De studiedag

Eens in de zoveel tijd ben je als docent de pineut. Dan heb je een studiemiddag, of nog erger, een hele studiedag.

Vandaag had school in zijn oneindige wijsheid besloten dat wij een hele dag bezig gehouden moesten worden. Het begon goed, dat kan ik wel zeggen. Een spreker die ons wat vertelde over het gebruik van sociale media en wat je daar in de les mee zou kunnen doen. De man wist waar hij het over had, was grappig en had gewoon een goed verhaal.

De middag was helaas minder prettig. Ik was ingedeeld bij twee onderwijskundigen van de lerarenopleiding. Mijn probleem met onderwijskundigen is dat ik ze zo weinig kundig vind over het onderwijs. Er komt vooral veel wollig geklets uit, vol jargon dat eigenlijk helemaal nergens over gaat. Ik denk ook altijd terug aan de grap die wij studenten hadden toen we zelf de eerstegraads lerarenopleiding aan het ILO (lerarenopleiding van de UvA) volgden: 'als we mislukken in het onderwijs, kunnen we altijd nog les gaan geven op het ILO'. Dat gaf wel aan hoe hoog we deze onderwijskundige types achten. Want zeg nou zelf, als je zo goed bent in onderwijs, dan sta je toch gewoon voor de klas?

Tijdens zo'n studiedag denk ik ook altijd aan de mop die ik ergens las 'Een man komt in de hemel als hij dood is en krijgt een rondleiding van Petrus. In een grote tuin vol bloeiende bomen en bloemen staat een prachtig huis; het mooiste van de hele hemel. De man vroeg aan Petrus wie daar verbleef. Petrus antwoordde: 'Daar komen de onderwijzers terecht als ze dood gaan. Iedereen die met kinderen heeft gewerkt in zijn leven verdient het hier te komen.' De man knikte, dat leek hem logisch. Toen keek hij nog eens goed, het huis was helemaal verlaten. 'Waar is iedereen?' vroeg hij en Petrus zei: 'Het blijven wel docenten natuurlijk, dus één keer per maand hebben ze een studiemiddag in de Hel.'