In memoriam: Silvia Seidel (1969-2012)
 |
| 'Anna' uit 1986 |
Er is nog een film als vervolg gemaakt en er zijn drie boeken over verschenen. Door het succes van de serie en de film en vooral van Silvia Seidel werden in Duitsland de balletscholen overspoeld met meisjes die ook ballerina wilden worden. Silvia Seidel was immens populair en ze kreeg verschillende prijzen voor haar werk.
In de jaren erna ging het minder goed. In 1992 pleegde haar ernstig depressieve moeder zelfmoord. Silvia Seidel speelde daarna nog kleine rollen in series en films, speelde op het toneel, maar altijd werd ze vergeleken met ‘Anna’. Ze heeft zelf wel eens gezegd dat ze de rest van haar leven bezig is geweest om los te komen van die rol. Nieuw werk krijgen was lastig en soms kon ze bijna niet rondkomen of de huur betalen.
Vier augustus jl is ze gevonden in de keuken van haar woning in München, men vermoedt dat ze zelfmoord heeft gepleegd.
Ze is slechts 42 jaar geworden.
 |
| Silvia Seidel 1969-2012 |
Ben net terug van vakantie, waar ik het bericht gezien heb in 1 van die bladen daar : Geschokt ben ik. Ik heb haar altijd zeer bewonderd en volgens mij was ze gewoon een lief mens.
BeantwoordenVerwijderenVerschrikkelijk om te lezen dat ze 3 dagen dood in haar keuken heeft gelegen. WAAR WAS IEDEREEN.
Mensen hebben toch ogen in hun kop, of zijn ze met zijn alle maar door aan het razen op deze wereld. Ik ben op dit moment zelf bezig met een jong meisje uit een depressie proberen te halen. Vader en moeder zwaar aan de drank, ze is zelf gepest geworden op school. Je moet inderdaad veel tijd in dit soort dingen stoppen, maar ik heb tenminste wel het gevoel dat ik iets doe. En dat zeg ik niet om mezelf op de borst te slaan, want zo ben ik niet.
Heeft niemand wat gemerkt bij Silvia, niemand de moed gehad haar aan te spreken of uit haar eenzaamheid te halen.
Schijnbaar niet anders was dit niet gebeurd. Ik had al geen hoge pet op van de mensheid maar met dit soort verhalen weet ik het helemaal niet meer.
Silvia was een talent, kreeg te maken met onmenselijke druk en succes en had niemand om op terug te vallen.
Zeer Spijtig en zielig. En nu is ze dood.
Jesus Christus, wat een nieuws.
Ik hoop dat ze de rust en warmte misschien nu vind, want hier op deze egoistische wereld was er blijkbaar geen plaats voor haar.
Sivia, Rust zacht, je bent nu bij de engeltjes.
Marc Erven.
Dank je wel voor je reactie, Marc. Ik vond het ook ontzettend triest om opeens te horen dat zij was overleden, het heeft me echt geraakt. Hoe eenzaam moet een mens zijn om deze uitweg te kiezen? Heel erg triest.
VerwijderenIk ontdek het verschrikkelijke nieuws nu pas.
BeantwoordenVerwijderenBlijkt maar weer dat depressie toch erfelijke componenten heeft :'(
Ik zal haar nooit vergeten in haar rol als "Anna". Ze heeft me als jong meisje geweldige uren televisie gegeven. Jammer dat het haar niet gegeven was in het dagelijks leven het geluk te vinden :(
Ik blijf dit vreselijk vinden en ik had haar graag een ander leven gegund, een waarin ze wel verder had gekund.
VerwijderenDank je wel voor je reactie,
groetjes,
Mooi stukje over Silvia Seidel!
BeantwoordenVerwijderenOm de een of andere reden - ik weet niet eens waarom - google-de ik haar naam deze week en las ook ik het nieuws pas een goed jaar later.
Ik was dol op Anna, ik danste zelf al jaren en we waren ongeveer even oud. Dus ik volgde de serie (nam alles op), las de boeken en kocht zelfs een boek genaamd "Anna en ik" door Silvia Seidel. Dat boek heb ik er nog even bij gepakt deze week om te kijken naar de foto's van toen (van Anna en Silvia privé).
Ik was er stil van en ben dat eigenlijk nog wel. Depressie is zwaar, zeker als de levensomstandigheden ook niet eenvoudig zijn.
Ik vind het altijd weer heel triest en heftig als ik lees dat jonge mensen niet meer verder wilden met het leven dat ze hadden en het eeuwige strijden moe waren. Ik hoop dat Silvia Seidel de rust die ze zocht gevonden heeft...
Dank je, Cessie, voor je reactie. Ik volgde ook de serie en had de boeken. Ik vind nu, een jaar later, het nog altijd heel triest om te bedenken wat ze in die laatste tijd heeft moeten doormaken, hoe eenzaam ze geweest moest zijn. Fijn om te zien dat ze nog altijd in onze herinnering voortleeft.
Verwijderengroetjes,
jeetje ook ik was groot fan van haar en dus de serie. Ik heb de duitste DVDs en in een moment van rust kijk ik die nog graag. Zo zonde in de serie lijkt het een meisje waar alles mee zit. in het dagelijkse leven is dat dus blijkbaar anders geweest. ik herinner me nog de dagen voor kerst dat mijn moeder zei, Anne komt weer en dan moest ik echt hard naar huis lopen om op tijd op de bank te zitten. Maar wat zonde dit.......gelukkig heb ik de dvd's mijn jeugdheld is niet meer!
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook de Duitse dvd van de serie, besteld in Duitsland want er was geen Nederlandse versie te krijgen. Zo af en toe kijk ik er weer naar. Het blijft triest, maar ik vind het mooi dat we (jullie, ik) nog aan haar denken.
VerwijderenGroetjes,
Ik lees het vandaag pas.. ik keek op deze regenachtige zondagmiddag in een la van m'n oude bureau, vond wat plaatjes van Anna en was benieuwd hoe ze er nu uit zou zien, dus google-de haar naam.. Ik kon 't in eerste instantie niet geloven.. dat er een kruisje bij haar naam stond, moest het een paar keer lezen.. Anna was destijds echt mijn idool, heb nog video-opnamen, alle knipsels uit de Duitse tijdschriften en de single 'My love is a tango'.. ongelofelijk wat voor wending een leven kan krijgen.. RIP Silvia
BeantwoordenVerwijderenAls eerste excuus voor mij slechte Nederlands.
BeantwoordenVerwijderenGoed om te lezen dat er nog mensen zijn die een warm hart voor Silvia hebben. Ik was al vrij snel op de hoogte van haar overlijden in München waar ze alleen en eenzaam is overleden en gevonden door de kroegeigenaar waar ze dagelijks kwam. Haar naam is Maria en zij was nog de enige met wie Silvia nog een goede band had, al was het alleen als ze in de kroeg was.
Mijn band met Silvia was niet hecht genoeg om de signalen te zien van haar persoonlijke problemen, maar haar overlijden heeft daarna wel veel bij mij los gemaakt en ben nu pas een beetje instaat om er wat over te zeggen. Dat uitgerekend Silvia dit moest overkomen en zo aan haar einde moest komen is haar niet gegunt. Echter was ze wel doelbewust bezig met zelfdestructie na het overlijden van haar ouders en met name de zelfmoord van haar moeder wat ze maar niet kon en wou verwerken.
Ze kon zich geen leven meer voorstellen zonder de liefde en steun van haar ouders. Er waren wel degelijk mensen die haar wouden helpen, maar die hulp is volledig nutteloos als iemand niet geholpen wil worden.
Daar bovenop waren er zeker ook de nodige tekortkomingen aan aandacht en liefde voor haar in haar jeugden omgeving. Ze wist heel goed dat alle aandacht voor haar personage als Anna volledige illusie waren. Ze wist dat alle liefde die ze kreeg als Anna compleet synthetisch waren.
Dat heeft er wel voor gezorgt dat haar beeld over warmte en liefde volledig werd misvormt. Als je dan vervolgens niet de verwachte liefde en aandacht van je ouders krijgt welke ze vond dat ze die nodig had, dan is het levensgeluk bij haar niet meer aanwezig.
Ik ben zelf opgegroeid zonder enige liefde van mijn ouders en heb mij daar zeer makkelijk door heen geslagen, want ik heb namelijk meer dan genoeg aan mijn eigen liefde. Ik heb simpelweg geen liefde nodig van mijn ouders of wie dan ook. Het is mooi meegenomen als je dat wel hebt, maar ik heb het niet nodig. Mijn eigen organische liefdd heb ik meer dan genoeg aan. Ik vind dat ik deze mindset aan Silvia had kunnen overdragen als ik optijd had geweten over haar persoonlijke problemen.
Dan had ik haar gewezen op haar eigen organische krachten en potentie en dat de liefde hoe dan ook altijd eerst uit jezelf kan komen.
Of ik haar daarmee had 'geredt' zal ik nooit weten maar het is wrang dat ik haar nog wou bezoeken toen ik hoorde dat ze net was overleden.
Allicht gaat het leven zoals het wil dat het gaat of allicht waren de krachten der beperking me net een stapje voor.
Maar haar dood was niet voor niks, voor mij zeker niet.
Ik zal haar naam nog lang blijven noemen en vertellen over haar persoon als de mooiste bloem in het weiland der weilanden.
En wij die haar hebben gekend in persoon of als tv persoonlijkheid zullen haar altijd dankbaar zijn voor haar mooie aanwezigheid in ons leven.
Met warme groet,
Collin
Dank je wel, Collin, voor je woorden en je heel persoonlijke reactie. Ik denk eerlijk gezegd nog regelmatig aan Silvia Seidel en ik hoop dat ze nu de rust heeft die ze in haar leven niet kon vinden.
VerwijderenIk denk dat je jezelf niet schuldig moet voelen (en ik hoop ook echt dat je dat niet doet), iedereen doet en helpt naar beste vermogen.
Het is fijn te weten dat ze niet vergeten is, ook voor mensen zoals ik die haar niet persoonlijk kenden.
Groetjes,
PS Met je Nederlands is niets mis!
Dag Bettina,
VerwijderenDank voor uw reactie.
Nee, ik heb geen schuld gevoel hier over, ook niet omdat ze er zelf een einde aan heeft gemaakt, dat is altijd iemands volledige vrije wil om het eigen leven te beeindigen. Het is alleen treurig dat haar dit moest overkomen, ze gaf altijd meer liefde weg dan ze zelf bezat. Ze was mooi, lief, talentvol en de onschuld zelf, letterlijk. Ze was een puur organisch wezen.
Ik merk dat ze in Duitsland haar dood wegzetten en er niet naar willen kijken, omdat het te veel kritiek geeft naar de mensen zelf, in de zin van zelf kritiek. Hoe kan het dat dit haar kon overkomen, wat is er dan mis met onze maatschappij.
Ik denk dat ze te lief en gevoelig was voor deze wereld, maar hoe kan je nou te lief zijn? Hoe kan het dat deze mooie organische mensen het zo moeilijk redden?
Dat is iets waar we bij onszelf te raden moeten gaan, die verantwoordelijkheid die bij onszelf ligt, want hoeveel dragen wij zelf bij aan het beperken van onszelf en anderen?
We geven namelijk altijd iets externs de schuld van de beperkingen die ons overkomt, terwijl we tegelijkertijd zelf deze matrix van beperking creëeren en in stand houden.
De makkelijkste weg is om er niet naar te kijken en om niet naar jezelf te kijken. Silvia is geen onderwerp meer in de media en maatschappij. Het is heel lief van je Bettina om haar nog te benoemen. Het doet er niet toe of je haar persoonlijk hebt gekend of niet, je voelt haar organische connectie als je alleen al naar haar kijkt of aan haar denkt. Die connectie zit in jezelf en het enige wat ze deed is ons daar aan herinneren. Zou wou daarvoor niet vereert worden, ze wou dat je die energie voor jezelf hield en niet jouw eigen krachten en potentie aan haar afstaat. omdat organische wezens dit niet kunnen vragen van een ander, daarom voelde haar beroemdheid als Anna haar niet goed, omdat te veel mensen haar verafgoden. Iets verafgoden is je eigen krachten en potentie afstaan en is volledig synthetich.
Hoeveel beroemdheden voeden zich wel niet met die energie, maar Silvia niet, dat maakte haar uniek. Ze wou gewoon een leven met vrolijke ervaringen met mensen en creatief zijn met elkaar. Voor haarzelf was dit leven allicht heel ervaringsvol, omdat alles draait om ervaring en die ervaring neemt ze mee om vanuit haar organische bewustzijn verder te creëeren en te ervaren. Dus laten we niet droevig zijn maar haar aanwezigheid en haar leven beschouwen als een spiegel naar onze eigen organische connectie.
Het is wat diepzinnig, maar dat is wat ze naar boven brengt, en normaal geef ik nooit commentaar, maar voor haar maak ik graag een uitzondering.
Liefs, C.
Tijdens deze kerstvakantie was ik uit jeugdsentiment naar Silvias jeugdserie uit de jaren tachtig aan het kijken. Ik was toentertijd hopeloos verliefd op hoofdpersoon Anna, en Silvia was mooi en indrukwekkend in die rol. Helaas kampte ze met hevige depressies die haar in 2012 fataal werden. Dat riep bij mij de vraag op wat er zou zijn gebeurd wanneer iemand een echt goed gesprek met haar had gehad voor die fatale week eind juli 2012. En of de we klok niet terug kunnen draaien.
BeantwoordenVerwijderen