Als alles gedoofd is, Marie Vareille

In een klooster in Bourgondie verblijft Abigaëlle, al zevenentwintig jaar lang. Elke maand komt haar broer haar opzoeken en vertelt hij zijn zus over zijn leven. 

Gabriel is een kunstenaar die een succesvolle carrière heeft, maar hij heeft ook heel veel problemen. Hij heeft moeite met contacten met anderen en met het hebben van een relatie. Maar als hij Zoé ontmoet, verandert dit. Zij lijkt geboren voor het geluk en ondanks de moeilijkheden die zij heeft meegemaakt, kan ze niet anders dan overal de zonnige kant van inzien. 

Ze zijn verliefd en het geluk lijkt hen toe te lachen, maar Abigaëlle maakt zich zorgen, want zij weet maar al te goed welke demonen Gabriel heeft, en onder welke angsten hij gebukt gaat. Kan Gabriel het geluk vasthouden of is hij gedoemd om patronen uit het verleden te herhalen? 

Als alles gedoofd is, wordt verteld in drie verhaallijnen die elkaar afwisselen. Ten eerste lezen we het dagboekje dat Abigaëlle bijhield toen ze een klein meisje was en waarin langzamerhand duidelijk wordt in wat voor gezin Gabriel en zij opgroeiden. Een gezin waar iedereen op eieren liep om papa maar niet boos te maken, een gezin waar moeder in de zomer sjaals of een coltrui droeg, een gezin waar de verhoudingen verwrongen waren. Een gezin waar de kinderen ook verwrongen opgroeiden, met mogelijk alle gevolgen voor de toekomst.

De tweede verhaallijn gaat over de relatie tussen Gabriel en Zoé nu, hoe zij elkaar tegenkwamen en verliefd werden, maar ook over hun problemen. De manier waarop Gabriel zich afsluit of soms wegloopt en dan dagenlang niks van zich laat horen. Of de komst van hun dochtertje en hun verhuizing naar het platteland, terwijl Gabriel geen kinderen wilde en een hekel heeft aan bomen. 

Tot slot zijn er de gesprekken die worden gevoerd in de spreekkamer van dokter Garnier, een psychiater. Elke vrijdagmiddag komt er een vrouw op gesprek, die vertelt over de mishandelingen door haar man, die steeds erger worden. Toch kost het de vrouw moeite om toe te geven dat zij daadwerkelijk een slachtoffer is van huiselijk geweld, en dat ze een uitweg moet zoeken. 

Als alles gedoofd is zit erg knap in elkaar, de drie verhaallijnen wisselen elkaar perfect af, en langzaam, beetje bij beetje wordt alles duidelijk. 

De opbouw van de onthullingen is ontzettend goed gedaan, je krijgt steeds een nieuw stukje van de puzzel en als het plaatje duidelijk wordt, ziet dat er toch anders uit dan je had gedacht. Ik begon op een gegeven moment wel bepaalde dingen te vermoeden, maar de laatste twist had ik beslist niet zien aankomen. 

Eerder las ik van Marie Vareille De onttoverden (HIER) en daar heb ik ook van genoten. Ze weet moeilijke thema's zo te brengen dat het duidelijk is dat er sommige dingen gebeuren, maar het is nooit grafisch, expliciet en gruwelijk. Het zit juist in kleine dingen dat je opeens beseft 'oh, zit het zo!'. Tegelijkertijd schrijf ze heel beeldend en zie je het allemaal voor je. 

Het is altijd lastig om bij een literaire thriller als deze een goede bespreking te maken, omdat je niet teveel wil weggeven van het plot of van de twists, daarom blijf ik een beetje vaag. Laat mij alleen als laatste zeggen dat dit een goed geschreven en spannend boek is, dat je knap op het verkeerde been zet. Aanrader!

Originele Franse titel: La dernière allumette (2024)

Nederlandse uitgave: 2025 door Xander uitgevers

Nederlandse vertaling: Rosalyn van Moorselaar

Bladzijdes: 245