Waarom het zo aantrekkelijk is om gelukkig te zijn, Lorenzo Marone

Als bejaarde hoef je je niet meer zo heel druk te maken om conventies en maatschappelijke normen, vind de oude Cesare Annunziata.

Hij gaat dan ook voornamelijk zijn eigen gang en probeert zich zo min mogelijk te bemoeien met de mensen om hem heen. Om bijvoorbeeld te voorkomen dat hij met buren moet praten, steekt hij zelfs de straat over en vragen van zijn gekke kattenbuurvrouw weert hij zo goed mogelijk af.

Zijn vrouw is enkele jaren geleden overleden en hun huwelijk was niet heel best, de liefde was al vele jaren eerder verdwenen.

De relatie met zijn twee kinderen, zoon Dante en dochter Sveva is niet heel goed, op de een of andere manier kan Cesare de woorden niet vinden om te zeggen dat hij ze best waardeert en is hij alleen maar bot en afwijzend.

Dat bevalt hem aan de ene kant best, des te minder mensen van hem verwachten, des te minder ze van hem vragen en des te minder kans hij heeft om ze teleur te stellen. 

Aan de andere kant weet hij heel goed dat hij niet zo los staat van de mensen om hem heen als hij voorgeeft te zijn. Hij zou willen dat zijn dochter gelukkiger was en dat zijn zoon eindelijk eens aan zijn vader zou durven toegeven dat hij homo was. En hij wil zijn nieuwe buurvrouw helpen die door haar man wordt geslagen en vormt daarom een klein actiecomité met een paar anderen in het flatgebouw.

En waar sommige dingen warempel gemakkelijker worden en beter gaan, zijn het Cesare’s bemoeienissen met zijn buren die grote gevolgen zullen hebben.

Lorenzo Marone is geboren in Napels en voor hij begon met schrijven was hij eerst jarenlang advocaat. Hij heeft een aantal literaire prijzen gewonnen voor zijn korte verhalen, en dit boek is een groot succes in Italie zelf en is al in twaalf talen vertaald.

Waarom het zo aantrekkelijk is om gelukkig te zijn is een prachtig boek om te lezen. Langzamerhand kom je er namelijk achter wat er achter dat cynische Cesare eigenlijk een goed hart heeft (veel beter dan hij zelf wil weten) en leer je zijn achtergrond kennen en die van de mensen om hem heen.

Geweldig zijn de scenes waarin Cesare met zijn vriendin gaat eten bij zijn zoon en diens nieuwe vriend, of de vriendschap tussen Cesare en zijn oude buurman Marino, de kat Beelzebub die af en toe ontsnapt aan het oude kattenvrouwtje en bij Cesare zich tegoed komt doen aan kaas en ham.

Cesare is degene die het hele verhaal vanuit zijn perspectief vertelt en doet dit op een heerlijke manier met droog en raak commentaar. Tegelijkertijd is er weemoed om de zaken uit het verleden die niet meer recht te zetten zijn.

Sommige momenten zijn hilarisch en grappig, andere zijn pijnlijk of ronduit heel verdrietig.  

Cesare is iemand met goede en slechte eigenschappen en hij is zelf de eerste om toe te geven dat hij voor zijn vrouw niet de beste echtgenoot is geweest. Dit alles maakt niet alleen hem, maar ook de andere personages af en levensecht. Mooi daarbij is ook dat niet alles goed afloopt en niet alles perfect is, er zijn losse eindjes, foute beslissingen en ellendige gevolgen, maar er is ook begrip, vriendschap en liefde.

Mooi vond ik ook dat Napels weliswaar de stad is waar het afspeelt en sommige typische Napolitaanse zaken heel mooi langskomen, maar dat staat niet op de voorgrond. Het is geen roman over Napels, maar een die zich in Napels afspeelt. Tegelijkertijd zie je de liefde van Lorenzo Marone voor zijn stad tussen de regels door komen. 

Ik heb echt genoten van Waarom het aantrekkelijk is om gelukkig te zijn en ik ben blij dat ik Cesare Annunziata heb leren kennen, al zou hij daar zelf een zure opmerking over maken.

Originele Italiaanse titel: La tentazione di essere felici (2015)

Nederlandse uitgave 2018 door uitgeverij Prometheus

Nederlandse vertaling: Hilda Schraa en Manon Smits

Bladzijdes: 251