Landgoed Longbourn, Jo Baker

Sarah is een weesmeisje en ze werkt op het landgoed Longbourn voor de familie Bennet. Samen met Polly werkt ze onder de huishoudster mevrouw Hill en de butler meneer Hill. Omdat er altijd veel werk te doen is, krijgen ze hulp van de livreiknecht James, maar Sarah komt er al snel achter dat er meer achter James Smith schuilt dan hij wil loslaten.

Als een zekere meneer Bingley naar het dorp komt, is er ook nog zijn bediende Ptolmey die Sarah het hoofd op hol brengt. Ondertussen zijn er ook allerlei andere onzekerheden: wat zal er bijvoorbeeld van de bedienden worden als meneer Collins het landgoed zal erven?

Als dit je bekend voorkomt, dan klopt dat. We herkennen allemaal hierin het verhaal van Pride and Prejudice door Jane Austen. De meesten van ons zullen bij het lezen van haar romans, of bij de verfilmingen daarvan, weleens hebben gewenst dat we in die tijd leefden. We denken dan vooral aan de mooie jurken, de elegante maaltijden en de bals.

Wie waren echter degenen die de haarden aanmaakten, de maaltijden bereidden, de vele brieven naar het postkantoor brachten en de modder uit de rokken wasten? Dat was de groep die in de boeken van Jane Austen bijna niet voorkomt; de bedienden. Voor hen was het leven in deze tijd beslist niet prettig. Vroeg opstaan en hard werken tot je ’s avonds doodmoe in bed rolde, elke dag opnieuw. Rekening werd er op geen enkele manier met je gehouden en altijd was er de angst dat je ontslagen zou kunnen worden.

Jo Baker heeft dit gegeven gebruikt om haar verhaal te schrijven, ze wilde het verhaal vertellen achter Pride and Prejudice. De bekende verhaallijn loopt als het ware op de achtergrond door, terwijl we in Landgoed Longbourn het verhaal leren kennen van de andere kant, de bedienden die het allemaal mogelijk maken.

Jo Baker is er zeker in geslaagd om dat te doen, door de ogen van Sarah zie je hoe zwaar het leven van een dienstmeisje in die tijd geweest moet zijn.

Dat Sarah daarbij wel heel moderne ideeën heeft over gelijkheid en dat het verhaal zelf wel heel erg op een soapserie begon te lijken, zijn dan echter wel een paar minpuntjes.

Landgoed Longbourn is daardoor zeker geen opvolger van Pride and Prejudice, maar ik vond het een fijn boek dat ik met plezier heb gelezen. Goed voor een paar uurtjes ontspannen leesplezier en dat was net wat ik nodig had.

Originele titel: Longbourn

Uitgegeven in 2013
Nederlandse uitgave 2014 door uitgeverij Cargo
Nederlandse vertaling: Aleid van Eekelen-Benders en Marijke Versluys
Bladzijdes 425