Meneertje, Sanne Vogel

Meneertje is een kat die de hele buurt kent, en de hele buurt ken hem. Hij woont bij zijn mensen, Chef en Melksnor, en hij houdt veel van hen. Zijn enige bezwaar is dat Chef een veganiste is en ook hem veganistische brokken geeft, terwijl hij snakt naar allerlei ander voedsel. Gelukkig heeft hij zijn adresjes in de buurt. Bij De acrobaat krijgt hij gebakken ei, bij het eetcafé naast hen krijgt hij cattucino (opgeklopte havermelk), en hij heeft op een gegeven moment zelfs een vriendschap met een mevrouw die hem piepkuikens geeft. 

Meneertje heeft een flink auto ongeluk overleefd, maar heeft hierdoor wel een wat scheve kop, dat echter alleen maar toevoegt aan zijn charme, Hij weet door zijn vriendelijkheid en nieuwsgierigheid naar mensen overal vrienden te maken, hoewel hij zichzelf ook wel eens in een lastige situatie brengt. 

Meneertje heeft een heerlijk katse manier om naar de wereld te kijken; alles is een mogelijkheid tot avontuur en hopelijk is er ook iets lekkers te eten te vinden!

Zijn minzame minachting naar de hond van de buren, zijn relaties met andere katten en zijn observaties van de mensen om hen heen zijn heerlijk vanuit zijn gezichtspunt en ik vond Meneertje onweerstaanbaar. Ik vind het wel wat onlogisch dat een kat niet de term stropdas kent, en dat omschrijft als een stuk stof om de hals van Melksnor, maar wel begrippen als Messias, umami en dopamine gebruikt. 

Ondertussen zijn er ook veranderingen in het leven van Chef en Melksnor en Meneertje maakt dit ook van dichtbij mee, en hij kijkt uit naar de nieuwe rol die hij zal krijgen. 

Meneertje van Sanne Vogel is een fijn en hartverwarmend verhaal, een liefdesverklaring en een ode aan een bijzondere kat, en daarbij een feest van herkenning voor elke kattenliefhebber. Ik zal geen katteneigenaar zeggen want zoals Meneertje zelf zegt; 'Mijn baas? Ik ben geen hond. Ik ben mijn eigen baas.' 

Uitgegeven in 2024 door uitgeverij Ambo/Anthos

Bladzijdes: 222