De kapiteinsdochter, Aleksander Poesjkin

Pjotr Andrejitsj is zoon van een edelman en oud-militair en al sinds zijn geboorte staat hij ingeschreven bij een regiment. Als hij zestien is, is de tijd aangebroken om zijn positie in te nemen. Met de oude knecht Savelitsj gaat hij op pad. 

Onderweg beleeft hij al enkele avonturen, zo laat hij zich 100 roebel afhandig maken met biljarten en geeft hij een landloper zijn pels van hazenvel als die hem de weg wijst in een vreselijke sneeuwstorm. 

Pjotr is namelijk een aardige jongeman, die het beste met zijn medemens voorheeft en zelf geen lage streken uithaalt. 

In de vesting Orenburg krijgt hij echter zijn verdere marsorders, hij zal naar de vesting Bjelogorsk moeten gaan. Dit is niet helemaal wat de jongeman had gehoopt, want hij had al een toekomst in Sint Petersburg voor zich gezien, vol roem en heldendaden. Bjelogorsk is echter een kleine vesting, waar weinig ceremonieel is en waar roem en heldhaftigheid ver te zoeken zijn. 

Het enige aantrekkelijke is de lieve dochter van de kapitein, Masja. Pjotr en Masja worden verliefd, maar voor zij aan hun toekomst kunnen denken, wordt de vesting overvallen en moeten ze eerst deze gruwelen het hoofd bieden. Maar dan blijkt dat een daad van vriendelijkheid grote gevolgen heeft, en dat dit Pjotr en Masja zal kunnen redden. 

Keizerin Catharina de Grote regeerde in deze tijd het land, nadat haar echtgenoot tsaar Peter III in 1762 is vermoord. In 1773, de tijd waarin dit verhaal zich afspeelt, was er iemand die zich voor deze Peter uitgaf en veel aanhangers achter zich wist te verzamelen. De opstand zorgde voor veel bloedvergieten, maar werd uiteindelijk neergeslagen. 

Aleksander Poesjkin schreef dit verhaal in 1836, en hij heeft gedegen onderzoek gedaan voor deze historische novelle. Hij zocht in archieven en heeft de historische plaatsen bezocht. Dit komt het realisme in dit verhaal zeker ten goede. 

Het is geen groot verhaal en als je alleen het verhaal beoordeelt, is het een beetje mager. Zeker als je bedenkt dat het zo geroemd wordt. Toch vond ik het wel een mooi verhaal, dat blijft boeien omdat er veel gebeurt.

Leuk hoe de lijntjes bij elkaar komen, hoewel dit niet helemaal onverwacht was. In elke roman uit de 19e eeuw lijken enorme toevalligheden te zitten, en zo ook hier. Ik kon ze echter wel waarderen, vooral de scenes waarderen waarin Pjotr als enige in staat is om de valse Peter nog enigszins de waarheid te zeggen, vanwege hun verleden. 

Ook de scene met Masja in Sint Petersburg vond ik heerlijk om te lezen. Ten eerste omdat je daardoor Masja nader komt, ten tweede omdat je het helemaal voor je ziet en de toevalligheid helemaal niet meer uitmaakt. 

Poesjkin is in Rusland zo'n beetje de meest vereerde schrijver en dichter. Ik heb van hem alleen nog maar Jevgeni Onegin gelezen, dat helemaal in versvorm is geschreven. Heel bijzonder en je moet er even aan wennen, maar uiteindelijk een heel mooi boek. De kapiteinsdochter is dus van een heel ander gehalte, maar ook dit heb ik met plezier gelezen. 

Zo blijkt maar dat Russische klassiekers niet per se 1000 pagina's hoeven te hebben om een bijzonder historisch en romantisch verhaal weer te geven :-) 

Oorspronkelijke Russische uitgave in 1836

Deze Nederlandse uitgave in de serie de Kleine Russische Bibliotheek uit 2020, door uitgeverij Van Oorschot. 

Nederlandse vertaling Charles B. Timmer 

Bladzijdes: 166