De laatste Aedema, Marjolijn van Heemstra

Loina, barones van Aedema, rechtenstudente in Rotterdam is de laatste van haar geslacht, de laatste van de familie. Er zijn geen mannelijke nakomelingen die de titel en de naam kunnen doorgeven.

Loina is na de dood van haar ouders opgevoed door haar grootvader in het grote huis in Rotterdam. In de zomer gingen ze naar het dorp in Friesland waar de Aedema’s allemaal hadden gewoond en waar Fluit nog woonde, de zelfbenoemde archivaris van het familiearchief.

Als Loina’s grootvader sterft, zijn alleen zij en haar kinderloze oom Samson nog over. Loina weet even niet meer wat ze doen moet. Haar grootvader was de laatste band met het verleden, en het verleden is alles wat er voor haar is, toekomst is er voor de familie tenslotte niet meer. Ze vermijdt haar vriend Konstant, het groepje studiegenoten en ook de adellijke leeftijdsgenoten van de vereniging ‘Jonge Adel Verenigt U.

Om weer wat grond onder haar voeten te krijgen besluit Loina om samen met de oude Fluit het familiearchief op te ruimen en de botten in het familiegraf. Ze komen er achter dat er één van de kisten gevuld is met stenen en dat Loina’s overgrootmoeder niet begraven ligt in de grafkelder. Loina wil er graag achter komen wat het verhaal achter deze vrouw is en gaat samen met Fluit op zoek. Ondertussen is er ook nog de jonge Dawud die op een bankje voor het huis zit en een steeds grotere rol in Loina’s leven gaat spelen.

Hoe ga je om met honderden jaar oude tradities in deze veranderde wereld? Iedereen in dit boek heeft daar een ander antwoord op. Houd je je vast aan het oude, zoals Samson, probeer je je zo wellevend mogelijk aan te passen zoals Loina’s grootvader? Of probeer je tussen de borrels en het kleiduivenschieten door nog een zingeving te vinden voor je bevoorrechte stand door te wandelen met bejaarden en oude landhuizen in Oost Europa op te knappen zoals Konstant en de andere jonge edelen van ‘JAVU’?

Het is een vraag waar Loina ook antwoord op probeert te vinden en misschien kunnen haar overgrootmoeder en Dawud daarbij helpen.

Als ik eerlijk ben heb ik wel een kleine fascinatie voor adel voor de oude tradities en de historie die er achter zit. Ik kan wel invoelen hoe het aan de ene kant heel fijn moet zijn om exact te weten waar je vandaan komt, hoewel dat je misschien als je niet oppast ook kan belemmeren in waar je naar toe gaat. Zeker als die toekomst helemaal niet zo zeker is zoals in Loina’s geval. Marjolijn van Heemstra is zelf barones, hoewel ze haar titel niet voert, en weet dus als geen ander hoe het er in deze wereld aan toe gaat.

Ik vond ‘De laatste Aedema’ een prettig leesbaar boek, met een leuk (fictief) inkijkje in de wereld van de adel, een aantal mooie observaties, een paar fijne personen zoals de in zijn dienstbaarheid aandoenlijke Fluit en een twist die ik niet helemaal had zien aankomen. Een twist die misschien niet helemaal had gehoeven, maar die me ook niet stoorde.

Al vraag ik me af of al dat gezuip nu typisch adellijk, of typisch brallerig studentencorpsgedrag is, of dat dit misschien samenvalt? Maar dat was wat mij betreft het enige minpuntje in een verder fijn boek.