De wreedheid, Nicola Lagioia

Een jonge vrouw loopt naakt en bebloed op de weg, waar ze wordt aangereden. Vervolgens gaat haar dood de boeken in als zelfmoord, en de man die haar heeft aangereden, wordt afbetaald om zijn mond te houden.

Clara’s broer Michele wordt door zijn vader niet uitgenodigd om bij de uitvaart te zijn, maar komt later terug naar zijn ouderlijk huis om erachter te komen wat er gebeurd is. Hij herinnert zich de manier waarop Clara zich over hem ontfermde; het jongetje dat niet in het gezin paste en op allerlei manier werd genegeerd en gekleineerd.

Hij wil weten wat er is gebeurd, wat er is veranderd dat Clara van een dwarse meid transformeerde in een jonge vrouw die de rol speelde die er van haar verwacht werd, terwijl ze aan alle kanten haar echtgenoot bedroog.

Je moet dit boek even de tijd geven om door te dringen, om te ‘rijpen’ zou je kunnen zeggen, pas na een bladzijde of vijftig begin je een gevoel te krijgen voor de lagen in dit verhaal, voor de manier waarop het is opgebouwd.

Het verhaal wordt namelijk niet lineair verteld, maar een gebeurtenis of een scene kan later terugkomen, verteld vanuit een nieuw gezichtspunt, een andere hoek. 

Op die manier beginnen de puzzelstukjes op hun plek te vallen en besef je pas op het laatst wat er precies is gebeurd. Dan pas begrijp je hoe de familieverhoudingen in elkaar zaten en welke wreedheden er zijn begaan, in het verleden en het heden.

Dan pas zie je welke rol de familieleden spelen, zoals vader Vittorio, de nietsontziende aannemer die al zijn kinderen bespeelt en voor zijn eigen karretje spant.

Zijn oudste zoon Ruggero was zo blij met zijn stage in Nederland en de kans onder het juk van zijn vader uit te komen. Uiteindelijk bleek zijn vader een langere arm te hebben dan Ruggero ooit had gedacht en weet hij dat hij nooit kan loskomen van Vittorio. Hij reageert zich af op prostituees, die hij bezoekt, maar eigenlijk veracht.

Clara dacht ook dat ze haar eigen leven kon leiden, maar werd zelfs in haar dood nog gemanipuleerd en gebruikt.

Michele hoorde er vroeger al niet bij en is nu de aangewezen persoon om Clara’s dood te wreken, om ervoor te zorgen dat de waarheid aan het licht komt en dat de schuldigen gestraft worden.

Bijna niemand komt er trouwens goed vanaf, bijna iedereen heeft wel een heel duistere kant, die vervolgens goed gepraat of verborgen wordt.

Nicola Lagioia is recensent voor de Corriere della Sera en werkt als redacteur bij een uitgeverij. Hij heeft al een aantal romans geschreven en met De wreedheid heeft hij in 2015 de Premio Strega heeft gewonnen, een belangrijke literaire prijs in Italië. Dat is geen wonder, hij heeft hiermee een heel bijzonder boek geschreven, dat niet altijd gezellig is om te lezen (wat kunnen mensen elkaar soms aandoen), maar dat je niet loslaat.

Als je er eenmaal in zit, kan je dit boek niet wegleggen, de manier waarop het verhaal is opgebouwd zorgt ervoor dat je aandacht gevangen blijft. Je raakt verbaasd en geschokt over wat er gebeuren kan. Vooral het leven van Michele vond ik bijzonder triest en aangrijpend. En als je weet wat er met hem is gebeurd, dan begrijp je ook waarom Clara bepaalde keuzes heeft gemaakt.

In de laatste bladzijdes besef je ook dat, hoewel er dingen zijn veranderd en sommige personen zijn verdwenen, bepaalde processen nooit zullen veranderen. De cirkel van corruptie en wreedheid die zichzelf in stand houdt, begint, naar alle waarschijnlijkheid, gewoon opnieuw.

De wreedheid is opnieuw een van die mooie, literaire Italiaanse romans die ik zeker kan aanraden. 

Oorspronkelijke Italiaanse titel: La ferocia

Uitgegeven in 2014

Nederlandse uitgave 2016 door uitgeverij De bezige bij

Nederlandse vertaling: Els van der Pluijm

Bladzijdes: 461