Manderley voor altijd, Tatiana de Rosnay

Daphne Du Maurier werd in 1907 geboren in een bekende familie, haar vader was een beroemde toneelspeler en haar grootvader was schrijver.

Zelf werd ze van jongs af aan al gedreven door de wil om te schrijven, om zelfstandig en onafhankelijk te worden van haar familie.

Ze was trots op haar Franse wortels, verlegen in gezelschap en toen haar familie een huis kocht in Cornwall, wist ze dat ze hier thuis was. Hier begon ze serieus met schrijven en haar eerste boeken werden welwillend onthaald.

Daphne trouwde met Frederick Browning, een militair die een belangrijke rol tijdens de Tweede Wereldoorlog zou spelen. Ze zouden samen drie kinderen krijgen, waarvan de jongste zoon Daphne’s oogappel zou worden.

Toen haar man gestationeerd werd in Egypte, ging Daphne met hem mee, al viel het leven in deze vreemde omgeving haar zwaar. Denkend aan haar geliefde Cornwall begon ze aan de roman die haar grootste succes zou worden, Rebecca. De kritieken waren positief en de verkoop overtrof alle verwachtingen.

Dit succes stelde haar in staat om het landhuis Menabilly in Cornwall te huren, een huis waar ze door gefascineerd werd vanaf het moment dat ze het voor de eerste keer zag. Het landgoed Manderley uit Rebecca was hier ook op gebaseerd.

Ze zou meer dan twintig jaar in dit huis wonen en zelfs na de oorlog, toen haar echtgenoot grotendeels in Londen verbleef vanwege zijn functie aan het hof, weigerde Daphne Menabilly te verlaten. Dit was de plek waar ze kon schrijven, hier wilde ze blijven. Haar liefde voor dit huis overtrof eigenlijk alles en iedereen. 

Daphne en haar kinderen bij Menabilly

De critici van haar boeken namen haar niet altijd serieus, het succes van Rebecca werd haar nagedragen en vaak werden haar boeken afgedaan als ‘damesromans’. Dit stak haar wel, maar het belette haar niet om door te schrijven en vooral om veel verschillende genres te proberen en haar lezers soms te choqueren met haar macabere verhalen.

Manderley voor altijd is de geromantiseerde biografie van Daphne Du Maurier, geschreven door de Brits-Franse schrijfster Tatiana de Rosnay.

Het andere boek dat ik van Tatiana de Rosnay had gelezen was Haar naam was Sarah, en dat vond ik een slecht geschreven prutboek. Ik was dan ook enigszins huiverig om dit boek mee te nemen, maar het onderwerp Daphne Du Maurier trok me wel en daarom nam ik het risico.

En ik moet eerlijk bekennen; het viel me 100% mee. Natuurlijk, af en toe werd ik gek van rare beschrijvingen die elke keer terugkwamen (zo werd ‘haar wilskrachtige kin’ een keer of wat genoemd), en enig melodrama is Tatiana de Rosnay ook niet vreemd, zoals blijkt in de laatste scènes van Daphne du Mauriers leven.

Maar tegelijkertijd is het ook een bijzonder leesbaar en aangenaam boek geworden.

Het leest als een roman, maar dit is zeer vaardig gedaan en Daphne Du Maurier, met al haar tegenstrijdigheden en eigenaardigheden, komt op een bijzondere manier tot leven.

Daphne op oudere leeftijd met een van haar geliefde honden. 

Tatiana de Rosnay weet mooi de jeugd van Daphne te beschrijven, met de egocentrische vader die bijna op een bezitterige manier van haar hield en een onverschillige moeder, maar ook het huwelijk tussen  Daphne en Frederick of de verhouding die Daphne als jonge vrouw had met een lerares van het Franse internaat waar ze naar toe ging, worden met veel gevoel en goed inzicht duidelijk gemaakt.

Veel aandacht is er ook voor de manier waarop Daphne haar romans en verhalen begon en hoe deze tot stand kwamen. Dit inkijkje in het leven van een schrijfster vond ik bijzonder interessant.

Af en toe is er een intermezzo waarin Tatiana de Rosnay op zoek is naar de restanten van Daphne’s leven, zoals de huizen waar ze in heeft gewoond, en dat geeft een leuk extraatje. 

Als je een biografie wil lezen in de strikte zin van het woord, dan moet je dit boek laten liggen, want een biografie met voetnoten is het absoluut niet. Daarvoor wordt er ook teveel gespeculeerd over de gedachten van Daphne Du Maurier en de gesprekken die ze hield.

Maar als je een prettig boek wil lezen over het leven van Daphne Du Maurier, dat behoorlijk goed gedocumenteerd is en je vindt enig geromantiseer geen probleem, dan is Manderley voor altijd een aanrader.

Manderley voor altijd heeft in ieder geval mijn belangstelling voor de andere romans van Daphne Du Maurier weer weten te wekken, en dat vind ik toch altijd wel een verdienste.  

Originele titel: Manderley forever

Uitgegeven in 2015

Nederlandse uitgave 2016 door uitgeverij Ambo/Anthos

Nederlandse vertaling: Noor Koch

Bladzijdes: 414