Tentoonstelling: Nederlanders in Parijs in het Van Gogh museum

Parijs was in de 18^e en 19^e het middelpunt van de kunst. Van heinde en verre kwamen kunstenaars naar Parijs om nieuwe technieken te leren in de ateliers en academies en om meer bekendheid en succes te krijgen dan in hun eigen land. In Parijs waren de verkoopmogelijkheden van kunst nu eenmaal groter door de Salon, waar werken tentoongesteld werden om bekendheid te krijgen.

De Nederlandse kunstenaars waren geen uitzondering. Al vroeg in de 18^e eeuw kwamen er schilders uit de lage landen naar Parijs toe.

De eersten waren Gerard van Spaendonck wiens bloemstillevens erg populair werden en Ary Scheffer, die als jongeman naar Parijs kwam en nooit meer zou vertrekken. Beiden maakten furore in Frankrijk en waren niet alleen geliefd bij het Franse publiek, maar zelfs aan het Franse hof.  

Ook in de latere jaren komen er kunstenaars naar de lichtstad, zoals Johan Jongkind, George Breitner, Vincent van Gogh, Kees Van Dongen en Piet Mondriaan, om er maar een paar te noemen. 

Zij verbleven voor korte of langere tijd in Parijs, maar de invloed van Parijs in hun werk was altijd onmiskenbaar. Ze huurden een studio of een kamer waar ze ook konden schilderen.

Notre Dame de Paris, vue de quai de la Tournelle, Johan Jongkind 1852

Montmartre was natuurlijk geliefd, niet alleen om te wonen , maar ook om te schilderen. De landelijke omgeving daar met de wijngaarden en molens vormden een bron van inspiratie. Maar alle aspecten van Parijs leverden inspiratie op, of het nu om de vele paarden, het uitgaansleven, het stadsgewoel of de obscure nachtclubs ging. Parijs had het allemaal en de Nederlandse kunstenaars zogen het op als een spons.

In de tentoonstelling in het Van Gogh museum, Nederlanders in Parijs 1789-1914 is de kruisbestuiving heel mooi te zien die er ontstond tussen de Nederlandse en Franse kunstenaars. 

Johan Jongkind raakte bevriend met Claude Monet en inspireerde hem om losser te schilderen en lichtere kleuren te gebruiken, terwijl Van Gogh vervolgens weer inspiratie bij Monet haalde. Breitner leerde de danseresjes van Edgar Degas kennen en introduceerde dit onderwerp weer in Nederland met zijn eigen schilderijen. 

Ballerina, George Breitner 1884

De verschillende schilders hangen naast elkaar zodat je de overeenkomsten kunt zien, in onderwerp, schilderstijl of kleurgebruik.

De tentoonstelling is mooi chronologisch ingedeeld. Op de onderste verdieping begint het met onder andere Van Spaendonck en Scheffer, op de tweede verdieping zijn onder andere Breitner, Van Gogh, Van Dongen en Mondriaan te bewonderen. Op de bovenste verdieping is nog een mooie collectie prenten te zien die een goed beeld geven van het landelijke Montmartre.

Boulevard de Clichy, Vincent van Gogh 1887

Door deze opzet zijn de doorgaande lijnen en de wederzijdse inspiratie heel goed te volgen.

De tentoonstelling laat niet alleen de zich ontwikkelende technieken en kleurgebruik zien, maar de 

verschillende Parijse onderwerpen geven ook een mooi beeld van Parijs in de 19^e eeuw, net zoals de schitterende foto's die Breitner maakte van Parijse straatscenes.

Een stad die op alle gebieden vol in ontwikkeling was en die met recht de hoofdstad van de kunst was.

Bij de tentoonstelling is ook een prachtige catalogus verschenen, maar voor de bespreking daarvan  en voor nog meer achtergrond verwijs ik graag naar het mooie artikel van Koen (HIER)

De tentoonstelling Nederlanders in Parijs 1789-1914 is nog tot 7 januari 2018 te zien in het Van Gogh museum in Amsterdam.