De geluksbrenger, Pierre Jarawan
De eerste veertig pagina's had ik geen idee waar het verhaal naar toe ging; het hopte maar heen en weer in de tijd, en van de ene naar de andere persoon.
Maar in dit geval werd doorzetten beloond, want na die veertig pagina's kwam het verhaal goed op gang en nam het me mee in een geschiedenis die steeds interessanter en mooier werd. Nu ik het uit heb, kan ik met volle overtuiging zeggen dat dit een heel mooi boek is dat ik iedereen kan aanraden.
Dat het in het begin zo fragmentarisch was, is misschien te danken aan het feit dat het verteld wordt door Lilit die filmmaakster is en steeds beelden geeft van haar familie en de gebeurtenissen die hun geschiedenis vormen, als het ware in scènes.
Lilit en Lina zijn tweelingzussen, en groeien op in Montréal in Canada. Ze weten dat ze Arabische wortels hebben, maar tegelijkertijd weten ze ook heel veel niet. Het land van hun voorouders kennen ze niet, en ze spreken de taal niet. Ze kennen alleen enkele fragmenten die familieleden hen vertellen, en vooral de verhalen van grootvader Maroun zijn interessant.
Maroun kwam in de jaren '20 als kleine jongen naar Canada en studeerde natuurkunde. Hij raakte gefascineerd door ruimtevaart en raketten én door Anoush, met wie hij wilde trouwen. Ze kregen samen een dochter, Dana en zij werd de moeder van Lina en Lilit.
Lina wordt wetenschapster en trouwt, Lilit wordt documentairemaakster. Haar eerste documentaire is erg succesvol, maar de inspiratie is daarna een beetje op, en ze heeft geen idee welke richting ze op wil voor een nieuwe documentaire.
Lilit raakt gefascineerd door het leven van haar grootmoeder, die zij nooit gekend heeft. Anoush was van Armeense afkomst en moest als kind tijdens de Eerste Wereldoorlog vluchten voor de Turken, en kwam in Beiroet terecht. Van haar zijn bijna geen sporen in Canada te vinden, alleen een ansichtkaart met een boodschap voor Maroun, en een wandtapijt dat altijd thuis aan de muur hing.
Lilit besluit om naar Beiroet te gaan en te zien of ze erachter kan komen wat de achtergrond van haar oma was, en wat zij allemaal heeft meegemaakt. Misschien kan ze hier dan ook een nieuwe documentaire maken.
Lilit ontmoet mensen die haar oma hebben gekend, en bezoekt de plekken waar zij is geweest. Ze komt erachter dat haar opa een rol speelde in het Libanese ruimtevaartprogramma en heeft meegewerkt aan het lanceren van raketten in de jaren '60.
En zo vallen langzaam alle puzzelstukjes op hun plek, ook de fragmenten uit het begin van het boek. Op grandioze wijze komen allerlei zaken bij elkaar, zoals tapijten, ruimtevaart, raketten, de Lebanese rocket society en een film van Fritz Lang. Maar hoewel dat allemaal een rol speelt, is het nog meer een roman over familie, je thuisvoelen en vooral over de geschiedenis van Armeniërs en Beiroet, en de huidige situatie in Libanon.
Het boek eindigt met de ontploffing in de haven van Beiroet in 2020, waar eerder grootvader Maroun een raket heeft gelanceerd en zo komt het weer rond.
De geluksbrenger heeft nog lang in mijn hoofd gezeten nadat ik klaar was met lezen, en steeds meer draadjes en dwarsverbanden werden toen nog duidelijk. De geluksbrenger is geen boek dat je even snel tussendoor leest, je moet er echt je volle aandacht bij houden. Maar het ook een verhaal dat je uiteindelijk vol bewondering en verwondering achterlaat. Pierre Jarawan kan schrijven!
Dit is mijn laatste boekbespreking van dit jaar. Komende woensdag komt er nog een postje over een tentoonstelling waar ik vorige week naar toe ben geweest en daarna volgt op 29 december mijn boekenoverzicht van 2025. Het jaar is alweer bijna ten einde! Het gaat ontzettend hard. Maar zover is het nog niet helemaal, er komen dus nog twee berichten in 2025.
Originele Duitse titel: Frau im Mond (2025)
Nederlandse uitgave 2025 door uitgeverij Harper Collins
Nederlandse vertaling: Jeannet Dekker
Bladzijdes: 405
Reacties
Een reactie posten