In memoriam: Harry (2014-2024)

Harry was één van de meest bijzondere katten die ik ooit heb gekend. Ik heb hem leren kennen omdat ik regelmatig voor hem zorgde in de afgelopen maanden. Hij was een vaste klant en ik zei voor de grap dat ik een abonnement had op Harry. 

Het is misschien een beetje gek om een in memoriam te schrijven voor een kat die niet eens van mij was, maar Harry was me wel heel erg dierbaar. 

Harry was een vrijbuiter, een vrije uitloop kat, een stoere rouwdouwer en de koning van de buurt. 

Hij kwam bij zijn huidige mens, Selma, terecht als jonge kat van drie jaar oud. Hij was in het asiel terechtgekomen omdat hij de buurt waar hij was behoorlijk onveilig maakte. Toen Selma hem zag in het asiel, kreeg ze hem niet meer van haar netvlies af. Toen ze thuis kwam met het verhaal over die zwart-witte kat die zo ontzettend ongelukkig was, zei haar man meteen dat ze hem dan maar op moest halen. Zo gezegd, zo gedaan en zo kwam Harry in zijn nieuwe huis. 

Harry was eigenlijk een wilde kat, die het nodig had om naar buiten te kunnen wanneer hij maar wilde. Hij kwam en ging door het kattenluikje zoals het hem uitkwam. Toch kreeg hij langzamerhand door dat er in dat huis ook goede dingen waren; een warm mandje, lieve mensen die hem wilden aaien en goed voor hem wilden zorgen, en lekker eten. 

Langzamerhand liet Harry zijn argwaan varen, liet hij het toe dat hij aangehaald werd en wilde af en toe geknuffeld worden. Hij kreeg verder alle ruimte om de kat te zijn die hij was. Harry leerde erop vertrouwen dat het huis zijn vaste basis was en zijn mensen zijn veilige haven. 

Ik heb Harry dit jaar leren kennen omdat ik dus regelmatig voor hem heb gezorgd. Het was altijd even afwachten of Harry er zou zijn als ik aankwam, en of ik hem überhaupt zou zien. De eerste paar keren lag hij bijvoorbeeld in een perkje naast het huis en interesseerde het hem niks dat ik langskwam. Maar na een aantal keren leek hij me te herkennen en kwam hij naar me toe. Ik mocht hem zelfs aaien! (een grote eer!) En als hij er genoeg van had, dan ging hij weer. 

Liggen in alle vrijheid

Door het kattenluikje!

Hij hield van liggen in de zon, rosbief en zijn soepje (natvoer in water en dan dronk hij het water, maar het vlees liet hij liggen). 

Van de zomer op het terras

Half november was het echter mis. Harry werd erg letargisch en de dierenarts stelde nierfalen vast. Op dat moment had hij nog een prognose van maximaal twee jaar, maar het ging razendsnel en anderhalve week later waren zijn nierwaardes al verdubbeld en was de prognose maximaal twee maanden. 

Harry kwam nog maar mondjesmaat buiten en lag vooral op de bank te slapen. Met eetlustopwekkende medicijnen en pijnstillers is nog geprobeerd om zijn laatste dagen zo aangenaam mogelijk te maken, maar we zagen Harry voor onze ogen wegkwijnen. 

Harry in zijn laatste dagen

Hij maakte nog één klein rondje door de buurt en snuffelde op een paar plekken, kwam nog één keer voor een knuffelsessie en toen was het eigenlijk gedaan. 

Afgelopen donderdag is hij gestorven, getroost door het feit dat Selma bij hem was. 

Soms zijn er van die katten die je bijblijven omdat ze heel bijzonder waren. Harry is er niet meer, maar we zullen hem niet vergeten. 

Dank je wel, Harry, je was een geweldige kat en ik ben blij dat ik je gekend heb (al was het veel te kort). 

Harry 2014-2024