Politieke zaken

Afgelopen woensdag werd duidelijk dat er in Amerika ondanks alle protesten van veel Amerikanen toch een tweede termijn komt voor president Obama. In conservatief Amerika wordt Obama als een communist gezien die de VS in een  Stalinistische dictatuur wil veranderen en die ellendige ziektekostenverzekering was voor hen daarvoor het bewijs. Het is nog een tijdje spannend gebleven, maar dankzij een aantal cruciale ‘swing states’ die Democratisch stemden, kreeg Obama toch de benodigde kiesmannen.

Veel mensen in Amerika zien het somber in. Ik heb een beetje rondgekeken op wat fora en blogs en ik zag zelfs reacties van mensen die zeiden dat ze voedsel en munitie zouden inslaan, omdat ze verwachten dat de komende tijd nodig te hebben.
In Europa zijn we echter opgelucht, want Obama past toch iets beter bij onze manier van doen dan de zeer rechtse Romney.

Toen Obama vier jaar geleden president werd, waren de verwachtingen torenhoog. Deze verwachtingen heeft hij niet kunnen waarmaken, gedeeltelijk omdat er hij te maken had met een Huis van Afgevaardigden dat Republikeins was en veel probeerde te blokkeren, gedeeltelijk door de economische crisis die er niet minder op is geworden, en gedeeltelijk omdat een politicus verkiezingsbeloftes nooit helemaal waar kan maken.

Dat probleem hebben de VVD en de PvdA hier ook. Tijdens de verkiezingsstrijd werd, vooral door de VVD, een soort 19^e eeuwse retoriek uit de kast gehaald en werd er gewaarschuwd voor de gevaren van het socialisme. Door de verkiezingsuitslag die niemand had voorspeld (ik zeker ook niet), kregen we te maken met een coalitie van juist deze twee partijen. Ze zijn er wel heel snel uitgekomen en voor ons staat een nieuw kabinet dat een heleboel wil. Weliswaar na, zoals de koningin heel treffend zei, ‘een toneelstukje’ van de beëdiging gemaakt te hebben, maar ze zijn nu in functie. Het regeerakkoord moet nu uitgevoerd gaan worden. En in een coalitie moeten er altijd compromissen worden gesloten, dat is niet anders. De ene partij geeft dit toe, de andere partij dat, in de hoop dat je er, op zeer Nederlandse wijze, samen uit komt.

Is het een fijn regeerakkoord? Ik denk dat we allemaal kunnen zeggen dat het er voor ons allemaal niet beter op wordt, maar in een economische crisis zoals waar we nu in zitten is een ander soort akkoord ook niet mogelijk. Elke regering moet met moeilijke beslissingen en bezuinigingen komen. En ik denk dat het de komende jaren alleen maar erger zal worden. Waar het nu een beetje lijkt is dat alle mensen wel beseffen dat er bezuinigd moet worden, alleen wil men zelf de bezuinigingen niet voelen. Of dit de juiste verdeling is van de inkomens afhankelijke ziektekostenverzekering weet ik niet, maar ik vind het principe van een inkomensafhankelijke ziektekostenverzekering niet onlogisch.

Ik denk dat we blij mogen zijn dat we geen coalitie van een stuk of vijf partijen hebben gekregen, maar dat er twee partijen regeren die er samen vrij snel uit zijn gekomen en nu klaar zijn om te regeren. Dat een Spekman (voorzitter van de PvdA) vervolgens roept hoe fijn het is om te nivelleren lijkt me niet verstandig. Een akkoord zoals dit en deze regering, vooral in deze tijden, moeten gedragen worden door zoveel mogelijk mensen die het misschien niet allemaal even fijn vinden wat er gaat gebeuren, maar er wel de noodzaak van in zien.

De ziektekostenverzekering heeft Obama niet genekt, laten we hopen dat het Rutte II ook niet fataal wordt.

(ik heb geen rechten op deze foto's, als ik ze weg moet halen, laat het me maar weten)