Mijn zusje en de zee, Donatella Di Pietrantonio

De hoofdpersoon van dit boek, een vrouw wier naam we niet te weten komen, woont in Grenoble waar ze een mooie carrière heeft aan de universiteit. Ze krijgt een telefoontje waardoor ze de trein naar huis moet nemen, er is namelijk iets met haar zus. 

Tijdens de reis naar huis, naar Italië, denkt ze terug aan hun jeugd en de lastige relatie die ze altijd met Adriana had. De beide meisjes groeiden op in een klein dorp, met ouders die hard werkten, maar weinig tijd hadden voor genegenheid of om zich met hun kroost te bemoeien. 

Er zijn ook nog broers, maar de genegenheid van hun moeder leek wel te zijn begraven met hun broer Vincenzo, die omkwam bij een ongeluk. Elk van de kinderen is op het moment dat het kon, zo ver mogelijk weg gegaan. 

De hoofdpersoon ging studeren in Pescara en zou trouwen met Pietro, een tandarts. In een mooi appartement en met een intellectuele baan had ze een leven waar haar ouders zich geen voorstelling van konden maken en het contact was minimaal. 

Adriana zocht de ontsnapping ergens anders, in de mindere wijk van Pescara, Borgo Sud, waar ze iets vond dat ze thuis nooit gekregen heeft. Ze heeft een knipperlichtrelatie met de visser Rafael, terwijl er altijd geldgebrek en zorgen waren. Adriana liet zich trouwens nergens vastpinnen, ze had de ene baan na de andere, maakte vis klaar in een foodtruck of in een restaurant. En natuurlijk was daar Vincenzo, haar zoontje. 

Ondanks hun verschillen en ondanks het feit dat Adriana de neiging had om haar zus te bedonderen door bijvoorbeeld kleding te kopen en dan van haar zus te verwachten dat die daarvoor zou betalen, waren ze toch hecht toen ze jonger waren. Pas in de laatste jaren is het contact helemaal verwaterd, de hoofdpersoon woonde in haar afgebakende leven in Grenoble waar ze een kat deelt met de buurman en Adriana liet sporadisch iets van zich horen. Maar als een van de twee iets overkomt is dat allemaal niet meer belangrijk en wordt de afstand weer overbrugt. 

Heel mooi weet Donatella Di Pietrantonio het heden en het verleden met elkaar te verweven. Het verhaal wordt niet lineair verteld, maar het springt door de tijd heen zodat je aandacht gevangen blijft. 

Mijn zusje en de zee gaat over familiebanden tussen zussen, maar ook tussen ouders en kinderen, moeders en dochters. En natuurlijk is het ook een verhaal over wat er gebeurt als je als kind uitstijgt boven het milieu waar je vandaan komt. Want kun je je helemaal losmaken van je jeugd, van je familie? Of blijft er altijd iets waarmee je verbonden blijft? 

Mijn zusje en de zee is een wat weemoedig boek met meerdere lagen waarin mooi duidelijk wordt hoe verschillend levens kunnen verlopen. 

Originele Italiaanse titel: Borg Sud (2020)

Nederlandse uitgave: 2022 door uitgeverij Signatuur

Nederlandse vertaling: Hilda Schraa

Bladzijdes: 239