Anna Karenina, Lev Tolstoi deel IV
Prachtig wordt het diner bij Stiva en Dolly voor ons tot leven geroepen, waarbij Ljovin is uitgenodigd en waar hij Kitty weer ontmoet. Beiden beseffen dat ze nog altijd van elkaar houden en na wat ingewikkelde onderonsjes worden ze het eens.
Tolstoi heeft de vreugde tussen hen beiden bijzonder goed weergegeven. Ik voelde mee in de gespannen verwachting van Ljovin die veel te vroeg aankomt bij het huis van de Sjerbatski's om om Kitty's hand te vragen omdat hij zijn ongeduld niet kan bedwingen en nog twee keer terug moet komen voordat iedereen wakker is.
Wat me ook deed glimlachen was de algehele roze bril waarmee Ljovin de wereld weer bekijkt. Kennissen, winkeliers en mensen die hij daarvoor niet erg sympathiek vond, komen hem nu allemaal geweldig vriendelijk en leuk over. Hij is bereid om iedereen aardig te vinden, charmant en met de beste bedoelingen, alleen omdat Kitty van hem houdt.
De verhouding tussen Vronski en Anna blijft vreemd. Vronski is en blijft een oppervlakkige jongeman en ik zie werkelijk niet in wat Anna in hem ziet. Aan de andere kant kan ze ook niet echt terug en de verhouding met Vronski verbreken, want ze heeft al teveel op het spel gezet. Dan zou ze moeten toegeven dat het allemaal niets om het lijf heeft.
Dat Karenin haar na de dramatische bijna sterfbed-scene heeft vergeven, valt niet in goede aarde, want dit past niet in Anna's beeld van Karenin. Ze wil een hekel aan hem hebben en daarom moet hij zich vreselijk gedragen. Dat hij haar vergeeft en met haar door wil gaan en zelfs liefdevol is naar het pasgeboren dochtertje, stuit haar tegen de borst en daarom krijgt ze een steeds grotere hekel aan hem.
Een breuk is onvermijdelijk en hoewel de officiële scheiding niet komt, vertrekken Vronski en Anna samen naar het buitenland. Anna laat hiermee wel haar reputatie en haar zoontje achter in Rusland en het is maar de vraag of ze daar op de lange termijn mee om kan gaan. En of de liefde van Vronski daar tegenop gewassen zal zijn.
Er zijn geen grootste natuurbeschrijvingen of lofzangen op het platteland deze keer, alle actie speelt zich af in de stad. Er gebeurt veel en de relaties komen in een stroomversnelling. Het leest dan ook heel prettig en je vraagt je constant af hoe het verder zal gaan. Geen lange, filosofische verhandelingen ook, het geklets op het diner is meer komisch dan langdradig en dat is ook wel even een fijne afwisseling.
Ik ben nu iets over de helft en heb iets minder dan 500 pagina's nog te gaan, maar doorlezen is beslist geen straf!
Ik sla 20 oktober over, maar zal mijn gecombineerde bespreking van deel V en VI op 30 oktober plaatsen.
Mijn besprekingen van de vorige delen zijn hier te vinden:
Deel I HIER
Deel II en Deel III HIER
Hoi Bettina, de nieuwe houding van Ljovin waarbij hij alles door een roze blik bekijkt, zou bij een minder goede schrijver al gauw een beetje ongeloofwaardig worden, maar Tolstoj weet zich zo goed in te leven in Ljovin dat hij je alles voor zoete koek laat slikken. Mooie bespreking weer! Groetjes, Erik
BeantwoordenVerwijderenDank je wel, Erik!
VerwijderenHet is inderdaad aan de gave van Tolstoi te danken dat het geloofwaardig blijft en we ons mee laten voeren, en dat het niet zoetsappig of irritant wordt. Een groots schrijver.
Groetjes,
Een heel goed punt, Erik. Inderdaad was het makkelijk een stuiverromannetje geworden met de verliefdheid die Ljovin eindelijk de vrije loop kan laten. Maar niets van dat alles. Alleen maar puur het meebeleven en wat mij betreft herkennen van hoe de wereld anders beleefd kan worden in dit soort tijden.
VerwijderenHet is inderdaad aandoenlijk zoals Ljovin zich gedraagt. Vronski daarentegen is een rijke flierefluiter waarvan ik ook niet zie waarom Anna voor hem valt. Het zal wel een gevoelskwestie zijn, maar dat zou dan toch niet zo lang stand houden. Ik denk hetzelfde als jij: ze is die weg ingeslagen en is nu te koppig om terug te gaan naar Karenin, die ze in haar hoofd tot een vreselijke man gemaakt heeft. Wel wonderlijk dat ze het contact met haar zoon daarvoor opoffert.
BeantwoordenVerwijderenJa, ik denk dat het opgeven van het contact met haar zoontje haar nog op gaat breken, vooral omdat Vronski hier weinig van lijkt te begrijpen. Het is de kracht van Tolstoi dat je ook echt door wilt lezen om te zien wat er gebeuren gaat.
VerwijderenGroetjes,
Ik denk dat het tussen Anna en Vronski puur lichamelijk is geweest en wel in zo'n overdonderende mate dat het voor hen alle twee aanvoelden alsof dit hét was voor eeuwig. Bij het verflauwen van de verliefdheid wordt het opeens anders.
VerwijderenOpmerkelijk vind ik ook dat er wordt gerept over het vertrek van Anna met Vronski en dat haar zoontje achterblijft bij Karenin. Maar waar is het dochtertje? Heb ik iets gemist?
VerwijderenIk denk je dat gelijk kunt hebben dat het een enorme verliefdheid was, die nu (iig bij hem) begint te verflauwen. Maar ze hebben er al zoveel voor opgegeven dat ze niet echt meer terug kunnen.
VerwijderenLater blijkt dat het dochtertje met Vronski en Anna mee is.
Groetjes,