Un triomphe (2020)

Etienne is een werkeloze acteur, die allerlei workshops aan managers etc geeft om rond te komen. Als hij een project doet in de gevangenis, is dit meer een noodzaak omdat hij werk nodig heeft, dan iets dat hij heel graag wilde doen. Toch neemt Etienne de opdracht serieus en met een kleine groep gevangenen zet hij een voorstelling op poten over de fabels van La Fontaine. 

Dit valt in zulke goede aarde, dat Etienne met een nieuw idee komt; een opvoering door de gevangenen van Wachten op Godot door Samuel Beckett. Dit absurde verhaal over wachten op iemand die niet komt, past bij uitstek bij de gevangenen die heel goed weten wat wachten is, en hoe raar het leven kan lopen. 

Etienne weet de directrice over te halen dat hij zes maanden krijgt en voldoende tijd om te oefenen en dat ze in een echt theater de opvoering mogen houden. 

Het repeteren gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot; het gewone gevangenisleven, de ervaringen van de jongens die meedoen maken het niet gemakkelijk. Zo is daar Jordan, die amper kan lezen, maar wel bladzijdes monoloog moet leren, Kamel die een verborgen motief heeft om mee te willen doen, Patrick die vooral aan zijn vrouw denkt, Alex die net een groot kind is en Moussa die misschien van allemaal het stuk het best begrijpt. En Boiko die begint als toeschouwer, dan de assistent van Etienne wordt en uiteindelijk een rol voor zichzelf weet te creëren. 

De opvoering lijkt even mis te lopen, maar wordt een groots succes. Zo groot dat de groep gevraagd wordt om meerdere opvoeringen te doen, ook in andere theaters. Dat is natuurlijk fantastisch, maar het contrast tussen het leven in de gevangenis en de momenten in de gewone wereld wordt elke keer moeilijker. Bewakers hebben een hekel aan alles dat hun ritme verstoort en hebben weinig op met de sterrenstatus die deze gevangenen hebben en na elke voorstelling worden alle bloemen en cadeautjes zonder pardon geconfisqueerd en worden de jongens weer op hun plaats gezet. 

Dit kan niet anders dan een keer helemaal mis lopen. Etienne wanhoopt, want de laatste voorstelling zal in Parijs gespeeld worden, in het Odeon theater. Een voorstelling die op een bepaalde manier een mislukking is, maar door Etienne toch in een soort triomf kan worden omgebogen. 

Un triomphe is een prachtige film, ik kan niet anders zeggen. Ik ken Kad Merad, die hier Etienne speelt, uit de serie Baron Noir waar hij Philippe Rickwaert speelde, en wat heeft deze man een natuurlijke manier van spelen, fantastisch om te zien. Ook de andere acteurs weten heel goed de personages neer te zetten. 

Knap ook hoe de balans tussen humor, tragiek en ontroering wordt bewaard. Er is genoeg te lachen, maar nooit wordt het kluchtig. Om het gedoe in de kapsalon en de bus (heel herkenbaar als je wel eens met een schoolreisje met pubers in een bus hebt gezeten) heb ik me tranen gelachen, terwijl ik af en toe ook stil was van ontroering omdat ik zo meeleefde. 

Je voelt mee met alle jongens en je begrijpt ook het einde, al weet je dat het niet voor iedereen goed af zal lopen. Ik bewonderde vooral Etienne die deze gebeurtenis (die ik verder niet wil verklappen) zo ontzettend goed weet om te zetten. 

Un triomphe is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal en dat maakt het nog meer bijzonder. Wat mij betreft is Un triomphe een prachtige Franse film, en de moeite van het kijken meer dan waard.