Zwarte lelies, Michel Bussi
Er woonden eens drie
vrouwen in een dorp. De eerste was gemeen, de tweede was een leugenaar, en de
derde dacht alleen maar aan zichzelf.
Zo begint de bijzondere literaire thriller Zwarte lelies van de Franse schrijver Michel Bussi.
Ik had nog nooit van deze
schrijver gehoord, maar de beginzinnen pakten mij zo, dat ik de gok nam en het boek
gewoon meenam. Daar heb ik geen spijt van gekregen, ik heb dit boek gisteren (het regende bijna de hele dag) in Ă©Ă©n middag uitgelezen.
Het speelt zich af in het dorpje Giverny, waar Claude Monet
de laatste helft van zijn leven heeft gewoond. Een man wordt vermoord gevonden
in de rivier.
De jonge inspecteur Lauranç Sérénac heeft de leiding van het
onderzoek en heeft een wat flamboyante manier van doen, die goed aangevuld
wordt door de gedegenheid van zijn adjudant. Inspecteur Sérénac wordt verliefd
op de onderwijzeres van het dorp, maar dit is niet volgens de regels, omdat zij
betrokken is bij het onderzoek.
De vermoorde man in de rivier was een Monetbewonderaar wiens
grootste wens het was eens zelf een Monet te bezitten. Bovendien had hij
meerdere affaires gehad in de afgelopen jaren.
Er zijn dus meer dan genoeg
richtingen waar het politieonderzoek zich in kan begeven; is het een jaloerse
echtgenoot, of is er sprake van kunstdiefstal?
En dan blijkt dat er vele jaren
geleden ook al iemand op dezelfde manier is verdronken, een jongen van elf, en
dat oude misdaden lange schaduwen hebben.
Ondertussen is er een oude vrouw die alles aanziet en er het
hare van denkt, een jonge vrouw die erbij betrokken raakt en een jong meisje
die alleen maar wil schilderen; de waterlelies van Monet, maar dan op haar
eigen manier. Elk van de drie weet een deel van de puzzel, maar hoe komen die
bij elkaar?
Heel knap worden de verschillende elementen van deze zaak
door elkaar gevlochten. De schilderijen van Monet spelen een grote rol en werpen
vragen op. Is het mogelijk dat er ergens in Ă©Ă©n van de huizen in het dorp nog
een vergeten Monet aanwezig is? Is het zelfs mogelijk dat ergens een schilderij
van zwarte waterlelies is, geschilderd door de man die nooit zwart gebruikte,
maar misschien wel in het laatste schilderij voor zijn dood?
Of moet het
onderzoek een heel andere richting op, moet men kijken naar alle kinderen van
elf jaar oud en lopen zij gevaar? Wat is dan het motief?
Zwarte lelies is
een bijzondere en uitstekend in elkaar zittende thriller. De interacties tussen
Sérénac en zijn adjudant zijn vermakelijk en leuk en de opbouw is afwisselend
en goed gedaan. De stukken over Monet zijn geen moment belerend en halen
nergens de vaart uit het verhaal, het zijn de elementen die de politie tijdens
hun onderzoek te weten komt en daarmee wij ook.
Op het einde, als alles in elkaar begint te vallen, zie je
hoe het in echt in elkaar zit en dan sla je jezelf voor het hoofd omdat je het
niet eerder hebt begrepen, ondanks dat sommige dingen wel wat vreemd leken.
Erg, erg goed.
Originele Franse
titel: Nymphéas noirs
Uitgegeven in: 2010
Nederlandse uitgave in 2015 door uitgeverij Signatuur
Nederlandse vertaling: Marga Blankestijn
Bladzijdes: 384
Reacties
Een reactie posten