Paul Klee in het Centre Pompidou

Rozentuin, 1920

Paul Klee (1879-1940) is een artiest die niet snel in een hokje te plaatsen is.

Hij stond in het midden van verschillende kunststromingen aan het begin van de 20^e eeuw, liet zich inspireren door Afrikaanse kunst, de werken van schilders als Picasso, Malevich, Kandinsky en Macke.

Hij stelde werken tentoon bij Der blaue Reiter, werkte als docent bij Bauhaus, maar ging uiteindelijk zijn eigen, unieke weg.

Hij was tijdens een reis naar Italië getroffen door de klassieke kunst die hij daar zag, maar besefte ook dat hij dat nooit na zou kunnen volgen. Zijn oplossing was om het dan maar helemaal anders te doen en vooral heel veel humor te gebruiken. Van figuratief werd zijn werk steeds abstracter en werd kleur steeds belangrijker.

Toen in de jaren ’30 in Duitsland de nazi’s aan de macht kwamen, werd Paul Klee ervan beschuldigd ‘Entartete Kunst’ te maken (ontaarde kunst) en hij raakte zijn baan aan de kunstacademie kwijt. In deze sombere jaren schilderde hij weinig en wat hij maakte, drukte uit hoe ellendig hij de situatie vond. 

Van de lijst geschrapt 1933

Paul Klee was in Zwitserland geboren, maar had door zijn vader de Duitse nationaliteit. Nu wilde hij echter de Zwitserse nationaliteit aanvragen, iets dat hem na een lange procedure lukte.

Helaas ging het voor hem bergafwaarts, in 1935 werd sclerodermie bij hem geconstateerd. Toch bleef hij tot zijn dood in 1940 schilderen, en de werken uit zijn laatste jaren behoren tot zijn kleurrijkste en vrolijkste. 

Zonder titel 1940

In het Centre Pompidou in Parijs is er een heel grote en mooie overzichtstentoonstelling over Paul Klee. Zo’n 250 van zijn werken zijn hier bijeengebracht, vanuit verschillende musea en privécollecties.

Concert van de partijen, 1907

Het is lastig om uit de bijna 10.000 werken die Paul Klee heeft nagelaten die schilderijen uit te kiezen die ook nog een coherent geheel vormen, maar men heeft dit opgelost door het thema ‘Romantische ironie’ te nemen en de werken hierbij uit te zoeken.
Er zijn schilderijen, tekeningen, beeldhouwwerken te vinden, verdeeld over zeven periodes die een heel goede dwarsdoorsnede geven van zijn ontwikkeling.

 

De Niessen, 1915

Ik ben al jarenlang een groot fan van Paul Klee, en ik was dan ook heel blij dat ik vorige week de kans had deze tentoonstelling te zien. Er is heel veel, veel meer dan ik had verwacht en de verscheidenheid aan vormen was heel bijzonder en mooi, zo wist ik niet dat Paul Klee ook beeldhouwde. 

Ik kan er niets aan doen, ik houd van Paul Klee en zijn werk maakt me bijna altijd vrolijk (alleen de popjes van het mechanische theater vond ik eng, maar ik houd niet van poppen). 

Architectuur in rood, geel en blauw

Ik heb genoten van wat ik allemaal mocht zien, en ik vond het een heel waardevolle en mooie tentoonstelling.

Ik zou dan ook iedereen aanraden om te gaan kijken, de tentoonstelling Paul Klee, Ironie aan het werk, is nog tot 1 augustus 2016 in het Centre Pompidou (en met de Thalys ben je zo in Parijs!)