Hoop, Paus Franciscus (en Carlo Musso)
In de afgelopen jaren, sinds 2013, is er veel gebeurd in de wereld en in de kerk en paus Franciscus heeft veel meegemaakt. Ook op het gebied van zijn gezondheid, zo heeft hij laatst nog enkele weken in het ziekenhuis gelegen en was het kantje boord. Gelukkig is hij weer grotendeels hersteld, maar hij is natuurlijk wel 88 jaar oud.
Hoop is zijn autobiografie. Dit is de eerste autobiografie van een paus die ooit is verschenen. Hij wilde eigenlijk dat het pas na zijn dood zou worden uitgegeven, maar de boodschap past te mooi bij het thema van het jubeljaar dat voor 2025 is afgekondigd, namelijk Hoop, en daarom is het toch nu al uitgegeven.
In het boek vertelt de paus over zijn jeugd in Argentinië. Zijn opa en oma waren in de jaren '20 als emigranten uit Italie naar Argentinie gekomen en hij groeide op in een buitenwijk van Buenos Aires. Hij had een fijne jeugd met zijn broer en zussen en volgde een opleiding tot chemisch tenchnicus om daarna te kiezen voor het priesterschap. Hij trad in bij de Jezuieten en werd op jonge leeftijd al de overste van de Jezuieten in Zuid Amerika. In 1998 werd hij aartsbisschop van Buenos Aires en in 2013 het hoofd van de Rooms-Katholieke Kerk.
Hoop is geen strikt lineaire autobiografie, vaak gebruikt hij een gebeurtenis of mensen die hij heeft ontmoet als opstapje naar een uitleg over hoe dit zijn ideeën vorm heeft gegeven, of hoe hij hier later op terugkijkt.
Als een rode draad loopt door zijn leven zijn zorg en mededogen voor de machtelozen, de armen, de verdrukten en de hulpelozen. De mensen op de vlucht voor oorlog, de slachtoffers en de mensen die lijden.
Hij vertelt uitgebreid over zijn familie en de mensen die hij heeft gekend, maar ook over de moeilijke tijd toen in Argentinië een militaire dictatuur aan de macht was. Duizenden mensen zijn destijds gemarteld en vermoord of verdwenen. Paus Franciscus heeft zijn best gedaan om mensen te redden, door hen bijvoorbeeld als zogenaamde priesters te vermommen en weg te smokkelen. Maar achteraf zegt hij zelf dat hij ook veel fouten heeft gemaakt en daar veel harde lessen uit heeft geleerd.
Daarnaast gaat hij in op de interreligieuze dialoog, zijn opvattingen over de rol van vrouwen, homoseksualiteit, de oorlog in Oekraïne en de oorlog in Gaza, maar ook over vele andere conflicten over de hele wereld waar mensen onder te lijden hebben. Maar ondanks alles, is er hoop op verzoening, hoop op verbetering en hoop op een betere wereld.
Paus Franciscus werd destijds op 13 maart de nieuwe paus en dat is ook mijn verjaardag. Ik heb dat altijd een bijzonder mooi verjaardagscadeau gevonden. Ik heb enorme eerbied en bewondering voor paus Franciscus, niet alleen als paus, maar ook als mens.
Hoop is niet alleen een inkijkje in het leven van de paus, maar ook een testament van zijn geloof. Paus Franciscus is een integer mens, die eenvoud hoog in het vaandel heeft staan. Hij is zich ervan bewust dat hij een falend mens is, maar in al zijn handelen probeert hij om zo goed mogelijk te zorgen voor de armen en de mensen die hij dient. Zelfs als hij na tientallen jaren nog de kans krijgt een fout uit het verleden goed te maken, zal hij die kans niet laten liggen.
Ik vond het zeer interessant om te lezen hoe zijn jeugd verliep en in wat voor soort omgeving hij opgroeide, maar ook hoe de pauselijke uitverkiezing in zijn werk ging en hoe hij vanaf het begin in zijn Pontificaat dingen anders deed. Deze eigenzinnigheid kenmerkt hem.
Kortom, een bijzonder interessant en vooral hoopgevend boek.
Originele Italiaanse titel: Spera (2025)
Nederlandse uitgave 2025 door uitgeverij Ambo/Anthos
Nederlandse vertaling: Annemiek van Grondel, Kevin de Smet, Anne Tilleman, Esther Smit-Schiphorst en Pauline van Roijen
Bladzijdes: 376
Reacties
Een reactie posten