Niets weerstaat de nacht, Delphine de Vigan

Dephine de Vigan is een Franse schrijfster die al verschillende boeken heft gepubliceerd. Op een dag in januari vond ze haar moeder die zelfmoord had gepleegd. Delphine besloot om over haar moeders leven te schrijven. Ze sprak met alle ooms en tantes en de mensen die haar moeder kenden om alle informatie bij elkaar te krijgen.

Lucile was het derde kind in een grote family. Haar ouders, Liane en Georges hadden een goede band en waren dol op elkaar en met zoveel broers en zussen was er altijd wel iets te doen.

Lucile was een zeer mooi kind en had een carrière als kind-model voor kinderkleding.

Je zou dus zeggen dat dit een zorgeloze jeugd was, maar helaas waren er ook donkere wolken aan de horizon, een jongere broer stierf in een ongeluk en een pleegbroer overleed onder geheimzinnige omstandigheden.

De rebellie die Lucile liet zien als tiener, was ook een aanwijzing dat er iets grondig mis zat. Bovendien zouden verschillende leden van de familie, waaronder een van Lucile’s broers, zelfmoord plegen door zichzelf door het hoofd te schieten. Lucile zou opgroeien en jaren vol alcohol en depressies kennen. Delphine en haar jongere zuster Manon waren hier de getuigen van en moesten leren omgaan met de gevolgen.

Het is moeilijk een familiegeschiedenis te schrijven, zeker bij iemand die je zo na staat als je moeder. Iedereen heeft bovendien een eigen versie van de waarheid en niemand is erop gesteld om die versie onderuit gehaald te zien worden, wat gesprekken met familieleden soms moeizaam kan maken.

In Niets weerstaat de nacht wordt duidelijk dat het niet gemakkelijk is om afstand te nemen. Het eerste gedeelte van het verhaal, over de jeugd van Lucille is verhalend en mooi om te lezen.

De latere delen, waarin Delphine de Vigan zelf toeschouwer is geweest en vaak ook slachtoffer van wat haar moeder allemaal uitspookte, vervallen soms een beetje in een opsomming van opnames en gebeurtenissen, waardoor het, ondanks de vreselijke gebeurtenissen, iets minder gemakkelijk is om je hier in te leven.
Aan de andere kant kan ik ook wel begrijpen dat dit misschien nodig is om jezelf als schrijfster een beetje tegen de herinneringen in bescherming te nemen.

Ook wordt mooi duidelijk welke invloed familie en opvoeding kunnen hebben en hoeveel leed een psychische aandoening kan geven, niet alleen aan degene die er aan lijdt, maar ook zeker aan degenen die er omheen staan, vooral als dat kinderen zijn.

Over het algemeen vond ik Niets weerstaat de nacht een mooi en indringend boek, een dapper boek ook om zo persoonlijk te schrijven, jezelf zo kwetsbaar op te stellen.
Delphine de Vigan is een schrijfster waar ik zeker meer van ga lezen. 

Oorpronkelijke Franse titel: Rien ne s’oppose á la nuit

Uitgegeven in 2011

Nederlandse uitgave: 2013 door uitgeverij De Geus

Nederlandse vertaling: Jan Versteeg

Bladzijdes: 442