Snel

Mozaik uit de Centrale Monemartini

Soms ga ik ergens snel doorheen. Zo lees ik bijvoorbeeld een stuk sneller dan de gemiddelde mens. Sommige mensen hebben dan het idee dat ik niet van de boeken geniet, of er zelfs stukken van oversla. 

In ieder geval bestaat de verdenking dat ik, door mijn snelheid, niet bewust genoeg zou lezen en niets in me op zou nemen. Ik heb mensen gehad die letterlijk, op enigszins beschuldigende toon, aan me vroegen of ik eigenlijk wel wist waar het boek over ging, als ik zo snel las. (zo, leg daar maar eens verantwoording over af, met je zogenaamde snelle gelees!)

Het antwoord is ja, ik lees elke letter en elk woord en ik weet precies waar het boek over gaat. Snel staat altijd niet gelijk aan slordig of onnauwkeurig, zeker niet in dit geval bij mij.

Mij ervan verdenken dat ik niet bewust zou lezen omdat ik zo snel lees is ongeveer even dom als wanneer ik ervan uit zou gaan dat anderen die langzamer lezen blijkbaar moeite hebben de boeken te begrijpen of eigenlijk gewoon niet zo heel goed kunnen lezen :-). 

Diezelfde rare aannames zie ik soms ook in musea. Ik ben namelijk niet iemand die alle bordjes in musea leest en ik wandel relatief snel door een tentoonstelling heen. Sneller dan mensen die wel alle bordjes lezen. Dat is een bewuste keuze. (al moeten we natuurlijk wel bedenken dat als ik alle bordjes wél zou lezen, ik waarschijnlijk nog relatief sneller zou gaan :-) )

Ik kies hiervoor omdat ik namelijk last heb van beroepsdeformatie, bij alles wat ik lees en zie wil ik meteen bedenken hoe ik dit in de klas kan gebruiken. En als ik in een museum ben wil ik dat even niet. Dan wil ik alleen maar kijken en genieten van de schoonheid die ik zie.
Ik wil ook niet de fout maken die een Duits echtpaar naast me in Musée d'Orsay maakte, hardop de informatie uit de Baedeker aan elkaar voorlezend, maar vergetend het schilderij zelf te bekijken.

Af en toe, als ik echt per se iets wil weten, lees ik het bijbehorende bordje, maar verder laat ik de extra informatie bewust aan me voorbij gaan, juist om me niet af te leiden van wat ik allemaal zie. 

Maar dit kan sommige mensen blijkbaar de verkeerde indruk geven.

In Rome liep ik deze zomer in de Centrale Montemartini. De begane grond was oa gewijd aan de begrafenis rituelen van de Romeinen. Dit weet ik over het algemeen wel, daar heb ik meer dan genoeg over gelezen en de bordjes brachten mij weinig nieuws. Ik liep hier dan ook rustig aan voorbij, ik keek alleen in de vitrines en naar de mooie beelden.

Ik passeerde een ouder, Nederlands echtpaar dat elk bordje wel plichtsgetrouw las. Toen ik bijna klaar was met mijn rondje op de begane grond hoorde ik de vrouw tegen de man zeggen ‘kijk, die mevrouw is alweer op de terugweg en ze is na ons binnengekomen’. De man antwoordde daarop stellig; ‘Dan zal ze er vast niet zoveel van genieten als wij’.

Ik had me kunnen verdedigen en het uit kunnen leggen, ik had ook die meneer op zijn nummer kunnen zetten door te zeggen dat ik historica ben en dat deze informatie me al bekend was. Dat heb ik allemaal niet gedaan. 

Die meneer was zo verguld met zijn idee dat hij en zijn vrouw het toch beter deden dan ik in het museum, dat ik hem daar in heb gelaten. Ik hoop dat ze nog een mooie dag hebben gehad.