Dit en dat, april 2017
Hidden figures (2016)
Vorige week heb ik de mooie film Hidden figures gezien, die ik iedereen kan aanraden. Het speelt zich af in 1961, als de VS en de SU zijn verwikkeld in de strijd om wie het eerste in de ruimte is. De Russen lijken voor te liggen, dus NASA moet alle zeilen bij zetten om ze in te halen.
In die tijd moesten alle berekeningen nog met de hand gedaan worden, en er zijn verschillende rekenaars actief bij NASA.
We volgen drie bijzondere zwarte vrouwen die behoren tot de groep 'coloured computers'.
Amerika is nog gesegregeerd, maar de burgerrechtenbeweging is actief en Amerika is aan het veranderen, hoewel de drie vrouwen nog heel wat hordes moeten overwinnen.
De film is gebaseerd op ware gebeurtenissen en hoewel natuurlijk niet alles 100% waarheidsgetrouw is, geeft het toch een goed beeld van die tijd, waarin segregatie, de Koude Oorlog en vreselijk lelijke brillen een rol speelden.
De film is grappig, ontroerend en heel erg mooi. Ook voor iemand als ik die geen biet van wiskunde weet (en er ook niets aan vind), is deze film ongelofelijk interessant, omdat het niet over wiskunde gaat, maar over drie bijzondere vrouwen in een bijzondere tijd in de geschiedenis.
Oa met Octavia Spencer, Taraji P. Henson, Janelle Monaé, Kevin Costner, Kirsten Dunst en Jim Parsons.
Uitwisseling
Waren mijn collega en ik een paar weken geleden in Porto, de afgelopen week waren de Portugezen in Nederland. En nu was het onze beurt om het programma te verzorgen.
Aan de ene kant hadden we niet helemaal de verantwoording voor 22 leerlingen in het buitenland (dat lag voornamelijk bij de Portugese collega's), maar wij moesten er wel voor zorgen dat alles goed geregeld was en goed liep, alles op elkaar afstemmen en onze eigen leerlingen erbij houden. En de gewone lessen moesten ook zoveel mogelijk doorgaan, dus dat zorgde voor volle en lange dagen.
Onze gasten zijn gisteren weer teruggevlogen naar huis, en wij zijn volkomen kapot en bekaf.
We hebben ons best gedaan zo veel mogelijk moois en leuks te laten zien, zowel in Amsterdam als omstreken en dat is vrij goed gelukt. Ongetwijfeld zal niet elke leerling alle onderdelen even leuk hebben gevonden, maar dat is dan jammer! Ik denk dat de meeste dingen toch wel aansloegen. Wij kijken met elkaar in ieder geval terug op twee heel geslaagde weken.
Nu mogen we bijkomen en kunnen we eindelijk uitrusten. Dat is hard nodig, want in mei beginnen de examens alweer!
Boeken
Door alle drukte deze weken, is mijn leestempo een beetje lager dan gewoonlijk. Ik was begonnen in Het achtste leven van Nino Haratischwili. Een dikke pil van 1269 bladzijdes. Een meeslepende familiegeschiedenis die zich afspeelt in Georgië en de hele 20e eeuw omspant.
Ik ben vol goede moed begonnen.
Het is vrij goed geschreven en historisch gezien interessant en het boeide me zeer. Zonder veel moeite kwam ik tot bladzijde 685.
Maar toen ging ik op uitwisseling en daarna bleef het druk en op de een of andere manier kom ik er niet meer in. Ik heb het boek al enkele malen opgepakt en geprobeerd om er weer goed in te beginnen, maar het lukt even niet.
Voorlopig heb ik het even in de kast teruggezet en ik hoop in de meivakantie weer genoeg rust te hebben om me hier weer op te concentreren. En als het in de meivakantie niet lukt, dan hopelijk in de zomervakantie.
Op dit moment ben ik begonnen in Selfies, het 7e deel van de serie van de Deense schrijver Jussi Adler-Olson, in de serie Q. Ik heb lang op dit deel gewacht, maar ik ben erg blij dat het nu uit is, want ongetwijfeld weer erg spannend en goed. Net nu ik wel even wat ontspanning kan gebruiken!
Ed van der Elsken, de verliefde camera in het Stedelijk museum
Tijdens het bezoek van de Portugezen zijn we ook met de Portugese collega's naar het Stedelijk museum in Amsterdam geweest, waar de tentoonstelling over de fotograaf Ed van der Elsken te zien was.
Zijn foto's zijn eigenlijk altijd heel goed te herkennen, door de manier waarop hij mensen op straat fotografeerde. Leuk ook dat je bijna meteen kunt herkennen in welke tijd de foto is gemaakt of in welke stad. Van der Elsken kwam veel in Japan en Parijs en natuurlijk ook in Amsterdam. Al sinds de jaren '50 fotografeerde hij en hij werd een van de meest bekende Nederlandse fotografen.
De tentoonstelling is nog tot 21 mei 2017 te zien en ik vond het zeer de moeite waard. Er hangen veel foto's die ik echt heel mooi vind, maar er zijn ook filmbeelden en zaken als brieven en tijdschriften, waaruit Ed van der Elsken's invloed blijkt.
Ik was er niet speciaal voor naar het Stedelijk toe gegaan, maar ik was blij dat ik dit onverwachte cadeautje kreeg.
Vorige week heb ik de mooie film Hidden figures gezien, die ik iedereen kan aanraden. Het speelt zich af in 1961, als de VS en de SU zijn verwikkeld in de strijd om wie het eerste in de ruimte is. De Russen lijken voor te liggen, dus NASA moet alle zeilen bij zetten om ze in te halen.
In die tijd moesten alle berekeningen nog met de hand gedaan worden, en er zijn verschillende rekenaars actief bij NASA.
We volgen drie bijzondere zwarte vrouwen die behoren tot de groep 'coloured computers'.
Amerika is nog gesegregeerd, maar de burgerrechtenbeweging is actief en Amerika is aan het veranderen, hoewel de drie vrouwen nog heel wat hordes moeten overwinnen.
De film is gebaseerd op ware gebeurtenissen en hoewel natuurlijk niet alles 100% waarheidsgetrouw is, geeft het toch een goed beeld van die tijd, waarin segregatie, de Koude Oorlog en vreselijk lelijke brillen een rol speelden.
De film is grappig, ontroerend en heel erg mooi. Ook voor iemand als ik die geen biet van wiskunde weet (en er ook niets aan vind), is deze film ongelofelijk interessant, omdat het niet over wiskunde gaat, maar over drie bijzondere vrouwen in een bijzondere tijd in de geschiedenis.
Oa met Octavia Spencer, Taraji P. Henson, Janelle Monaé, Kevin Costner, Kirsten Dunst en Jim Parsons.
Tegeltjes in Portugal |
Waren mijn collega en ik een paar weken geleden in Porto, de afgelopen week waren de Portugezen in Nederland. En nu was het onze beurt om het programma te verzorgen.
Aan de ene kant hadden we niet helemaal de verantwoording voor 22 leerlingen in het buitenland (dat lag voornamelijk bij de Portugese collega's), maar wij moesten er wel voor zorgen dat alles goed geregeld was en goed liep, alles op elkaar afstemmen en onze eigen leerlingen erbij houden. En de gewone lessen moesten ook zoveel mogelijk doorgaan, dus dat zorgde voor volle en lange dagen.
Onze gasten zijn gisteren weer teruggevlogen naar huis, en wij zijn volkomen kapot en bekaf.
We hebben ons best gedaan zo veel mogelijk moois en leuks te laten zien, zowel in Amsterdam als omstreken en dat is vrij goed gelukt. Ongetwijfeld zal niet elke leerling alle onderdelen even leuk hebben gevonden, maar dat is dan jammer! Ik denk dat de meeste dingen toch wel aansloegen. Wij kijken met elkaar in ieder geval terug op twee heel geslaagde weken.
Nu mogen we bijkomen en kunnen we eindelijk uitrusten. Dat is hard nodig, want in mei beginnen de examens alweer!
Boeken
Door alle drukte deze weken, is mijn leestempo een beetje lager dan gewoonlijk. Ik was begonnen in Het achtste leven van Nino Haratischwili. Een dikke pil van 1269 bladzijdes. Een meeslepende familiegeschiedenis die zich afspeelt in Georgië en de hele 20e eeuw omspant.
Ik ben vol goede moed begonnen.
Het is vrij goed geschreven en historisch gezien interessant en het boeide me zeer. Zonder veel moeite kwam ik tot bladzijde 685.
Maar toen ging ik op uitwisseling en daarna bleef het druk en op de een of andere manier kom ik er niet meer in. Ik heb het boek al enkele malen opgepakt en geprobeerd om er weer goed in te beginnen, maar het lukt even niet.
Voorlopig heb ik het even in de kast teruggezet en ik hoop in de meivakantie weer genoeg rust te hebben om me hier weer op te concentreren. En als het in de meivakantie niet lukt, dan hopelijk in de zomervakantie.
Op dit moment ben ik begonnen in Selfies, het 7e deel van de serie van de Deense schrijver Jussi Adler-Olson, in de serie Q. Ik heb lang op dit deel gewacht, maar ik ben erg blij dat het nu uit is, want ongetwijfeld weer erg spannend en goed. Net nu ik wel even wat ontspanning kan gebruiken!
Ed van der Elsken, de verliefde camera in het Stedelijk museum
Tijdens het bezoek van de Portugezen zijn we ook met de Portugese collega's naar het Stedelijk museum in Amsterdam geweest, waar de tentoonstelling over de fotograaf Ed van der Elsken te zien was.
Zijn foto's zijn eigenlijk altijd heel goed te herkennen, door de manier waarop hij mensen op straat fotografeerde. Leuk ook dat je bijna meteen kunt herkennen in welke tijd de foto is gemaakt of in welke stad. Van der Elsken kwam veel in Japan en Parijs en natuurlijk ook in Amsterdam. Al sinds de jaren '50 fotografeerde hij en hij werd een van de meest bekende Nederlandse fotografen.
De tentoonstelling is nog tot 21 mei 2017 te zien en ik vond het zeer de moeite waard. Er hangen veel foto's die ik echt heel mooi vind, maar er zijn ook filmbeelden en zaken als brieven en tijdschriften, waaruit Ed van der Elsken's invloed blijkt.
Ik was er niet speciaal voor naar het Stedelijk toe gegaan, maar ik was blij dat ik dit onverwachte cadeautje kreeg.
Wow, wat een drukke tijd, goed om dan toch nog zo'n lang en leuk verhaal te schrijven! Die film zet ik meteen op het lijstje.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Hella. De film vond ik echt de moeite waard, heel mooi. Beetje feel-good natuurlijk, maar wel heel fijn en niet heel erg sentimenteel en over the top. Aanrader.
VerwijderenGroetjes,