Boekentip op zondag (6/18)
Hebben kloosters nog een toekomst? Die vraag is niet onlogisch om te stellen. Voor de meesten van ons in de 21 eeuw lijkt een kloosterleven iets uit de Middeleeuwen, iets dat totaal niet meer bij onze manier van leven past.
Maar hoewel de kloosters sinds 1965 behoorlijk zijn teruggelopen, is er de laatste jaren juist weer sprake van groei. Jonge mensen melden zich aan om in te treden en zorgen ervoor dat de kloostergemeenschappen een nieuwe toekomst hebben.
Veel is er natuurlijk veranderd in de maatschappij en de manier waarop mensen nu in het leven staan en dit zorgt voor nieuwe afwegingen in het klooster. Welke tradities moet je behouden en waar moet je soepel mee omgaan om ook de nieuwelingen in het klooster te behouden.
Leo Fijen heeft verschillende kloosterlingen geĂŻnterviewd over hun leven in het klooster en dit geeft een breed beeld van het kloosterleven op dit moment in Nederland. In het boek Kloostermensen komen postulanten aan het woord, mensen die al verschillende keren een poging hebben gewaagd en nu eindelijk thuis zijn, abten en abdissen die soms al decennia lang aan het hoofd van hun klooster staan.
Sommige kloosters zijn klein en zijn blij met de enkele nieuwe aanmelding, andere kloosters maken zelfs een nieuwe bloeiperiode door. Er zijn kloosters die proberen vast te houden aan de tradities die zo belangrijk zijn, andere kloosters gaan radicaal een nieuwe kant op.
Mooi is niet alleen deze dwarsdoorsnede, maar ook heel interessant is te zien hoe de verschillende soorten congregaties in elkaar zitten en elk een eigen sfeer hebben. Waar de ene Benedictijn is omdat het idee van Stabilitas hem zo aanspreekt, is de ander juist Franciscaan omdat het in beweging zijn is wat hij nodig heeft.
Ik vind dit een heerlijk boek waarin heel veel interessants verteld wordt en waarin ook heel veel wijsheid zit. Gek genoeg kon ik alleen helemaal niks met de interviews met de twee Amerikaanse nonnen die in Limburg in een klooster zitten, op de een of andere manier beleven die alles toch net een beetje anders dan voor mij aansprekend is (Amerikanen zijn zo weinig nuchter, misschien). Maar verder vond ik dit een geweldig boek, aanrader!
Uitgegeven in 2018 door uitgeverij Adveniat
Bladzijdes: 202
Maar hoewel de kloosters sinds 1965 behoorlijk zijn teruggelopen, is er de laatste jaren juist weer sprake van groei. Jonge mensen melden zich aan om in te treden en zorgen ervoor dat de kloostergemeenschappen een nieuwe toekomst hebben.
Veel is er natuurlijk veranderd in de maatschappij en de manier waarop mensen nu in het leven staan en dit zorgt voor nieuwe afwegingen in het klooster. Welke tradities moet je behouden en waar moet je soepel mee omgaan om ook de nieuwelingen in het klooster te behouden.
Leo Fijen heeft verschillende kloosterlingen geĂŻnterviewd over hun leven in het klooster en dit geeft een breed beeld van het kloosterleven op dit moment in Nederland. In het boek Kloostermensen komen postulanten aan het woord, mensen die al verschillende keren een poging hebben gewaagd en nu eindelijk thuis zijn, abten en abdissen die soms al decennia lang aan het hoofd van hun klooster staan.
Sommige kloosters zijn klein en zijn blij met de enkele nieuwe aanmelding, andere kloosters maken zelfs een nieuwe bloeiperiode door. Er zijn kloosters die proberen vast te houden aan de tradities die zo belangrijk zijn, andere kloosters gaan radicaal een nieuwe kant op.
Mooi is niet alleen deze dwarsdoorsnede, maar ook heel interessant is te zien hoe de verschillende soorten congregaties in elkaar zitten en elk een eigen sfeer hebben. Waar de ene Benedictijn is omdat het idee van Stabilitas hem zo aanspreekt, is de ander juist Franciscaan omdat het in beweging zijn is wat hij nodig heeft.
Ik vind dit een heerlijk boek waarin heel veel interessants verteld wordt en waarin ook heel veel wijsheid zit. Gek genoeg kon ik alleen helemaal niks met de interviews met de twee Amerikaanse nonnen die in Limburg in een klooster zitten, op de een of andere manier beleven die alles toch net een beetje anders dan voor mij aansprekend is (Amerikanen zijn zo weinig nuchter, misschien). Maar verder vond ik dit een geweldig boek, aanrader!
Uitgegeven in 2018 door uitgeverij Adveniat
Bladzijdes: 202
Heel erg bedankt voor deze tip!
BeantwoordenVerwijderenGraag gedaan! Ik vond het zeer de moeite waard.
VerwijderenGroetjes,
Hoi Bettina, dank je wel voor de tip. Wie weet, koop ik het boek wel aanstaande week, want ik mag morgen weer naar Egmond. Yeah!
BeantwoordenVerwijderenEnne de naam Fijen is zonder die eerste e; die moet eruit :-).
Groetjes,
Anita
Oh, wat heerlijk! Geniet in Egmond. En dank je wel voor de verbetering, ik heb het meteen veranderd (op de een of andere manier zie ik dat soms gewoon niet).
VerwijderenGroetjes,
Dank je wel, Bettina! Ik heb er zo'n zin in.
Verwijderen