Wat heeft hij nu echt gezegd?

Paus Benedictus XVI

Eigenlijk doe ik het niet zo snel, twee ‘opiniestukjes’ plaatsen na elkaar, maar soms vraagt de situatie erom. Deze week was er namelijk een nieuwe rel om de uitspraken van paus Benedictus. Groot stonden de koppen in de kranten ‘Paus zegt dat homohuwelijk een bedreiging voor de mensheid is’.
Volgens verschillende kranten en nieuwssites zou de paus in zijn kersttoespraak voor de Romeinse Curia opnieuw hebben uitgehaald naar het homohuwelijk en homo’s.

Nu staan de media er niet echt om bekend dat ze genuanceerd verslag doen over de uitspraken van de paus, maar een paar dingen over de Kerststal verkeerd interpreteren is het een, maar de goede man volkomen andere dingen in de schoenen schuiven is een compleet ander verhaal. Zeker als daarna de een na de ander het verhaal oppikt en zich uitspreekt in afschuw en afkeuring. Journalisten, maar ook allerlei maatschappelijke organisaties en politici riepen de afgelopen dagen om het hardst dat ze deze uitspraken verwerpelijk vinden. Er heeft zelfs iemand een website gestart waarop je je kunt laten ontdopen. (Nu is dat een beetje vreemd, ik heb tenminste altijd begrepen dat het dopen een sacrament is dat niet ongedaan gemaakt kan worden, maar op de site blijkt dat het gaat om je uit te laten schrijven uit de kerk. Ook dit is dus niet helemaal correct)  

Enfin, aangezien ik eerlijk gezegd meestal de berichtgeving rondom de Kerk en de paus niet vertrouw, heb ik gedaan wat elke goede historicus moet doen (en journalisten eigenlijk ook), ik ben teruggegaan naar de bron. Ik heb de speech op het website van het Vaticaan opgezocht, die daar keurig gepubliceerd staat. Ik heb de Engelse vertaling gebruikt van de oorspronkelijk Italiaanse tekst en daaruit blijkt dat paus Benedictus het helemaal niet heeft over homo’s of over het homohuwelijk. Hij neemt het op voor het huwelijk in het algemeen, dat volgens hem de basis van ons bestaan is. Als er mensen zijn die de vrijheid echter liever hebben dan deze verbintenis, dan komt dat omdat ze het begrip vrijheid niet helemaal goed begrijpen. De Heilige Vader zegt het zelfs heel mooi; ‘Alleen door zichzelf te geven aan anderen, bereikt de mens zichzelf’. Je hebt kortom anderen nodig om tot je eigen kern, je eigen essentie te komen.  

Maar ja, zo'n uitspraak levert geen vette koppen op, dat is namelijk geen nieuws.

Je kunt het verder met de paus eens of oneens zijn, je kunt het met het instituut Kerk eens of oneens zijn, maar als je ergens over tekeer gaat, doe het dan wel op basis van de feiten, en huil niet mee met de wolven in het bos alleen omdat het zo lekker relt.

Wilfred Kemp heeft HIER ook een heel mooi stuk over deze situatie geschreven.

Hieronder is het stuk uit de speech waar het over gaat. De hele speech in het Engels kan HIER gevonden worden. Het Italiaanse origineel kan HIER ook gevonden worden.

Voor wie een Nederlandse vertaling wil van dit fragment, die is HIER te vinden.

Paus Benedictus XVI tijdens de kerstspeech voor de Romeinse Curia, 21 december 2012.

So it became clear that the question of the family is not just about a particular social construct, but about man himself – about what he is and what it takes to be authentically human. The challenges involved are manifold. First of all there is the question of the human capacity to make a commitment or to avoid commitment. Can one bind oneself for a lifetime? Does this correspond to man’s nature? Does it not contradict his freedom and the scope of his self-realization? Does man become himself by living for himself alone and only entering into relationships with others when he can break them off again at any time? Is lifelong commitment antithetical to freedom? Is commitment also worth suffering for?

Man’s refusal to make any commitment – which is becoming increasingly widespread as a result of a false understanding of freedom and self-realization as well as the desire to escape suffering – means that man remains closed in on himself and keeps his “I” ultimately for himself, without really rising above it. Yet only in self-giving does man find himself, and only by opening himself to the other, to others, to children, to the family, only by letting himself be changed through suffering, does he discover the breadth of his humanity. When such commitment is repudiated, the key figures of human existence likewise vanish: father, mother, child – essential elements of the experience of being human are lost.