De hoeken van het hart, Françoise Sagan

Na een vreselijk ongeluk moest Ludovic Cresson een aantal jaren revalideren. Zijn familie, vooral zijn vrouw, dacht eigenlijk dat hij nooit meer zou herstellen. 

Zijn vrouw, Marie-Laure zit er ook eigenlijk helemaal niet op te wachten dat haar man nu weer thuis is, ze vond het leven als onbestorven weduwe maar al te fijn. Wel de lusten, maar niet de lasten van het huwelijk en de aanwezigheid van Ludovic is voor haar een grote last. 

Ze wonen in het grote huis met de vader van Ludovic, Henri Cresson en diens tweede vrouw Sandra. Ook Philippe, de broer van Sandra is op dit moment te gast. 

Het huis is een gruwelijke verzameling van stijlen en wansmaak en niemand die er woont, geeft echt om elkaar.

Als echter op een avond Henri hoort dat Marie-Laure wel heel grof is in haar afwijzing van Ludovic, besluit Henri om in te grijpen. Hij begrijpt zijn zoon niet zo goed en heeft dat nog nooit gedaan, maar deze behandeling gaat hem te ver. 

Hij vraagt of Fanny, de moeder van Marie-Laure op bezoek komt, maar al snel is het niet helemaal duidelijk of dit een goed idee is, want zowel Henri als Ludovic vallen voor haar charmes. 

Francoise Sagan overleed in 2004, na een vrij wild leven te hebben geleid. De thema's drank, snelle auto's en een leven waarbij je doet en laat waar je zin in hebt, komen steeds terug in haar boeken. 

De hoeken van het hart is na haar dood in haar erfenis aangetroffen, en haar zoon Denis heeft het bewerkt tot het boek dat nu is uitgegeven. 

De schrijfstijl van Francoise Sagan is leuk, ik geniet van de puntige opmerkingen en de ironische beschrijvingen. Het is een soort Franse kruising tussen Jane Austen en Evelyn Waugh in die zin dat sommige beschrijvingen en situaties heel geestig en scherp zijn, en dat het duidelijk is dat de schrijfster niet alles heel serieus neemt. (dat is altijd te waarderen in een boek). 

De personages vond ik ook goed getroffen, hoewel Francoise Sagan weinig mededogen toonde in de manier waarop ze haar personages neerzet. 

Ik denk dat het heel goed mogelijk is dat ik dit werk niet helemaal heb begrepen, of gewoon te weinig af weet van Françoise Sagan om dit werk goed te plaatsen of op waarde te schatten. Het verhaal was namelijk nog niet af toen zij overleed en ik heb geen idee welke richting ze op wilde. Ik sloeg het dus een beetje verbijsterd dicht, want ik verwachtte en climax, maar die kwam niet. Er is eigenlijk geen einde, niets is afgerond of opgelost. 

Kortom, ik heb het met plezier gelezen, maar het heeft me eerlijk gezegd niet helemaal gebracht wat ik had verwacht of gehoopt. Hoewel ik dus volkomen bereid ben te denken dat dit komt door mijn eigen tekortkomingen en niet die van het boek. 

Originele Franse titel: Les quatre coins du coeur (2019)

Nederlandse uitgave 2020 door uitgeverij Meulenhoff

Nederlandse vertaling: Saskia Taggenbrock en Martine Woudt

Bladzijdes: 214