Perfecte akoestiek, Daria Bignardi

Sara en Arno zijn dertien jaar getrouwd en hebben drie kinderen. Hij is cellist bij de Scala in Milaan, zij is thuis gebleven om voor de kinderen te zorgen en heeft nu een parttime baan.

Het is een goed huwelijk, daar kan Arno een eed op doen. Arno en Sara leerden elkaar kennen toen ze tieners waren en een zomerlang hadden ze verkering. Arno had een gebroken hart toen zij het uitmaakte en heeft jarenlang Sara als ideaal in gedachten gehad. Toen ze elkaar weer tegenkwamen, jaren later in Milaan leek dat voorbeschikking te zien. Arno houdt zielsveel van zijn vrouw en hij weet dat ze allebei gelukkig zijn.  

Tot een paar dagen voor Kerst blijkt dat het een tikje anders zit. Sara vertrekt zonder enige uitleg, alleen dat ze een tijdje weg wil, weg moet. In de eerste instantie is Arno pissig, hij vindt dit een kinderachtige en egoïstische streek. De mensen om hem heen zijn er echter niet zo verbaasd over, ook de kinderen lijken er niet echt van ondersteboven te zijn. Zo af en toe stuurt Sara een email, maar nooit laat ze weten waar ze is en zeker niet wanneer ze terugkomt.

Zijn eigen moeder en zijn schoonvader komen Arno helpen met de kinderen, en langzamerhand krijgt Arno de indruk dat er meer achter Sara’s leven zit dan hij ooit heeft vermoed. Meer dan hij ooit heeft geweten. Meer dan hij ooit heeft willen weten. Zijn kwaadheid voorbij probeert  Arno erachter te komen wat zijn vrouw drijft en zo komt hij er ook achter welke rol hijzelf speelt en hoe hun relatie eigenlijk in elkaar steekt.

Perfecte akoestiek van Daria Bignardi is een van die zeldzaam mooie boeken waar de Italianen patent op lijken te hebben. Een prachtig verhaal van een man die er langzaam achter komt dat alles wat hij dacht wat waar was, anders in elkaar zit. Arno is geen heel sympathieke, maar zeker geen onsympathieke man, hij heeft alleen een beetje last van oogkleppen.

Het verhaal wordt verteld door Arno en Sara leren we nooit direct kennen, alleen via de observaties van anderen. Toch krijg je een goed beeld van haar en gaat ze voor je leven, net zoals ook Arno steeds meer ingekleurd wordt door de opmerkingen die anderen tegen hem maken.

Het einde is een goed einde, misschien geen sprookjesboek-einde, maar wel een levensecht einde. Mooi is te zien hoe Arno is gegroeid, hij is niet meer de oppervlakkige man die we in het begin hebben leren kennen.

Ik heb genoten van Perfecte akoestiek, maar eigenlijk zeg ik daarmee niet genoeg. Het is een boek dat ik langzaam heb gelezen, om er maar zo lang mogelijk van te kunnen genieten.

Het schijnt dat Daria Bignardi nog twee andere boeken heeft geschreven, maar die zijn nog niet uitgegeven in het Nederlands.

Hopelijk gebeurt dat nog wel en ook naar de volgende boeken kijk ik nu al uit, ik heb weer een Italiaanse auteur die ik in de gaten moet houden!

Originele Italiaanse titel: L’acustica perfetta

Uitgegeven in 2012

Nederlandse uitgave 2014 door uitgeverij Cargo

Nederlandse vertaling: Manon Smits

Bladzijdes: 235