Het lied van de mistral, Olivier Mak-Bouchard

De Luberon in de Provence is een streek met een heleboel geschiedenis, veel tradities, een eigen taal en talloze mythen en legendes. De zomers zijn heet, de rivier de Calavon is gevaarlijk als hij overstroomt en regelmatig blaast de Mistral. Een niet aflatende de wind die mensen gek kan maken en die dagenlang kan aanhouden. 

Onze hoofdpersoon woont hier al zijn leven lang en kent de streek op zijn duimpje. Als kind trok hij al met zijn vader, broers en vriendjes door de bergen. Hij is een romanticus, onze man, hij droomde als kind ervan om archeoloog te worden, maar is helaas administrateur op een school geworden. 

Op een ochtend na een flinke donderbui komt zijn buurman, meneer Sécaillat, naar hem toe komt om hem te laten zien dat er een deel van de muur is weggespoeld. In het gat dat is ontstaan, zijn potscherven te zien. De hoofdpersoon weet zijn buurman ervan te overtuigen om niet de autoriteiten te waarschuwen, maar met zijn tweeën aan de slag te gaan. De oude man zit er ook niet echt op te wachten dat allerlei vreemden op zijn land komen en gaat accoord. 

Onze man neemt verlof van zijn werk en samen gaan de beide mannen graven. Ze halen scherven naar boven en bijzondere voorwerpen, en zelfs een warmwaterbron komt er tevoorschijn. Ze vertellen niemand iets, want wat ze doen is illegaal en kan een boete of zelfs gevangenisstraf opleveren. De manier waarop ze te werk gaan is bijna komisch, maar voor de twee is het bloedserieus. 

De hoofdpersoon gaat helemaal mee in het verhaal en zijn fantasie over de tijd waaruit de voorwerpen komen en de rol die de bron heeft gespeeld. Verhalen die ook zijn reactie beïnvloeden op bepaalde gebeurtenissen, vooral op de grote bosbrand die op een gegeven moment uitbreekt en die verergerd wordt door de Mistral die maar aan blijft houden. 

De naam van de hoofdpersoon leren we nooit kennen, maar wel zijn vrouw Blanche, meneer en mevrouw Sécaillat en de kat Huzaar. De kat heet zo omdat hij wit is met zwarte pootjes, alsof hij rijlaarzen aanheeft en hij is de wachter over alle verhalen die verteld worden. Zij komen tot leven (vooral de kat) en het is bijzonder prettig om over hen te lezen, omdat ze namelijk heel levensecht en geloofwaardig zijn.

Het lied van de Mistral is een verhaal over twee mannen die samen een schat opgraven, maar dat is natuurlijk niet het enige, dat zou te simpel zijn en simpel is dit boek bepaald niet. 

De schrijfstijl is heerlijk, alsof je bij iemand in de tuin zit onder het genot van een glaasje pastis en iemand gewoon tegen je praat en dit verhaal vertelt, compleet met zijsprongetjes en droge opmerkingen. 

En passant komen verschillende Provençaalse tradities door het jaar naar voren en de verhalen die erbij horen, worden er uitdrukkingen in het Provençaals gebruikt en daarmee komt de streek tot leven. De verhalen vormen een extra laag binnen dit verhaal en geven er onnoemelijk veel sjeu aan. 

Het verhaal van de schat en de kalkstenen vrouw in de bron, van de Mistral en de god Vintur wordt magistraal verteld, maar op het einde weet je niet precies wat er nu waar is en wat niet, of de verteller alles heeft verzonnen onder invloed van de Mistral of misschien zelfs de Vrouwe van de bron. 

Zoals ik al zei, de Provence is een streek met talloze mythen en legendes en de lezer mag zelf bepalen hoe het zit met dit verhaal. Een open einde waar ik eigenlijk heel erg blij van word, waarin er ruimte genoeg blijft om te speculeren en niet alles vast staat. Het enige dat vast staat is dat de Mont Ventoux boven alles uitrijst en dat de Mistral weer zal blazen. 

Geweldig goed debuut van deze schrijver, die erin is geslaagd om mij volledig nemen naar de Provence en nu wil ik nog maar één ding: de Luberon zelf bezoeken!

Originele Franse titel: Le dit du Mistral (2020)

Nederlandse uitgave 2021 door uitgeverij Meulenhoff

Nederlandse vertaling: Gertrud Maes

Bladzijdes: 331