Het geluk, Angelo Di Berardino

Ieder mens wil graag gelukkig zijn of in ieder geval enig geluk ervaren in het leven. Voor Wolf lijkt het geluk hem te hebben verlaten. Na een lang en goed huwelijk is zijn Miriam plotseling overleden. 

Ze hadden elkaar ontmoet in de jaren ’60, overtuigd van hun idealen. Maar in de jaren die volgden, moesten hun idealen het veld ruimen. De haren werden geknipt en de hippiekleren werden ingeruild voor de stropdas, de carrière en de Porsche.

Maar nu is Miriam er niet meer en Wolf weet niet wat hij moet doen. Hij besluit hun appartement in Antwerpen te verkopen en onderneemt een lange autorit naar Nice, waar hij zich voorgoed wil vestigen. 

Maar de rit is niet bepaald zonder problemen. En langzamerhand begin je als lezer je ook af te vragen waarom Wolf zoveel ongeluk heeft, is het karma en wat is er werkelijk gebeurd in die seconden voordat Miriam uit het raam viel?

Afgewisseld met de letterlijke reis van Wolf, volgen we Magnolia, die ook haar idealen had in de jaren ’60 voor een nieuwe en betere wereld. Maar ook zij heeft die ingeruild voor een burgerlijk bestaan dat haar weinig vreugde bracht. Nu, in de nieuwe fase van haar leven, is er misschien toch nog een kans op geluk.

Het geluk is het debuut van Angelo di Berardino, hoewel hij geen nieuwe schrijver is, hij heeft al verschillende dichtbundels op zijn naam.

Het verhaal is, ondanks de afwisseling tussen beide personen, behoorlijk rechttoe-rechtaan. Er is weinig verrassing te vinden in de lineair verlopende verhaallijnen. Leuk vond ik af en toe dat er af en toe informatie gegeven werd die de hoofdpersoon niet kon weten en ook geen weet van kreeg. Dat waren grappige terzijdes. Verder bood het verhaal, zowel dat van Wolf of van Magnolia, weinig spannends of onverwachts.

Op een gegeven moment duikt er echter een nieuw personage op, De Schrijver. Ook hij zoekt het geluk. Hij wil schrijven als zijn helden, maar op een gegeven moment gaan de door hem geschapen personages er met het verhaal vandoor. 

De schrijver probeert nog van alles om de regie terug te pakken, maar dit lukt hem niet helemaal. Magnolia en Wolf blijken weerbarstiger dan gedacht en het door de schrijver gedroomde einde, waarbij hij als het ware het verhaal in zou stappen, mislukt door de eigenwijzigheid van zijn eigen scheppingen.

Het geluk maakt wat mij betreft daarom de verwachtingen niet helemaal waar. Op zich vond ik de reis van Wolf en het leven van Magnolia prettig beschreven, het las lekker weg en het was interessant genoeg om te blijven lezen. Bovendien was ik heel benieuwd hoe de levens van Wolf en Magnolia elkaar eindelijk zouden kruisen.

Het optreden van De Schrijver vond ik op zich aardig gevonden. Het werkte een beetje bevreemdend en dat vond ik interessant, hoewel de noodgreep op het einde gekunsteld aan doet. Ik had denk ik gehoopt op iets meer; op een interessantere plotwending of daadwerkelijk nieuwe inzichten bij de personages. 

Bovendien vond ik de schrijfwijze soms wel heel erg simpel worden. Dat lag niet aan het Vlaams, want verloren gelopen is toch veel mooier dan verdwaald zijn, maar aan de soms wel heel korte zinnen en simpele inzichten die nooit verder lijken gaan dan de oppervlakte.

Kortom Het geluk is geen slecht boek en goed te lezen, maar werkelijk diepgaand wordt het eigenlijk nooit. Het blijft dus bij een aardig boek, en daar is ook niks mis mee op zijn tijd.

Uitgegeven in 2017 door uitgeverij Lannoo

Bladzijdes: 307