De stilte van Thé, Marie de Meister

Wat is belangrijker voor de persoon die je bent geworden; de opvoeding die je hebt gekregen of de biologische erfenis van je ouders? 

Heeft iedereen er recht op om te weten van wie je afstamt? 

En wat als dat recht botst met het recht dat iedereen heeft op privacy en dat je dingen voor jezelf mag houden?

Geen gemakkelijke vragen, maar ze worden uitermate mooi behandeld in het boek De stilte van Thé van Marie de Meister.

Sophie is een doelbewuste journaliste die carrière heeft gemaakt in een harde wereld en daar trots op is. Tijdens haar klim naar de top heeft ze haar ongemak en haar schaamte over haar afkomst altijd goed weg kunnen stoppen. 

Niemand in haar omgeving, haar partner Baauwe en haar vriendinnen niet, weten dat ze is opgegroeid bij een oom een tante. Dat ze haar ouders niet kent, omdat haar vader onbekend is en haar moeder Theodora is ingetreden in een klooster en daar een zwijggelofte heeft afgelegd. 

Het heeft Sophie altijd dwars gezeten dat ze door haar moeder niet gewild was, dat er tegen haar is gelogen en vooral, dat ze haar moeder Thé nooit om uitleg heeft kunnen vragen.

Tijdens een reportage over een vrouw die voor de rechter heeft afgedwongen dat een kindertehuis de gegevens over haar afkomst moet prijsgeven, knapt er iets bij Sophie en ze stort in. Maandenlang is ze tot niets meer in staat, zelfs niet tot praten en niemand kan haar helpen want niemand weet wat er aan de hand is.

De moeilijkheid voor Sophie is dat ze als reactie op de geheimen rond haar afkomst en haar strenge jeugd zich zo wil afzetten, dat ze zelfs niet in overweging wil nemen dat een religieuze roeping een valide reden voor een vrouw kan zijn om haar kind af te staan. Het is voor haar geen goede reden, dus kan het voor niemand een goede reden zijn.

Ze heeft jarenlang vastgehouden aan haar boosheid, maar moet nu zien uit te vinden wie ze is als ze niet meer boos is over het onrecht dat haar is aangedaan, maar als ze accepteert dat sommige dingen nu eenmaal zijn zoals ze zijn. En dat je met die acceptatie ook een heel stuk verder komt.

Sophie wordt uiteindelijk door Baauwe en een vriendin op de trein naar Duitsland gezet, naar het klooster waar haar moeder al veertig jaar woont. Sophie moet kijken of ze antwoorden kan vinden in de stilte van Thé. De vraag is natuurlijk of Sophie die antwoorden kan vinden en of ze die wil en kan accepteren.

Het verhaal is door Marie de Meister heel mooi opgebouwd, want langzaam verschuift onze sympathie van Sophie, naar Thé. Dit komt omdat we de brieven lezen die de jonge Thé schreef aan haar zuster die in een klooster was getreden en missiezuster in Afrika werd. We leren de jonge en druistige Thé beter kennen en we komen dus ook te weten waarom zij de keuzes maakt die ze heeft gemaakt. Waarom zij de stilte verkoos boven haar kind.

De stilte van Thé is een prachtig boek, knap in elkaar gezet, zonder dat je het idee heeft dat de schrijfster een formule afdraait. De zinnen zijn mooi, en de menselijke en filosofische implicaties van de situatie waar Sophie in zit, worden zonder moeite in het verhaal verweven.

Marie de Meister velt in dit boek geen oordeel over Sophie noch Thé, maar weet een complexe materie (afkomst, rechten van ouders en kinderen, religieuze roeping, begrip, acceptatie) ontzettend mooi te beschrijven, zodat je blijft lezen.

Dit soort dingen zijn nooit zwart-wit en het zijn de nuances die het juist zo interessant maken. De stilte van Thé zet je in ieder geval aan het denken en dat maakt een boek naar mijn idee altijd zeer de moeite waard.

Uitgegeven in 2016 door uitgeverij Ambo/Anthos

Bladzijdes: 346