Pompeii, Mary Beard

Pompeii is, zo zou je kunnen zeggen, de meest Romeinse stad. Dat komt omdat in 79 de vulkaan de Vesuvius uitbarstte en de stad onder een dikke laag werd bedolven, zodat de restanten voor ons nog goed zichtbaar zijn. 

Sinds het midden van de 18^e eeuw is men begonnen met het opgraven van de resten en dat proces gaat door tot op de dag van vandaag. Aan de hand van de bevindingen zijn er allerlei theorieën gevormd over hoe de mensen in de Romeinse tijd leefden, wat ze deden, hoe hun huizen eruit zagen etc.

Mary Beard is professor in de klassieken in Cambridge, bekend door haar vele boeken, de televisieprogramma’s die ze maakt en haar blog, waarop ze wekelijks op een voor haar kenmerkende manier vertelt over haar leven in Cambridge, de oudheid, en commentaar geeft op de moderne wereld.

Mary Beard heeft het boek ‘Pompeii. Het dagelijks leven in een Romeinse stad’ geschreven. En dit is een fascinerend verhaal geworden. Mary Beard beheerst de kunst om net zo te schrijven als ze spreekt, en dit zorgt ervoor dat het geen droog geheel wordt met een opsomming van feiten, maar juist grappig, leesbaar en onderhoudend.

Ze weet een groot aantal van de mythes die aan Pompeii en daarmee aan de Romeinse wereld kleven te ontzenuwen. 

Zo konden veel inwoners van Pompeii de stad ontvluchten. Natuurlijk hadden ze door dat er iets ging gebeuren, de vele aardschokken in de dagen ervoor en de rook uit de vulkaan gaven daarvoor genoeg aanwijzingen. Daarom hebben we ook maar resten van zo’n 400 inwoners gevonden, terwijl er zo’n 12.000 mensen woonden.

Een andere mythe gaat over de vrouw die gevonden is, samen met een gladiator. Vroeger dacht men dat dit het bewijs was dat rijke vrouwen in die tijd regelmatig een avontuurtje hadden met één van de sterke kerels van de vechtring, maar ze vergaten daarbij dat in diezelfde kamer nog zeventien andere lijken en een paar honden gevonden waren. Niet echt de plek voor een rendez-vous, maar juist een aanwijzing dat de vrouw, samen met anderen, tijdens de vlucht uit de stad in de gladiatorenverblijven een goede schuilplek had gezocht en daarom daar gevonden is.  

Ook waren er geen 75 bordelen in Pompeii. Deze aanname komt van de vroegere historici en archeologen, die elk huis met een erotische afbeelding als bordeel bestempelden.

Aan de hand van voorbeelden, anekdotes en feiten vertelt Mary Beard over de eetgewoontes, de huizen en hoe ze eruit zagen, de rol van mannen, vrouwen en slaven in Pompeii. Ze vertelt over de gladiatoren, de handelaars en de politici. Aan het einde van het boek heb je het idee dat de verstilde stad Pompeii en haar onfortuinlijke inwoners dichterbij zijn gekomen, gescheiden van ons door de tijd en andere gebruiken, maar ook in heel veel opzichten zo ontzettend op ons lijkend.