Je druk maken

Lichaamsbeweging in de 19e eeuw. Ook leuk.
Bron voor de afbeelding

Je druk maken om niets, dat is iets waar ik me nog wel eens schuldig aan wil maken. Van te voren bedenken wat er allemaal kan gebeuren, zal gebeuren en hoe iets zal verlopen, om er vervolgens achter te komen dat het volstrekt anders loopt dan je had gedacht. Verspilde moeite, verspilde energie.

Vorig jaar ben ik lid geworden van de sportschool en tot mijn grote verbazing vond ik dat best leuk. Ik ben geen mens voor teamsporten en ik wil altijd mijn eigen gang kunnen gaan. In de sportschool kan ik gaan wanneer het mij uitkomt (ik heb er een uitgekozen met ruime openingstijden) en ik bepaal vervolgens wat ik doe, hoe lang en ik welke volgorde. En na afloop voelde ik me helemaal geweldig, met het idee dat ik een uurtje goed voor mezelf had gezorgd.

Echter door verschillende omstandigheden kwam de klad erin en was het moeilijk om weer te beginnen. Want hoe langer iets duurt, des te hoger wordt de drempel. Ik had het idee dat als ik de deur weer binnen zou stappen ik begroet zou worden met minachtende blikken en spot, omdat ik het niet had volgehouden. Elke week opnieuw nam ik me voor om weer te gaan, maar elke keer opnieuw had ik een heel goede reden om uiteindelijk toch niet te gaan. Ik maakte me hier elke week opnieuw heel erg druk om.

Vorige week heb ik echter de sportschoenen weer tevoorschijn gehaald. Ik heb mijn kleren van te voren klaargelegd, de handdoek en het flesje water. En zaterdagochtend ben ik opnieuw, voor het eerst in een heel, heel lange tijd, weer naar de sportschool geweest.
Hoe werd ik begroet? Met een vriendelijke glimlach en een opgewekt 'Goedemorgen'. Natuurlijk, waarom ook niet?
Ik heb gedaan wat ik wilde doen en na afloop voelde ik me voldaan en tevreden. Voortaan zal ik me weer elke week druk maken, alleen nu in de sportschool en niet over de sportschool.