Maximiliaan Kolbe (1894-1941)

Maximiliaan Kolbe was een Franciscaner priester, die geboren was in Polen. Hij trad in 1907 in bij de Franciscanen en werd in 1918 priester. Hij studeerde in Rome en kwam uiteindelijk naar Polen terug om daar les te geven aan het seminarie van Krakau. Hij gaf les, schreef stukken en reisde rond in Azië. Later werd hij in Polen gardiaan (=overste) van een Franciscaner klooster.

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak en Polen bezet werd door de Duitsers, riep Maximiliaan Kolbe de mensen op om tegen de nazi’s te blijven strijden. Ook ving hij veel vluchtelingen, waaronder veel Joden, op in het klooster en in de stad die hij had gesticht. Via de radio en door het drukken van kranten ging hij in verzet tegen de Duitsers.

In 1941 werd Kolbe opgepakt en naar Auschwitz gestuurd. Een aantal mannen probeerden op een gegeven moment te ontsnappen. Als represaillemaatregel werden tien mannen veroordeeld tot de hongerdood in een bunker. Een van de tien mannen was een vader van vier kinderen en Maximiliaan Kolbe bood aan om zijn plaats in de bunker in te nemen. Toen de kampbewaker vroeg wie hij dan wel was, zei Kolbe alleen ‘Een katholiek priester’.

Op 31 juli werden de tien opgesloten. Van overlevenden weten we dat Maximiliaan Kolbe de moed er bij zijn medegevangen inhield door te bidden en door te zingen, dit was buiten de bunker te horen. Op 14 augustus waren er nog vier mannen in leven, waaronder Maximiliaan Kolbe. Deze vier werden uiteindelijk met een dodelijke injectie ter dood gebracht. De dag erna zijn ze gecremeerd.

In 1982 is Maximiliaan Maria Kolbe door paus Johannes Paulus II heilig verklaard. Frans Gajowniczek, de man wiens leven Maximiliaan Kolbe heeft gered, was bij die plechtigheid aanwezig.