De open dag

In deze maand heeft elke school de Open Dagen. De dagen waarin ouders, maar vooral toekomstige nieuwe leerlingen de school komen bekijken en besluiten of ze zich willen inschrijven. Elke school wil hierbij zo goed mogelijk voor de dag komen, er wordt opgeruimd, de ramen worden gelapt en opeens staan er gehuurde palmen in de grote hal; de school heeft er nog nooit zo netjes uitgezien. 

Elk vak heeft een lokaal dat leuk moet worden aangekleed, met de boeken die gebruikt worden en allerlei werkstukken. Toekomstige bruggers mogen in de gymzalen even op de trampoline en of in de ringen hangen, doen proefjes bij scheikunde en bewonderen de kunstwerken bij tekenen. Ze kunnen lesjes volgen die mentoren geven of vakdocenten en natuurlijk zijn er ook allerlei presentaties. 

De rector en de afdelingsleiders houden een speech, er wordt verteld over het gymnasium, de beta afdeling, de kunstafdeling, het systeem en de unieke kenmerken van de school. Vooral dat laatste is heel belangrijk, als er 24 scholen zijn in een vierkante kilometer, dan heb je aardig wat concurrentie, en elke school wil zo goed mogelijk duidelijk maken waarin ze verschilt van de andere 23.

Ik begrijp heel goed dat het moet, snap ook dat toekomstige leerlingen graag op zo’n Open Dag komen om zich een beeld te vormen van de school (toch allemaal heel spannend), maar als ik eerlijk ben zijn de Open Dagen niet mijn favoriete onderdeel van het onderwijs. Daarvoor is het toch iets teveel ‘opzitten en pootjes geven’. 

Maar goed. We hebben één avond al gehad, er komen nog een woensdagmiddag en een zaterdagochtend en dat is het leed voor ons weer voor een jaar voorbij. Dus vooruit, laat die basisschoolleerlingen maar komen, wij zijn er klaar voor.