Het verboden pad, Kees van Beijnum

Philip Soek is van rijke komaf, maar wilde niet in zijn vaders voetsporen treden en loopt daarom stage in ‘De Helmer’ een tehuis voor uit huis geplaatste kinderen. Er wonen acht kinderen en er zijn drie mentoren en dan nog Philip als stagiair. Door zijn afkomst wordt hij gewantrouwd door zowel de kinderen als de staf, en Philip wordt natuurlijk aan alle kanten uitgeprobeerd. Toch doet hij het niet slecht en een aantal dingen weet hij goed aan te pakken.  

De acht pupillen en drie stafleden, Walter, Harley en Philip gaan op kampeervakantie naar Bretagne. Hier vinden de kinderen weinig te doen en de leiding moet vooral brandjes blussen en dingen oplossen die te maken hebben met drankgebruik, wiet roken en vandalisme.

Philip merkt dat hij door Walter en Harley wordt buitengesloten en ook met sommige van de kinderen gaat het erg moeizaam. Philip is niet de enige die het moeilijk heeft, één van de jongens wordt gepest door de anderen.

Dan gebeurt er een verschrikkelijk ongeluk, één van de meisjes valt tijdens een survivaltocht van de klif en verdrinkt in zee. De politie onderzoekt de zaak en zijn beschuldigend naar de leiding toe. Waarom hebben zij het veilige pad niet genomen langs de rotsen, maar het onveilige pad dat verboden was? Walter voelt zich schuldig en probeert zich eruit te praten door aan te geven dat Philip te ver was afgedwaald van het meisje dat verongelukt is en dus grotendeels verantwoordelijk.

In de chaos die ontstaat door het politieonderzoek en de nasleep van het ongeluk is het Philip die grotendeels de boel draaiende probeert te houden, want Walter stort in en Harley drukt zijn snor.

Terug in Amsterdam heeft Philip nog te maken met zijn broer, die hij al jaren niet heeft gezien omdat hij met hun moeder terug is gegaan naar Amerika en die nu op bezoek komt en hem graag wil ontmoeten.

De gebeurtenissen in Bretagne vond ik wel een beetje lang duren, terwijl de situatie tussen Philip, zijn broer en hun vader er nog wat achteraan kwam. Ik had hier graag wat meer over willen lezen en nog liever had ik wat meer verbinding gezien tussen deze twee verhaallijnen.

Aan de andere kant vond ik het wel knap hoe Kees van Beijnum erin slaagt de situatie duidelijk te maken van de goedbedoelende Philip en de manier waarop de kinderen op hem reageren, maar ook zijn collega’s. Als Harley Philip bijvoorbeeld pest, en Walter doet alsof hij dat niet merkt.

Ik verbaasde me trouwens over het complete onvermogen van de staf om met een dergelijke crisis om te gaan, Harley en Walter laten maar al te graag de moeilijke klussen aan Philip over terwijl zij zelf de kroeg induiken. Om vervolgens verbaasd te zijn als dat mis loopt. Sowieso was de staf niet zo heel competent, Walter is een typische geitenwollen sok, en Harley neemt de wiet van de kinderen in beslag om het zelf op te roken.

Ook Philip is niet heel handig bezig als hij op eigen houtje een van de pupillen trakteert op een nieuwe bril en op een kappersbeurt, en het aanlegt met de zestienjarige dochter van de campingeigenaar.

Ik vond het wel onwaarschijnlijk dat bij een campingtrip met pubers, waar ook meisjes bij zijn, de leiding alleen bestaat uit mannen en dat er geen enkele vrouw bij is, ik denk niet dat dat zou gebeuren.

Kortom, geen wonder dat het volkomen mis liep eigenlijk, dat zag je al aankomen voor ze op pad gingen.

Mooi vond ik wel dat op het einde Walter Harley en Philip toch weer samen door één deur kunnen en dat Philip een werkplek vindt bij een ander kindertehuis. De kinderen in zijn nieuwe groep zijn een aantal jaren jonger dan de pubers van ‘De helmer’, maar hij ziet ook al de gelijkenissen.

‘Het verboden pad’ uit de titel is ten eerste het werkelijke pad langs de rotsen dat niet veilig en dus verboden was, maar ook de personen in het boek gaan regelmatig het verboden pad op, met handelingen die eigenlijk niet door de beugel kunnen.

Hoewel ik een paar kleine dingen heb aan te merken, heb ik ‘Het verboden pad’ met plezier gelezen.