Het lot van de moordenaar, Robin Hobb

Eindelijk, eindelijk, eindelijk is het zover: het derde deel in de laatste trilogie over Fitz en de Nar is uitgekomen.

Het is het einde van het laatste verhaal, de laatste hoofdstukken uit het leven van de Bastaard van het Zienersgeslacht die de moordenaar van de koning was, en de vreemde man die de Nar was geweest, maar die ook zoveel andere namen droeg.

Fitz moet op pad naar het eiland Clerres, waar de Witte Profeten wonen en waar degene die zijn dochter Bij heeft ontvoerd naar toe gaat. Hij gaat niet alleen, maar de Nar, de staljongen Vol, onderwijzer Lant en spionne Vonk gaan met hem mee.

De reis is lang en vol problemen. In het land van de Ouderlingen gaat Fitz bijna ten onder aan de Vermogensstroom, maar weet hij wel de draak Tintaglia te interesseren voor zijn probleem. Ook de draken willen wraak voor wat de Witte Profeten hen hebben aangedaan, en het is te hopen dat Fitz in Clerres aankomt voor de draken dat doen, want als zij ermee klaar zijn, is er niemand meer over om te redden.

Het Levende Schip Paragon zal hen naar Clerres brengen, maar Paragon heeft al aangegeven dat hij niet langer schip wil zijn, maar eindelijk zijn twee draken de vrijheid wil geven. Het onberekenbare schip is echter de enige mogelijkheid om in Clerres te komen.

Bovendien moet Fitz toegeven dat de Nar in zijn vermomming als Vrouwe Amber hem niet heel sympathiek is, hij zich zorgen maakt over wat ze in Clerres zullen aantreffen en zich schuldig voelt dat hij er nooit voor Bij was zoals ze nodig had.

Ondertussen wordt Bij meegesleurd door Vermogensstenen door een groep mensen van wie weinig genade te verwachten valt. Voor hen tellen alleen de dromen en profetieën waarvan zij hopen dat Bij hier de hoofdpersoon in is zodat zij weer in de gunst zullen komen. 

Bij moet snel opgroeien en heeft geen enkele begeleiding in de magie die zij voelt, het Vermogen dat heel sterk in haar aanwezig is, maar dat ze niet kan laten zien. Gelukkig krijgt zij een onverwachte bondgenoot, wiens praktische raad haar door vele gevaren heen helpt.

Er is niemand die in staat is om een wereld te scheppen waar je zo volledig in verdwijnt als Robin Hobb. Je hebt even een bladzijde nodig om weer in het verhaal te komen, maar dan ben je er ook weer helemaal en kun je alleen maar verder lezen en alles om je heen vergeten. Alle andere boeken die ik op dat moment probeerde te lezen, staken flets af en uiteindelijk legde ik ze maar weg, want ze voldeden niet meer.

Wat maakt de boeken over Fitz zo ontzettend goed? Ik denk dat dit aan verschillende punten ligt. Ten eerste beschrijft Robin Hobb een complete wereld met verschillende culturen in verschillende landen die mooi zijn uitgewerkt.

Ten tweede zijn haar personages niet één dimensionaal, maar zijn het volledig afgewerkte karakters. Fitz is geen typische held uit zoveel andere boeken die nooit iets fout doet. Hij twijfelt, is soms onredelijk, maakt fouten en probeert deze weer goed te maken. Dit maakt de relaties tussen de personages onderling ook zo complex en zo goed. Ze zijn niet standaard of simpel, maar heel levensecht.

De levenslessen zijn dus zeker aanwezig, maar ze worden verlicht door humor zoals de kraai Bontje of de relatie tussen generaal Rapskal en zijn draak Heeby.

Tegelijkertijd is er oprechte ontroering als Paragon de geliefde kinderen van zijn familie meekrijgt op zijn laatste reis en als Fitz een oude vriend weer ontmoet. 

Ik heb tweemaal vreselijk moeten huilen in dit boek, ergens op driekwart en op het einde. Er is ook geen andere schrijver die dát voor elkaar krijgt, maar ik heb om geen enkele  hoofdpersoon in andere boeken zoveel tranen vergoten als om Fitz.

Het einde is triest en droevig, maar tegelijkertijd heel mooi in alle gruwelijkheid. In die situatie had het niet anders kunnen eindigen en ik was blij dat er eindelijk rust kwam voor Fitz en de Nar. De Profeet en zijn Katalysator.

Het lot van de moordenaar is een waardig einde van deze laatste trilogie en daarmee het einde van wat ik beschouw als de mooiste fantasy serie ooit.

Originele titel: Assassin’s fate

Uitgegeven in 2017

Nederlandse uitgave 2017 door uitgeverij Luitingh-Sijthoff

Nederlandse vertaling: Ruud Bal en Willie van der Kuil

Bladzijdes: 938