Het onzichtbare leven van Addie LaRue, V.E. Schwab

Adeline LaRue groeit op in het kleine dorp Villon-sur Sarthe, nabij Le Mans in Frankrijk. Het is rond 1700 en de wereld is klein. Adeline is enkele keren met haar vader die houtbewerker is, naar de markt in Le Mans geweest, maar van Adeline wordt weinig anders verwacht dan dat ze zal trouwen, kinderen zal krijgen en zal sterven in Villon. 

Adeline heeft echter andere dromen en weet de vrijers lange tijd af te houden, tot ze een huwelijk wel moet accepteren. Ze vlucht echter weg en roept de oude goden te hulp. Estelle, de oude wijze vrouw van het dorp heeft haar hierover verteld, maar ze heeft Adeline ook gewaarschuwd dat je nooit moet bidden tot de goden die pas na het donker antwoord geven. 

Helaas vergeet Adeline deze wijze raad en als er daadwerkelijk iemand op haar smeekbede reageert, is ze bereid om alles toe te geven als prijs voor de vrijheid. Degene die antwoord heeft gegeven (een god, een demon, de duivel?), is echter niet geïnteresseerd in prullaria, hij wil haar ziel. 

Addie wil de vrijheid om te leven zoals ze wil, zonder van anderen afhankelijk te zijn, en dit krijgt ze van het wezen, tot ze er klaar mee is en dan zal haar ziel voor hem zijn. 

Addie denkt gered te zijn, maar natuurlijk zit er een addertje onder het gras en dat is dat ze weliswaar niemand nodig heeft, maar ook dat niemand zich haar zal herinneren. Op het moment dat Addie een deur doorgaat, zullen de mensen die achterblijven haar meteen vergeten. Bovendien kan ze haar eigen naam niet meer uitspreken en geen pen op papier zetten, ze kan in de wereld geen enkel spoor meer achterlaten, noch bezittingen vasthouden. Addie LaRue wordt  onzichtbaar. 

In de jaren die volgen zal Addie de grenzen van haar vloek leren kennen, terwijl ze probeert te overleven in Parijs, en in andere steden. Nog niet zo gemakkelijk als je eigenlijk geen enkele relatie kunt opbouwen met andere mensen omdat elke keer dat ze je zien dit voor hen de eerste keer is, je geen baan kunt hebben, of een huis kunt bezitten. 

De enige constante die Addie heeft is dat het wezen, dat ze uiteindelijk maar Luc noemt, haar elk jaar op komt zoeken om te horen of ze er eindelijk genoeg van heeft. En hoewel het moeite kost, weigert Addie op te geven, hoe lastig Luc het haar soms ook expres maakt. Addie weigert toe te geven en weigert te breken. 

Terwijl we Addie's verhaal over het begin lezen, springen we ook driehonderd jaar verder, naar 2014 in New York. Want dat jaar gebeurt er iets dat Addie nooit had voorzien, er is iemand die haar herkent, die na een ontmoeting haar niet is vergeten, maar haar nog kent. De vraag is natuurlijk wat hier aan de hand is, waarom kan nu voor het eerst iemand zich Addie wel herinneren en hoe gaat dit verder? 

Op zoek naar goede fantasy, kwam ik terecht bij dit boek, dat me meteen erg aansprak. Historische fantasy, wat kan beter zijn? Nou, niet veel, denk ik. Ik vond de combinatie namelijk echt geweldig. De historische achtergrond is niet het meest belangrijk, belangrijker is hoe Addie zich weet te redden, maar ik vond het goed gedaan hoe bepaalde zaken terugkomen. Het Franse platteland en Parijs in de 18e eeuw, de Verlichte filosofen, de Franse revolutie, het komt allemaal voorbij, hoewel vluchtig. Ook de mensen die Addie tegenkomt zijn noodgedwongen vluchtig, omdat ze met niemand een band kan opbouwen. De steden en de mensen zijn dan ook slechts in het voorbijgaan, de kern is iets anders.

Mooi gedaan en interessant zijn de gesprekken tussen Addie en Luc en de twist op het einde waarbij je niet weet wie nu precies wie in de tang heeft. Want wat is de waarde van het leven, wat maakt het interessant en wanneer wordt het onverdraaglijk? En dit is de kern van het verhaal van Addie's leven, dit en het feit dat de enige met wie ze werkelijk een band kan opbouwen de duivel is die haar in deze situatie heeft gebracht.

Her boek is verdeeld in zeven delen en elk deel begint met de beschrijving van een kunstwerk, waarbij je er langzaam achter komt wat de betekenis hiervan is. Dit is zo goed gedaan en zo mooi verwerkt, ik was hier echt van onder de indruk. 

Ik kan er nog meer over vertellen, maar ik vind dat je het beter zelf kunt lezen. Dit verhaal sleept je helemaal mee, in het mysterie, in de achtergrond, in het leven dat Addie probeert te leiden terwijl ze elke dag opnieuw tegen bepaalde zaken aanloopt. En dat zet je ook aan het denken. Het zijn 574 pagina's, die je zonder moeite leest, want je kunt het boek bijna niet wegleggen. Het is meeslepend, fantastisch, betoverend en magistraal. Absolute aanrader dus. 

Originele titel: The invisible life of Addie LaRue (2020)

Nederlandse uitgave 2022 door uitgeverij Meulenhoff Boekerij

Nederlandse vertaling; Merel Leene

Bladzijdes: 574