Teleurstellende boeken, deel 4

In de afgelopen tijd zijn er weer een paar boeken geweest waar ik me veel van had voorgesteld, om verschillende redenen, maar die helaas erg tegenvielen. Hier dan ook drie korte besprekingen van boeken die mij teleurstelden. 

Het puttertje, Donna Tart

Als we het over teleurstellende en tegenvallende boeken hebben, dan vrees ik dat ik het nieuwste boek van Donna Tart daar ook onder moet scharen.

Haar De verborgen geschiedenis is één van de mooiste en best geschreven boeken die ik ken, De kleine vriend daarentegen was een verschrikkelijke tegenvaller waar ik niet doorheen kon komen.

Ik wist dus niet helemaal wat ik moest verwachten van Het Puttertje, maar het onderwerp sprak me wel aan en het feit dat een Nederlands schilderij de hoofdrol heeft vond ik ook erg leuk. Ik hoopte dus op een herhaling van De verborgen geschiedenis of in ieder geval iets dat erbij in de buurt kwam.

Het verhaal gaat over de jonge Theo, die met zijn moeder in New York woont, zijn vader heeft hen in de steek gelaten en met hem is geen contact meer. Moeder neemt Theo mee naar het museum, waar ze vooral bewondering heeft voor de Nederlandse meesters in het algemeen en voor Carel Fabritius, de schilder van Het Puttertje, in het bijzonder. Tijdens hun bezoek is er echter een bomaanslag, waardoor moeder omkomt en Theo in zijn verwarring wegloopt, maar niet zonder eerst het schilderij mee te nemen.

Tijdens zijn omzwervingen in de jaren erna neemt hij het schilderij steeds met zich mee, als een anker in een woelige wereld. En er zijn nogal wat omzwervingen en woeligheden. En daarin lag precies het probleem. Het is teveel. Het gedoe met Theo gaat maar door en gaat maar door en vaart zit er nergens in.  

Ik had het gevoel dat het boek zeker een derde korter had gekund, dat het dan aan scherpte had gewonnen. Nu zwalkte en zweefde het verhaal maar door en op een gegeven moment had ik er gewoon genoeg van. Het verhaal was niet zo onmogelijk om te lezen als De kleine vriend, maar kwam absoluut niet in de buurt van de pracht van De verborgen geschiedenis. Ik vrees dat Het puttertje me niet kon bekoren.

Originele titel: The goldfinch

Uitgegeven in 2014

Nederlandse uitgave 2014 door uitgeverij De bezige bij

Een tijd als nooit tevoren, Nadine Gordimer

Ik ben geïnteresseerd in (de geschiedenis van) Zuid Afrika en ik wilde wel eens een boek van Nadine Gordimer proberen.

Een tijd als nooit tevoren gaat over Steve en Jabulile. Hij is blank en zij is zwart en tijdens het Apartheidsregime moesten ze hun huwelijk verborgen houden, want eigenlijk overtraden ze de wet. Nu is de Apartheid afgeschaft, maar de situatie is er niet duidelijker op geworden. Bij wie hoor je, bij wie wil je horen en op welke tenen trap je al je ergens niet bij wil horen? Steve denkt er zelfs over om te emigreren en Zuid Afrika achter zich te laten, maar de vraag is of dat een werkelijke oplossing is.

  

Ik weet echter niet of Nadine Gordimer een schrijfster is die mij niet aanspreekt, of dat ik gewoon pech heb gehad met dit boek, maar ik kwam hier niet doorheen. Op de een of andere manier werd de verhaallijn steeds onderbroken door allerlei bespiegelingen en opmerkingen van de schrijfster. Waarschijnlijk waren deze bedoeld om het verhaal duidelijker te maken, maar ze haalden vooral de vaart uit het verhaal zodat de personages geen enkel moment tot leven kwamen. Daardoor kon ik totaal niet in het verhaal komen.

Het gegeven was bijzonder interessant, de uitwerking was dat helaas niet. 

Originele titel: No time like the present

Uitgegeven in 2013

Nederlandse uitgave 2013 door uitgeverij De Geus/Oxfam Novib

Nederlandse vertaling: Eugene Dabekaussen en Tilly Maters

De duivel van Florence, Lucretia Grindle

Villa triste was mijn favoriete boek van 2012 en De verloren dochter vond ik ook goed. Toen ik het nieuwe boek van Lucretia Grindle in de boekwinkel zag liggen was ik dan ook enthousiast en nieuwsgierig. Ik hoopte op net zo’n mooie leeservaring, waar de sfeer van Florence gemengd zou worden met een spannend verhaal en een stukje geschiedenis.

Helaas, dit werd een grote teleurstelling.

Wat ik kreeg was een slecht geschreven verhaal vol clichés, met een irritante hoofdpersoon waarvan het me eerlijk gezegd weinig kon schelen of ze vermoord zou worden of niet. Bovendien kon ik de keuze voor de moordenaar niet serieus nemen; iemand die lid is van Opus Dei? Werkelijk? Dat is sinds Dan Brown wel heel erg uitgekauwd en nauwelijks meer origineel te noemen.

Kortom, mevrouw Grindle heeft zich er hier wel heel gemakkelijk vanaf gemaakt. Ik heb dan ook niet de moeite genomen dit boek uit te lezen.

Zonde van mijn geld was het al en ik wilde er niet ook nog mijn kostbare tijd aan verspillen.

Het schijnt trouwens dat dit een boek is dat geschreven is voor Villa Triste en De verdwenen dochter, maar dan moet je als uitgever misschien bedenken welke redenen er ook al weer waren om het boek in de eerste instanties te weigeren en  niet eerder uit te geven. De duivel van Florence is prut.

Originele titel: The faces of Angels

Uitgegeven in 2006

Nederlandse uitgave 2014 door uitgeverij A.B. Bruna

Nederlandse vertaling: Saskia Peterzon-Kott