Maison Close (2010-2013)

Maison Close is een Franse serie die zich afspeelt in een bordeel (een gesloten huis) in Parijs in 1871. De Madam van Le Paradis is Hortense (Valérie Karsenti), die probeert om het hoofd boven water te houden. De Frans-Duitse oorlog en de Commune van Parijs zijn net voorbij en de stad probeert om deze ellende te boven te komen. 

Vera (Anna Charrier) is de populairste prostituee in het bordeel, en degene met het meeste gezag onder de andere meiden, maar zij wil heel graag weg en heeft haar hoop gevestigd op een baron die haar schulden wil afbetalen en haar ergens in een appartement wil installeren. Dit zou een flinke klap voor Le Paradis zijn en Hortense probeert dit dan ook uit alle macht te voorkomen, al betekent dat dat ze Vera een vreselijke loer moet draaien. 

Tot slot is er Rose (Jemima West), een jonge vrouw die naar Parijs is gekomen om haar moeder te zoeken, die waarschijnlijk werkte in Le Paradis. Zij raakt echter verstrikt in het web van het bordeel en als ze probeert te ontvluchten door naar de politie te gaan, blijkt dat de politie samenspant met het bordeel. Ze kan geen kant op en haar lot is bezegeld. 

Ondertussen probeert de broer van Hortense de macht over Le Paradis over te nemen en komt Rose erachter wat er met haar moeder gebeurd is.

De tweede serie speelt zich twee jaar later af in 1873. Er is een nieuwe commissaris van politie die hard wil optreden tegen prostitutie die welig tiert in de stad, het aantal bordelen loopt op en op bijna elke straathoek staan meiden te tippelen. De regels moeten streng in acht worden genomen. Ondertussen heeft Le Paradis geldgebrek en is er een crimineel, Louis Mosca, die zich charmant voordoet en aanbiedt om de beschermer van het bordeel te worden. Noodgedwongen gaan ze accoord, maar al snel blijkt dat dit misschien niet zo'n heel goede keuze is geweest als Mosca en zijn trawanten steeds onberekenbaarder worden en steeds gevaarlijker. 

Historische achtergrond en het systeem

Prostitutie was een noodzakelijk kwaad, vond men in de 19e eeuw. Mannen hadden nu eenmaal behoeftes waar ze hun nette echtgenotes niet mee lastig konden vallen. En als ze niet getrouwd waren, hadden ze helemaal een uitlaatklep nodig. Prostitutie was het antwoord op dit probleem. Maar dat wilde niet zeggen dat prostituees in de openbaarheid mochten komen, want dat zou de goede zeden bederven. Men probeerde dus prostitutie tot de bordelen te beperken, en er stond gevangenisstraf op tippelen op straat. 

De meisjes in het bordeel waren aan strenge regels gebonden. Zo mochten ze eigenlijk het bordeel niet verlaten en als ze buiten kwamen, moesten ze netjes (niet opzichtig) gekleed zijn en bijvoorbeeld niet lang stil staan. 

Om de gezondheid te garanderen, syfilis was een enorm groot probleem in de 19e eeuw, waren er  twee keer per maand medische controles. 

Het systeem van het bordeel werkte met penningen. De mannen gaven geld aan de Madam, in ruil voor penningen. Die penningen gaven de mannen vervolgens aan de vrouwen die ze uitkozen. De hoeveelheid penningen bepaalden hoeveel er verdiend was. De meiden zagen dus geen contant geld en konden geen kant op. 

Hortense (Valérie Karsenti) 

Bovendien raakten ze vaak in de schulden, omdat overal voor betaald moest worden; voor het matras,  de was, eten, suiker in de thee, kaarsen, medicijnen enzovoort. Het was dus bijna onmogelijk om los te komen van het bordeel, de enige hoop die er was was een rijke man die bereid was om de schulden af te betalen en de betreffende vrouw als maîtresse ergens anders te installeren. Maar dit gebeurde natuurlijk niet vaak. Als de meiden te oud waren, of op de een of andere manier niet meer konden werken, was de straat de enige optie. 

De politie was vaak corrupt en sommige inspecteurs van de zedenpolitie hadden hun eigen meiden op straat of in een gesloten huis. Kortom, hier was geen hulp te verwachten. 

Maison Close 

Wat er zo goed is aan deze serie is dat de prostitutie niet wordt geromantiseerd. Het leven was hard en vaak verschrikkelijk en dit wordt niet geschuwd. Rose wordt bij opbod verkocht, één van de meiden krijgt zuur in haar gezicht en niet alle klanten zijn even prettig. Gewelddadige klanten, syfilis en andere narigheden waren altijd een risico en dit komt goed naar voren. 

Ook de oneerlijkheid van het systeem wordt heel erg duidelijk en de manier waarop de meiden eigenlijk in de val zitten. 

De meiden hebben even rust en zijn op hun eigen slaapzaal op zolder. 

Maison Close is ook geen serie waarin de seks of waarin bloot op de voorgrond staat. Je ziet waarschijnlijk meer bloot in een gemiddelde aflevering van een serie als Tru Blood of Game of Thrones. De meiden dragen vooral onderjurken en ook hierin wordt het leven en werken in een bordeel niet tot sensatie verheven. Er is wel seks te zien, maar binnen de functie van het verhaal en dat maakt alle verschil. 

Mooi hoe je meeleeft met de verschillende meiden, Vera en Rose natuurlijk, maar ook de anderen zoals Angèle, de ondermadam Marguerite of Pauline. 

De spannende verhaallijnen en de betrokkenheid, het realisme en de goede historische achtergrond maken dit tot een zeer goede serie.