Rebecca, Daphne du Maurier

Daphne du Maurier.
Foto hier gevonden

Rebecca is uitgegeven in 1938 en mag met recht een klassieker in de Engelse literatuur genoemd worden.

Het verhaal gaat over een jonge gezelschapsdame die werkt voor de ordinaire mevrouw van Hopper, die nu op reis is in Monte Carlo. 

Hier ontmoeten ze de Engelse Maxim de Winter, de eigenaar van het prachtige landhuis Manderly. Hij heeft zijn eerste vrouw, Rebecca, na een tragisch ongeluk verloren en iedereen gelooft dat hij niet over zijn verlies heen kan komen.
Maxim en de jonge vrouw, wier naam we trouwens nooit leren kennen, worden echter verliefd, en trouwen ondanks het leeftijdsverschil en het verschil in sociale status. 

Maxim neemt de tweede mevrouw de Winter mee naar Manderly. Op Manderly regeert op dat moment de huishoudster mevrouw Danvers, die Rebecca vereerde. Overal in het huis wordt de herinnering aan Rebecca dan ook levend gehouden en elk mogelijk moment geeft mevrouw Danvers de tweede mevrouw de Winter het idee dat ze niet goed genoeg is en dat het huwelijk een vergissing is. 

Het gemaskerde bal dat wordt gehouden levert een verschrikkelijke confrontatie op, als blijkt dat mevrouw Danvers de tweede mevrouw de Winter in de val heeft laten lopen door haar een kostuum te laten dragen dat Rebecca bij het laatste bal ook heeft gedragen. Het lijkt erop dat het huwelijk tot mislukken gedoemd is.

Maar dan wordt er een gezonken boot voor de kust gevonden, de oude boot van Rebecca en er wordt een lichaam gevonden. Als dit Rebecca is, wie is dan de vrouw die onder haar naam begraven is? Wat is er werkelijk gebeurd, welke rol heeft Maxim gespeeld en vooral: wie was Rebecca nu eigenlijk echt?

Daphne du Maurier is er in geslaagd om met dit boek een prachtig verhaal te schrijven, waarin de beschrijvingen van Manderly je het gevoel geven dat je op het landgoed rondloopt.

We weten dat er iets verschrikkelijks is gebeurd, want vanaf het begin is het duidelijk dat ze niet meer op Manderly wonen. De spanning wordt knap opgebouwd, met de dreigende aanwezigheid van mevrouw Danvers en het beeld van Rebecca dat steeds completer wordt. 

Het einde is verrassend met een aantal plotwendingen die je niet ziet aankomen. Ik herlees dit boek regelmatig en ik denk dat het een van die boeken is die bij elke keer opnieuw lezen mooier wordt.