Buitengewoon briljante wezens, Shelby van Pelt

Tova is een schoonmaakster in het zee-aquarium. Haar vriendinnen van de breiclub vinden het maar raar, en denken dat ze beter met pensioen zou kunnen gaan, want Tova is al zeventig en hoeft niet te werken. Ze doet het echter omdat ze het leuk vindt. Tova houdt ervan om in de rust van de avond, als ze alleen is met de zeedieren, haar werk te doen. Ondertussen praat ze met de zeeegels, de kwallen, de zeeduivels en het meest bijzondere dier in het aquarium; de grote inktvis. 

Marcellus is zijn naam en hij is een reuzenkraak. Marcellus is zeer intelligent, hij is in staat om de toegang tot zijn bassin te openen en op onderzoek uit te gaan. Soms haalt hij wat snacks in het bassin van de zee-egels, maar hij komt ook in de kantine en op andere plekken. Marcellus heeft een goed geheugen, kan patronen ontdekken en is een uitstekende observator. 

Als Tova Marcellus een keer aantreft buiten zijn bassin, maar verstrikt in een electriciteitskabel, helpt ze hem. En daarna ontstaat langzamerhand een soort vriendschap, tussen mens en reuzenkraak. 

Marcellus heeft door de mensen te observeren en te luisteren naar wat er gezegd wordt, een grote hoeveelheid kennis vergaard. Natuurlijk zijn er ook zaken die buiten zijn begrip vallen, maar dit hyperintelligente wezen begrijpt en doorgrondt mensen beter dan je zou verwachten. 

De dagen van Marcellus zijn geteld, een Reuzenkraak wordt gemiddeld 4 jaar oud en Marcellus is al heel lang in het aquarium gevangen. Zijn uitstapjes kosten hem steeds meer moeite, maar er is nog één ding dat hij voor elkaar wil brengen, hij wil Tova helpen. 

Zij heeft kort geleden haar man verloren, maar een groter verdriet is de verdwijning en waarschijnlijke dood van haar zoon, Erik, dertig jaar geleden. 

Een tweede verhaallijn is dat van Cameron, een jongeman die zijn leven maar niet op de rails krijgt en alle schuld daarvoor buiten zichzelf legt. Hij kan geen baan houden, heeft geen opleiding en zijn relatie loopt stuk. In een opwelling, op zoek naar antwoorden, gaat Cameron op weg en komt terecht in een dorp waar er veel geroddeld wordt, maar waar de mensen wel heel vriendelijk zijn. 

Hij krijgt een baantje in het zee-aquarium en leert daar Tova kennen en ziet haar vriendschap met de grote octopus. En heeft Marcellus misschien ook een plan voor Cameron? 

Buitengewoon briljante wezens zou niet moeten werken. Het uitgangspunt is vrij maf, en een verhaal vanuit het gezichtspunt van een inktvis is ridicuul. Maar dat is het dus niet. Ik zou zelfs willen zeggen dat de delen die geschreven zijn vanuit Marcellus de hoogtepunten in dit boek zijn. Hij is geweldig en als ik eerlijk ben, denk ik nu anders over inktvissen! Knap hoe de mix van wat hij weet en begrijpt wordt begrensd door sommige dingen die hij natuurlijk niet kent. Maar hij heeft een goed hart (drie harten). 

Tova is ook een heel fijn personage, ik mocht haar graag met haar rustige manier om door te gaan, en dat ze heel zelfstandig en praktisch is en heel erg op zichzelf. Haar waardering voor Marcellus en hun vriendschap is ontroerend om te zien. Ik had er geen enkele moeite mee om hierin mee te gaan. 

Cameron is een beetje een drol, op zijn dertigste is hij een onvolwassen zeikerd. Ja, het is vervelend dat je moeder je in de steek heeft gelaten en dat je je vader nooit gekend hebt, maar je had een lieve tante die voor je zorgde en heel wat mogelijkheden. Kortom, Cameron had een schop onder zijn kont nodig. Maar, ik moet zeggen dat hij uiteindelijk een goede ontwikkeling doormaakt. 

Bepaalde verhaallijnen zijn behoorlijk voorspelbaar, ik denk dat er maar weinig lezers zijn die verrast zullen zijn op het einde. En hoewel ik hier meestal niet van houd, vond ik het in dit geval geen bezwaar, omdat ik het verhaal zo hartverwarmend vond. 

Ik denk wel dat je hier aan kunt zien dat dit het debuut is van deze schrijfster, ik vermoed en hoop dat zij in volgende boeken iets minder voorspelbaar zal zijn. 

Voor Marcellus heb ik op het einde zelfs een paar tranen gelaten, en dit vond ik mooi en goed gedaan. En heel passend. Ik gunde Marcellus het beste. 

Kortom, als je een hartverwarmend, charmant en ontroerend feel-good boek wil lezen, dan zit je met Buitengewoon briljante wezens helemaal goed. Als je niet houdt van boeken waarin dieren een rol spelen en een deel van het verhaal vertellen, dan is dit denk ik geen boek voor jou. 

Originele titel: Remarkably bright creatures (2022)

Nederlandse uitgave in 2024 door uitgeverij De boekerij

Nederlandse vertaling: Sabine Mutsaers

Bladzijdes: 376