlog had verschillende oorzaken, maar één ervan was de claim die de Engelse vorsten hadden op de Franse troon. Tijdens de bijna 120 jaar die de oorlog duurde gingen er bijna constant Engelse troepen naar Frankrijk om daar te vechten. 

Het Franse leger was vooral een leger van ridders, die elk voor hun eigen glorie vochten. Het Engelse leger bestond voor een deel uit boogschutters, de mannen die de longbows konden gebruiken en 12 pijlen per minuut konden afvuren. Een aantal keren hebben deze boogschutters een beslissende rol gespeeld in de oorlog, omdat de Fransen zich op geen enkele wijze tegen de dodelijke pijlenregen konden beschermen. 

Uiteindelijk zou Frankrijk de oorlog winnen, vooral omdat het heel lastig is een oorlog te voeren in een ander land, zodat er steeds over zee nieuwe voorraden geleverd moeten worden.

Er zijn een aantal tot de verbeelding sprekende veldslagen gevoerd tijdens deze oorlog. De slag bij Crecy in 1346 en de slag bij Agincourt in 1415 zijn de bekendste, maar ook de slag bij Poitiers in 1356 was bijzonder. Tegen alle verwachtingen in winnen de Engelsen tegen de Franse overmacht. 

De boogschutters spelen natuurlijk hun rol, maar ook geklungel bij de Fransen (zo vertrok een deel van het leger al voordat ze gevochten hadden) zorgden ervoor dat na afloop de Franse koning en zijn jongste zoon gevangen werden genomen. Opnieuw een flinke nederlaag voor het Franse leger.

Bernard Cornwell heeft met 1356 opnieuw een boek vol vaart afgeleverd. Het leest geweldig, zit vol humor en levendige situaties. Zijn personages springen bijna van de bladzijdes af, een slagzwaard of een strijdhamer in de hand. Deze tijd was niet gezellig en vaak rauw en hard en ook dat weet hij goed over te brengen. Het boek dut geen moment in en je blijft tot het einde toe gegrepen, vastgezogen in de 14^e eeuw.

Een geweldig boek.

‘Go with God and fight like the devil.’

‘Even the devil doesn’t fight like a Gascon, sire’.
The prince laughed.
He smelled victory.