Baron noir (2016-)

Philippe Rickwaert (Kad Merad) is de socialistische burgermeester van Dunkerque en er is geld verdwenen uit het fonds voor sociale huurwoningen. Er komt een onderzoek, maar dit straalt af op de verkiezingscampagne van de socialistische presidentskandidaat Francis Laugier (Niels Arestrup). 

Rickwaert weet het onderzoek af te wenden, maar zijn positie in de partij staat nu wel onder druk, terwijl hij juist loyaliteit had verwacht voor zijn steun aan Laugier. Als Laugier president wordt, zet hij Rickwaert zoveel mogelijk buiten spel, maar die laat zich niet zo gemakkelijk aan de kant zetten. 

Er ontspint zich dan een strijd om de macht binnen de partij. Wie heeft de steun van de communisten, hoe staan de vakbonden ertegenover en wie weet de jongerengroep van de partij naar zijn hand te zetten? 

Rickwaert is iemand die altijd nieuwe mogelijkheden ziet, drie zetten vooruit denkt en als het misloopt binnen een minuut een nieuwe koers kan bedenken. Manipuleren, de zaak naar je hand zetten en de situatie uitbuiten zijn voor hem een klein kunstje. Bondgenootschappen worden gesmeed, en andere worden verbroken, om daarna weer samen te werken tegen een andere, gemeenschappelijke, vijand. 

Rickwaert krijgt de bijnaam Baron Noir en wordt gezien als de belangrijkste tegenstander van Laugier binnen de Socialistische Partij. Hierbij benadrukt Rickwaert zijn eigen proletarische wortels tegenover de salonsocialisten en bureaucraten van de partij. Hij komt op een gegeven moment zelfs opdagen in het parlement in een ketelpak, om maar te laten zien waar hij vandaan komt en om aan te geven dat hij de enige echte socialist is en de enige is die echt opkomt voor het volk. 

Aan het einde van het eerste seizoen lijkt het Rad van Fortuin echter de andere kant op te slaan en staat Rickwaert voor de rechtbank vanwege het onderzoek naar het verdwenen geld uit het sociale fonds. 

Ondertussen staat de leider van de Socialistische Partij, Amélie Dorendeu (Anna Mouglalis) op om de presidentskandidaat te worden voor de nieuwe verkiezingen. 

In de tweede serie is Amélie Dorendeu inderdaad de nieuwe president geworden. Philippe Rickwaert is in de eerste instantie iemand die haar advies geeft, maar als hij een verenigd links blok wil, maakt Amélie zich van hem los om een alliantie met de centraal-rechtse partij te vormen. Ondertussen is Rickwaert bezig met zijn terugkeer naar de politiek, misschien via het parlement, misschien via Europa en misschien via Dunkerkque. 

Hij probeert alle ballen hoog te houden, terwijl zijn protegé Cyril als parlementslid een heel andere koers wil varen en zijn persoonlijke problemen ook nog niet bepaald zijn opgelost. 

Amélie Dorendeu (Anna Mouglalis) en Philippe Rickwaert (Kad Merad)
in de tuin van het Elysée-paleis

In de derde serie tenslotte zijn er opnieuw verkiezingen, maar nu neemt Philippe Rickwaert het op als kandidaat tegenover Amélie Dorendeu. Met wie zal hij een bondgenootschap kunnen vormen en zal het hem inderdaad lukken om de politieke situatie in het land naar zijn wil te buigen? Of heeft hij zijn hand hier nu eindelijk echt overspeeld? Hoe loopt het af met de Baron noir? 

De Fransen kunnen erg goede series maken en Baron Noir is ook weer een heel mooi voorbeeld hiervan. Deze serie is wel vergeleken met de serie House of Cards, maar ik denk dat dit Baron Noir tekort doet. Sowieso was de Amerikaanse versie van House of Cards ook alleen maar een remake van de oorspronkelijke Britse versie, maar Europese politiek is naar mijn idee zoveel veelzijdiger en rijker dan de Amerikaanse politiek. 

In de Europese politiek heb je een veel breder politiek spectrum, van uiterst links tot uiterst rechts en alles in het midden en dit is voor mij veel interessanter, ook omdat ik de historische achtergronden en verhoudingen vrij goed ken en begrijp. Als je politiek trouwens niet interessant vindt, is dit denk ik geen serie voor jou! 

Het is wel een serie waarbij je wel goed op moet letten, omdat er veel personages voorbij komen en het tempo hoog ligt. Toch is het niet nodig dat je helemaal op de hoogte bent van de ins en outs van de Franse politiek. Het helpt wel als je weet wie de Gaullisten zijn en waar het Front National politiek gezien staat, en dat Jean Jaures, Leon Blum en Francois Mitterand belangrijke linkse leiders zijn geweest, maar verder worden heel veel zaken duidelijk in de loop van de afleveringen. 

Het is daarbij ook niet helemaal waar dat deze serie alleen over politiek gaat, als speelt dat natuurlijk wel een belangrijke rol. Het gaat ook over Frankrijk en het verschil tussen de hoofdstad Parijs en de industriesteden zoals Dunkerque waar het leven een stuk grauwer is. 

Het gaat over de mensen in de banlieues, de botsing tussen religie en de laïcité van de Republiek, de tegenstelling tussen de oude activistische socialisten en de bureaucraten binnen een partij, tussen de jongeren die geen toekomst hebben en de ouderen die hun sociale zekerheden zien afbrokkelen. 

Ook zie je het verschil tussen de oude politiek en de opkomst van populistische stromingen die op heel nieuwe manieren hun onvrede uiten.

Philippe Rickwaert is in het begin niet altijd sympathiek, maar je kunt wel bewondering opbrengen voor zijn snelle manier van denken, de manier waarop hij, beter dan al zijn tegenstanders, een politieke situatie in kan schatten en goud kan maken van poep. De momenten dat het mis gaat voel je mededogen met hem, maar tegelijkertijd weet je dat de raderen in zijn hoofd alweer werken en een nieuw plan in gang wordt gezet. En langzamerhand ben je steeds meer op zijn hand, ook omdat duidelijk wordt dat hij principes heeft en wel ergens voor staat.

De serie is geloofwaardig, is goed gespeeld, heeft vaart en humor. Kortom, een uitstekende serie waar nu drie seizoenen van gemaakt zijn. Ik hoop dat er nog een volgende serie komt, want wat mij betreft is de Baron Noir nog lang niet uitgespeeld en ben ik heel benieuwd wat Philippe Rickwaert nog allemaal kan bereiken en bedenken. 

Ik heb een tijdje geleden gezegd dat Le bureau des legendes voor mij de beste serie ooit is. Wat mij betreft komt Baron Noir daar nu meteen achteraan.