De danseres, Patrick Modinano

De danseres is een typische Patrick Modiano, waarin we bekende ingrediënten tegenkomen. Een man denkt terug aan een periode zo'n vijftig jaar geleden, de mensen die hij toen kende en de straten in Parijs waar zijn leven zich toen afspeelde. 

Hijzelf was een tekstschrijver die een kleine, slecht onderhouden kamer huurde van een bepaalde man, Serge Verzini, die hem ook in contact brengt met een danseres. 

De danseres heeft zich door discipline uit een moeilijke jeugd omhooggewerkt en woont nu met haar zoontje Pierre in Parijs. Dagelijks moet ze trainen en heeft ze repetities voor opvoeringen. De jongeman loopt regelmatig met haar mee naar de studio waar ze lessen heeft en is bij haar, of hij past op haar zoontje als zij een uitvoering heeft. 

Nu, in 2022, ziet hij Serge Verzini terug en deze toevallige ontmoetingen brengt ook weer allerlei herinneringen naar boven. 

Hij probeert de namen weer voor de geest te halen van de mensen uit het groepje waar de danseres mee omging, en hoe de dingen gingen. 

De danseres is een klein verhaal, 102 bladzijdes en is dus meer een novelle dan een roman. Maar ik vind het altijd heel bijzonder hoe Patrick Modiano in zo weinig bladzijdes toch weer zoveel kan vertellen. De nostalgie van het verloren gegane herinneringen, de half vergeten mensen en de verlaten appartementen wordt weer prachtig verwoord. 

Zoals vaak bij Modiano is er ook een lichte sfeer van dreiging, van onrust, in de oude bekende die de danseres staat op te wachten, een onaangename getuige van vroeger, en de vader van de kleine Pierre die Frankrijk had moeten verlaten. Wat hier precies is gebeurd, weten we niet, maar we kunnen wel wat raden. 

Dat vind ik ook altijd mooi bij Patrick Modiano, de dingen die niet worden uitgesproken, de situaties die onaf blijven omdat herinneringen na zoveel jaren per definitie onvolledig zijn en zijn hoofdpersonen het gewoon niet meer precies weten. 

Er wordt weleens gezegd dat Patrick Modiano altijd hetzelfde boek schrijft, en hoewel ik dat niet terecht vind, geef ik toe dat er altijd bepaalde zaken terug komen waar je een Modiano aan herkent. Je weet een beetje wat je kunt verwachten als je een Patrick Modiano leest, maar tegelijkertijd krijg je elke keer ook weer een nieuw verhaal dat nieuwe accenten legt. 

De straten van Parijs, de lege huizen, de verdwenen gebouwen, de mensen die een beetje buiten de gewone maatschappij stonden en die in de mist van de tijd verdwenen zijn, een eenzaam kind,  een schrijver en de weemoed die soms met het verleden gepaard gaat, zijn allemaal facetten in een kaleidoscoop die door de meesterhand van Patrick Modiano elke keer opnieuw geschud wordt zodat er een nieuw verhaal ontstaat. De danseres is daar een sprekend voorbeeld van. 

Als je veel actie en plot wil, dan is deze schrijver niet geschikt voor jou. Als je houdt van verstilde en nostalgische verhalen over het verleden die zich afspelen in een half-vergeten Parijs, dan zal je genieten van de verhalen van Patrick Modiano en dan kan ik je De danseres zeker aanbevelen. 

Originele Franse titel: La danseuse (2023)

Nederlandse uitgave: 2024 door uitgeverij Querido

Nederlandse vertaling: Paul Gellings

Bladzijdes: 102