Na de glamour van
de jaren ’30 kwam de realiteit van de Tweede Wereldoorlog en al snel had die
weerslag op de mode. In de eerste instantie vroeg de nieuwe situatie om
zakelijke kleding zonder frutsels en in een land als Groot Brittannië dat in
oorlog was, waren militaire uniformen aan de orde van de dag.
 |
| WREN, Foto van Photodetective |
Vrouwen konden
dienst nemen in een van de vrouwenafdelingen van het leger en in de landbouw
ontstond behoefte aan zogenaamde ‘landgirls’, meisjes die het werk op het land
overnamen nadat de boeren in dienst waren gegaan.
 |
| Landgirls, foto van Photodetective |
Er kwam ook een
tekort aan allerlei grondstoffen en dus ook aan stof voor kleding. De Engelse
regering vaardigde het besluit uit dat kleding voortaan met 2/3 van de
stof gemaakt moest worden. Plooien en lange mouwen waren uit den boze.
Kleding ging op de bon en er was niet gemakkelijk aan te komen. Oude truien
werden uitgehaald om van de wol een nieuwe te kunnen breien en van twee oude
jurken kon weer één nette nieuwe jurk gemaakt worden. Op een gegeven moment
gebruikten vrouwen zelfs meelzakken om kleding van te maken. Iets waar de
meelfabrikanten weer op inspeelden door hun zakken van een motiefje (een ruitje
of een streepje) te voorzien en ervoor te zorgen dat het etiket gemakkelijk van
de zak af te weken was.
Omdat er ook een
tekort was een zeep en shampoo, was het moeilijk het haar schoon te houden. We
zien op afbeeldingen uit die tijd dan ook veel hoeden, tulbanden en haarnetjes.
Dit was niet alleen handig voor de vrouwen die in de fabriek werkten, maar ook
om ongewassen haar te verbergen. Om ondanks het zeeptekort toch te kunnen
wassen werd er gebruik gemaakt van oude middeltjes. Blondines gebruikten een
aftreksel van kamille, brunettes water met een scheutje azijn erin.
Om het haar in
model te houden werd suikerwater gebruikt, totdat er natuurlijk ook geen suiker
meer te krijgen was.
 |
| Propagandaposters uit WOII, met de hoofddoeken. |
Aan make-up kwam
ook een tekort en vooral het tekort aan lippenstiften werd gevoeld. Zelfs
bietensap werd gebruikt om toch iets roods op de lippen te kunnen smeren.
Het grootste
probleem was echter de schaarste aan kousen. In die tijd had geen enkele nette
vrouw blote benen, je droeg altijd kousen, zelfs in een hittegolf. Kousen van
zijde waren duur en kwetsbaar. Er waren wel sterkere kousen van rayon, maar die
waren moeilijker te wassen. Eind jaren ’30 kwamen er kousen van het goedkopere
en sterke nylon, maar tijdens de oorlog was alle nylon nodig voor de
oorlogsindustrie. Vrouwen losten dit op door de benen in te smeren met jus, om
zo te schijn te wekken dat ze kousen droegen. Er kwam zelfs een aparte
‘kousencreme’ op de markt, het enige dat je daarna nog moest doen was het
tekenen van de naad op je kuit.
De Amerikaanse
soldaten die naar Europa kwamen, hadden kousen bij zich, om op die manier zich
te verzekeren van de gunsten van de vrouwen hier, die al jaren geen
fatsoenlijke kous meer hadden gezien.
Meneer Geoff Caulton is zo vriendelijk geweest mij toestemming te geven foto's te gebruiken van zijn website.
Mijn artikel over mode in de periode 1900-1929 HIER
Mijn artikel over haarstijlen in de periode 1900-1929 HIER
Mijn artikel over de mode in de jaren '30 HIER
Reacties
Een reactie posten