Tussen de regels, Donna Leon

Elk jaar verschijnt er weer een nieuw deel in de serie over Guido Brunetti die commissaris van politie in Venetië is. Ditmaal wordt hij bij één van de academische bibliotheken in Venetië geroepen, waar een Amerikaan blijkbaar zeldzame prenten en kaarten uit boeken heeft gesneden en heeft meegenomen. Dit lijkt een professionele dief te zijn en het onderzoek concentreert zich op deze man.

Maar dan wordt een vaste bezoeker van de leeszaal vermoord aangetroffen in zijn huis en moet Brunetti zijn onderzoek toch in een andere richting sturen.

Donna Leon woont al jaren in Venetië en dat is te merken, op allerlei momenten laat ze zien dat ze de stad en de inwoners en hun gebruiken goed kent. Je loopt mee met Brunetti door de smalle calle’s, ergert je samen aan toeristen en neemt ook de vaparetto om je te laten vervoeren.

De boeken van Donna Leon bevatten weinig verrassends, Guido Brunetti is een rustige en belezen man, enigszins filosofisch ingesteld die op een kalme manier de misdaden onderzoekt waar hij mee te maken krijgt terwijl hij lekker luncht of door de stad loopt. Je leest ze dan ook vooral voor de sfeer en voor Venetië. En voor Brunetti, want dat is een bijzonder fijne man. Gelukkig heeft zijn vrouw Paola in dit boek niet zo’n grote rol en zijn kinderen al helemaal niet, want die zijn vrij vervelend en irritant.

Tussen de regels heeft, net als de voorgangers, een lange aanloop, en dit leest bijzonder fijn. Het kabbelt soms wel een beetje heel erg, maar ik persoonlijk vind dit geen bezwaar. 

Toch had ik in dit geval het idee had dat de afloop een beetje gehaast was. Hier had ik graag iets meer uitwerking gezien.

Desondanks is Tussen de regels een boek waar ik een paar uur me heerlijk mee vermaakt hebt. Ik waande me weer even in Venetië.

Oorspronkelijke titel: By its cover

Uitgegeven in 2014

Nederlandse uitgave 2015 door uitgeverij Cargo

Nederlandse vertaling: Atty Mensinga

Bladzijdes: 270