After the party, Cressida Connolly

Phyllis komt na enkele jaren in Zuid Amerika te hebben gewoond terug naar Engeland met haar echtgenoot Hugh en hun drie kinderen. Ze heeft haar twee zussen vreselijk gemist en is dan ook blij als ze bij Patricia mogen logeren totdat ze een eigen huis hebben. 

Bovendien heeft andere zus Nina de perfecte oplossing voor de lange zomer en hoe je dan je kinderen moet bezighouden, zij is betrokken bij de organisatie van zomerkampen langs de zuid-kust en Phyllis en de kinderen kunnen hierbij aansluiten.

Er wordt veel georganiseerd voor jong en oud, er is plek voor sport en spel, maar er worden ook cursussen gegeven en er zijn politieke bijeenkomsten. Dit zijn namelijk niet zomaar zomerkampen, ze worden georganiseerd door de BUF, de Britse Unie van Fascisten. 

Nina en haar man Eric zijn zeer betrokken bij de Partij en Patricia en haar man Greville kennen Oswald Mosley persoonlijk.

Al snel raken Phyllis en Hugh ook onder de indruk van de BUF en de charismatische leider Sir Oswald. Hugh die moeite had om weer een zinnige tijdsbesteding te vinden, heeft weer een doel als hij als spreker kan aansluiten bij de Partij en ook Phyllis merkt hoe fijn het is om nuttig bezig te zijn.  

Ze zien zichzelf als echte patriotten en Sir Oswald Mosley als de grote Leider, die het beste voor heeft met Engeland en ervoor zal zorgen dat Engeland niet meegesleurd wordt in een oorlog tegen Duitsland.

Als de oorlog echter uitbreekt, zit de regering niet te wachten op een vijfde kolonne van nazi-sympathisanten en Phyllis en Hugh komen voor een groot deel van de oorlog in de gevangenis. Als ze uit de gevangenis komen, is het nog maar de vraag of ze hun leven weer op kunnen pakken.

After the party geeft een prachtig tijdsbeeld en is bijzonder soepel en prettig geschreven. De hoofdstukken die zich afspelen in 1938-1943 worden afgewisseld met een interview met Phyllis in 1979, waarin ze terugkijkt op de gebeurtenissen. Het blijkt dat ze behoorlijk verbitterd en eenzaam is en met lede ogen aanziet hoe Engeland is veranderd. Niet gek als je bedenkt wat er in de familie is gebeurd, maar sympathieker wordt ze er niet op, terwijl ze dat in het begin zeker wel is.  

Heel knap wordt in die tussenliggende stukken namelijk duidelijk dat iemand als Phyllis die niet heel politiek onderlegd was, nooit afstand heeft genomen van haar overtuigingen en trouw blijft aan de Leider en de fascistische ideeën. Ze neemt het haar zussen kwalijk dat zij na de oorlog hun verleden vakkundig onder het tapijt wisten te schuiven, een luxe die Phyllis en Hugh niet hadden. 

Bovendien blijft ze volhouden dat Oswald Mosley het beste was wat Engeland had kunnen overkomen.

Natuurlijk moet ze toegeven dat de oorlog verschrikkelijk was en de beelden van de concentratiekampen ook, maar dat had nooit in Engeland kunnen gebeuren, dat had Oswald Mosley nooit toegestaan.

Phyllis staat hierin niet alleen, veel mensen die lid waren van de BUF waren ervan overtuigd dat zij de echte patriotten waren en gingen bijvoorbeeld volkomen voorbij aan het overduidelijke anti-semitische karakter van de BUF. Ze voelden zich tijdens de oorlog onbegrepen en miskend en vonden het oneerlijk dat zij gevangen waren gezet. Dat er voor de gevangen gezette Duitse en Joodse vluchtelingen wel steunbetuigingen kwamen, maar voor gevangen BUF-leden niet, was voor hun onbegrijpelijk.

Ik vond het fascinerend om te lezen hoe Phyllis langzaam veranderde en voor mij is dat de grote kracht van deze roman. Het is namelijk volkomen aannemelijk en begrijpelijk en de ontwikkeling past helemaal binnen de tijd, de gebeurtenissen en de persoon die Phyllis is.

Het is voor een schrijver soms te verleidelijk om moderne ideeën en handelingen te verwerken in een roman die zich in het verleden afspeelt. In dit geval weet Cressida Connolly volkomen binnen de tijd te blijven en maken haar personages op dit gebied geen enkele uitglijer, of het nu gaat om de BUF, de verhouding tussen de klassen of de manier waarop de upper-middle class leefde.

Kortom, After the party is een uitstekende historische roman die psychologisch klopt en gaat over een interessant stukje geschiedenis, met een hoofdpersoon waar je eerst sympathiek tegenover staat, om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat je haar eigenlijk gewoon een rotwijf vindt, maar dat je haar ondanks dat ook begrijpt. 

En dat is goed gedaan.

Uitgegeven in 2018

Bladzijdes 261

(nog) geen Nederlandse vertaling beschikbaar